Μπίζνες blog;

Παρατηρώ πως συνολικά η μπλογκόσφαιρα στρέφεται όλο και πιο πολύ σε ό,τι μπορεί να αποφέρει οικονομικό κέρδος στους διαχειριστές (ή «ιδιοκτήτες») των blogs. Η προσέλκυση διαφημιστικών καταχωρήσεων στο blog απαιτεί «στρατηγική», «target group» και τα τέτοια. Από τη στιγμή που μπαίνει σαν στόχος το κυνήγι διαφήμισης, πάντα με τη δικαιολογία «να συντηρηθούμε για να μπορούμε να συντηρήσουμε το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση», μάλλον τελειώνουν τα περί ελευθερίας έκφρασης, ξεθωριάζουν τα δημοκρατικά φληναφήματα, αρχίζει το παζάρι και οι λοβιτούρες. Αρχίζουν τα κόλπα πλασματικής επισκεψιμότητας, οι μαϊμού αναρτήσεις, οι μαϊμού σχολιασμοί, τα ρομποτάκια και πάει λέγοντας. Εδώ δεν χωράνε υποκειμενισμοί και τα τοιαύτα. Δεν υπάρχει διαφήμιση «με ολίγη». Και το χαρτζιλίκι ευρώ στην τσέπη συνεπάγεται. Οι λίγες εξαιρέσεις, που σίγουρα υπάρχουν, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Αντιλαμβάνομαι μια ιστοσελίδα τύπου blog σαν ένα προσωπικό «ημερολόγιο» . Γράφω τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα πιθανά συμπεράσματά μου, δημιουργώντας συνάμα ένα ανθολόγιο αποδελτιώσεων από σκέψεις, θέσεις, άρθρα κτλ. άλλων, που τα διάβασα και τα βρήκα προσφιλή ή ενδιαφέροντα. Έχω υπόψη μου ότι το ημερολόγιο αυτό είναι σε κοινή θέα και γράφω με ό,τι συνεπάγεται (υποκειμενική εκτίμηση) αυτή η «δημοσιότητα». Αν κάποιος από όσους τύχει να διαβάσουν αναρτήσεις στο blog μου θεωρήσει πως έχει να κάνει ουσιώδες σχόλιο, φυσικά και μπορεί να το στείλει στο email μου εμπιστευόμενος συνάμα και την ευχέρεια ανάρτησής του. Αν θέλει απλώς να ξεθυμάνει, είτε ως συμφωνών είτε ως διαφωνών, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να το κάνει κάπου αλλού ή με κάποιον άλλο τρόπο.

Η κατανόηση του blog ως προσωπικού ημερολογίου καθόλου δεν αποκλείει κατά την αντίληψή μου τη δημιουργία blog από ομάδα bloggers με την προϋπόθεση (τουλάχιστον) ότι μπορούν να εκπέμπουν όλοι σε γειτονικό, αν όχι στο ίδιο, μήκος κύματος. Νομίζω, για παράδειγμα, πως αν δει κανείς την περίπτωση του blog “kafeneio-gr.blogspot” θα έχει ένα πολύ καλό δείγμα τέτοιας υλοποίησης, ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί με το μήκος κύματος που εκπέμπει και παρά το μπάχαλο των ανοιχτών σχολίων.

Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι ο blogger που αντιμετωπίζει την ιστοσελίδα του όπως περιγράφω παραπάνω ενδιαφέρεται πρώτα και πάνω από όλα να βρει και να συνομιλήσει με άλλους bloggers. Η «συνομιλία» αυτή, κατά τη δική μου τουλάχιστον αντίληψη, υλοποιείται με τον καλύτερο τρόπο μέσω της επιλογής αναρτήσεων άλλων blogs με ή χωρίς κάποιο σχολιασμό. Προσωπικά, σχεδόν ενθουσιάζομαι όταν πέφτω πάνω σε αναρτήσεις- κείμενα που πραγματεύονται ζητήματα που με ενδιαφέρουν και είναι διατυπωμένα όπως περίπου θα τα διατύπωνα ή θα ήθελα να τα διατυπώσω. Ένα τέτοιο κείμενο το αναρτώ δίχως δεύτερη σκέψη και όχι μόνο αναφέρω την πηγή του, αλλά ενημερώνω πάραυτα και τον φίλο blogger. Αν εκτιμήσω πως έχω κάποιο ουσιώδες σχόλιο σε τέτοιου είδους ανάρτηση, τότε το διατυπώνω και το κοινοποιώ στον blogger- πηγή αφήνοντας τον ίδιο να αξιολογήσει αν θα το προσαρτήσει ως σχόλιο στη συγκεκριμένη ανάρτηση του blog του.

Ότι οι απόψεις που διατυπώνω για τη διαχείριση blog δεν είναι ευθυγραμμισμένες προς ό,τι σχετικά συμβαίνει (γενικώς) είναι προφανές. Επαναλαμβάνω πάντως πως αναφέρομαι στα blogs που οι συντάκτες τους έχουν κάνει την επιλογή να τοποθετήσουν τη θεματολογία τους μέσα στα όρια του ευρύτερου πολιτικού προβληματισμού, καθένας με τις δικές του προσεγγίσεις και τα δικά του συντακτικά –εκφραστικά ιδιώματα και επιλογές. Το ότι η προσέγγισή μου αυτή βεβαιότατα προσκρούει πάνω σε εξαιρετικά διαδεδομένες ενστάσεις του τύπου είναι «αντιδημοκρατικό»(!) ένα blog που είτε έχει «κλειστά» σχόλια είτε εφαρμόζει «λογοκρισία», ελέγχοντας - εγκρίνοντας τα σχόλια πριν αναρτηθούν, ή ακόμα πιο θορυβώδεις «δημοκρατικές» κορώνες του τύπου «φοβάται το διάλογο» γι' αυτό δεν δέχεται σχόλια, είναι δεδομένο. Απλώς δεν με ενδιαφέρουν αυτές οι ενστάσεις. Έτσι είναι για όποιον έτσι νομίζει…