Και ξανά προς την κάλπη τραβά (μέρος 1ο)

Πριν από τις επόμενες γίνανε οι προηγούμενες (και έπεται συνέχεια)

Επειδή ένα πρόβλημα με τους μετά Χριστό προφήτες συνεχίζω να το έχω, υπενθυμίζω πως "δεν είμαι με κανένα (http://ebloko.gr/_justbeforethelections) και ούτε καν πιθανολογώ ότι μέσα από κοινοβουλευτικές - εκλογικές διαδικασίες τέτοιου τύπου υπάρχει περίπτωση πολιτικής λύσης που να εξυπηρετεί τον λαό και όχι την άρχουσα τάξη", τουτέστιν δεν είμαι με κανένα από όλους εκείνους που βγήκαν την επομένη των εκλογών διαβεβαιώνοντας ότι "έλαβαν το μήνυμα" των εκλογών της 6ης Μάη, αλλά ούτε και με εκείνους που στριμώχτηκαν στην εκλογική κλοτσοπατινάδα με το άλλοθι της δήθεν προώθησης των ταξικών λαϊκών αγώνων. Δημοσιοποιώ αυτές τις σημειώσεις ακριβώς στο παρά πέντε των εκλογών, γιατί ούτε να επηρεάσω κανένα επιδιώκω ούτε να εμπλακώ σε σενάρια και διαλόγους προεκλογικούς. Τίποτα από αυτά δε με αφορά.

Δεν είπα ποτέ ότι έχω υιοθετήσει την ιδανική πολιτική συμπεριφορά στα πλαίσια της αστικής μας δημοκρατίας (ο θεός να την κάνει) κι ούτε κάλεσα ποτέ κανένα να την συμμεριστεί. Είπα όμως και συνεχίζω να εξηγώ το γιατί έχω κάνει αυτήν την επιλογή. Άλλωστε καθώς μου είπε προχτές ένας παλιός συνοδοιπόρος "εσύ ακόμα και αρχηγός κόμματος να ήσουνα, πάλι αποχή θα έκανες... εσύ αμφισβητείς τον ίδιο σου τον εαυτό". Μπορεί και να είχε δίκιο. Ωστόσο και εκείνοι που "έλαβαν το μήνυμα" και όλοι οι άλλοι, καμώθηκαν πως δεν πρόσεξαν ότι ένας στους τρεις "εγγεγραμμένους ψηφοφόρους" γύρισαν τις πλάτες τους στην κάλπη, παρά τη λυσσώδη προεκλογική προπαγάνδα πως στις εκλογές ετούτες διακυβεύεται τάχα το μέλλον της χώρας.

Και ξανά προς την κάλπη τραβά (μέρος 2ο)

• Ανεργία

Συμπαθητικά ακούγεται η εξαγγελία για επαναφορά του επιδόματος ανεργίας στα 470 ευρώ και η επέκτασή του στα δύο χρόνια χωρίς προϋποθέσεις. Αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη του ότι αφορά περίπου ενάμισι εκατομμύριο κόσμο, τότε καταλαβαίνει ότι η εξαγγελία κομίζει και ψήφους. Κατά τη δική μου κρίση πάντως πρόκειται όχι απλώς για μη αριστερή προσέγγιση του ζητήματος της ανεργίας αλλά για πραγματικά σχιζοφρενική θέση, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ μια αριστερά που ετοιμάζεται να κυβερνήσει αποδέχεται κραυγαλέα ότι θα υπάρχουν άνεργοι για πάνω από δυο χρόνια. Και ρωτάω, γιατί δύο χρόνια και όχι πέντε; Κι αν ο άλλος εξακολουθεί να είναι άνεργος μετά τα δύο χρόνια επιδόματος τι θα κάνει, θα βγει στα φανάρια ζητιάνος; Παράνοια!
Ακούτε φίλοι μου! Αν η Αριστερά δεν εγγυάται την καθολική διασφάλιση του δικαιώματος εργασίας, τότε κάτι άλλο μπορεί να είναι αλλά αριστερά πάντως όχι. Γιατί δίχως εργασία για όλους και δίχως δωρεάν πρόσβαση όλων σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες παιδείας και υγείας, δεν οικοδομείται κοινωνία αλληλεγγύης αλλά ζούγκλα. Κι αν μου πει κανείς αριστερόστροφος, ναι , μα ότι ο καπιταλισμός είναι ζούγκλα, απλώς θα του απαντήσω ότι η Αριστερά δεν ενδιαφέρεται για τον καλλωπισμό ή την ευημερία του καπιταλισμού, ενδιαφέρεται για την ευημερία των ανθρώπων σε συνθήκες κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Ας προσαρμοστεί ο καπιταλισμός (αν μπορεί) στα αριστερά προτάγματα και όχι η αριστερά στα προτάγματα του καπιταλισμού. Ο νοών νοείτω.