Λάδι ακατάλληλο για «λάδωμα»

Προχτές βράδυ βρέθηκα στο λιοτριβείο, για να «βγάλω» την πρώτη παρτίδα λαδιού για φέτος. Τα λιοτριβεία αυτόν τον καιρό γίνονται εκ των πραγμάτων στέκια συνάντησης και κουβέντας των αγροτών ελαιοπαραγωγών. Η κουβέντα αυτή τη φορά είχε να κάνει με, τι άλλο, την οικονομική κρίση και στην περίπτωσή μας με το γεγονός ότι φέτος δεν έχει εκδηλωθεί ζήτηση για το λάδι και δεν έχουν «κυκλοφορήσει» τιμές. Ήδη αποτελεί κοινή πεποίθηση πως οι τιμές του λαδιού για τους παραγωγούς θα κυμανθούν στα ίδια επίπεδα με τις περυσινές ή και χαμηλότερα ακόμα, αφού ζήτηση δεν υπάρχει. Αυτό μάλιστα θα οδηγήσει πολλούς παραγωγούς που δεν αντέχουν να περιμένουν να πουλήσουν αμέσως το λάδι τους σε σκοτωμένες τιμές. Οι τιμές στο ράφι για τους καταναλωτές έτσι κι αλλιώς θα ανέβουν.

Η κουβέντα φέτος, σε αντίθεση με άλλα χρόνια, δεν περιορίστηκε στο θέμα της τιμής του λαδιού που πάντα έχει στον πυρήνα της πως όλοι κονομάνε από το λάδι εκτός από τους ελαιοπαραγωγούς, κουβέντα που συνήθως συνοδεύεται με βρισιές, αναθέματα και κατάρες για την τύχη μας (των ελαιοπαραγωγών εννοώ). Αυτή τη φορά, ελέω τηλεόρασης και φανφαρόνων πολιτικάντηδων, εξαιτίας των πρόσφατων εκλογών, η κουβέντα είχε να κάνει με τη γενικότερη κρίση.

Βατοπέδι. Όλα έγιναν καθωσπρέπει !

Η λύτρωση

Η υπόθεση Βατοπέδι έλαβε τέλος. Εφεξής, οι πωγωνάτοι, αγιορείτες ρασοφόροι μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτοι το θεάρεστο έργο τους· η πολιτική εξαγνίστηκε, οι πολιτικοί αποδόθηκαν άσπιλοι στην κοινωνία και οι καναλάρχες εργολάβοι την έκαναν (από την υπόθεση) ωφελημένοι. Λεπτομέρεια προφανώς αποτελεί το γεγονός πως για τη «διερεύνηση» αυτού του, εν τέλει ανύπαρκτου, σκανδάλου ξοδεύτηκαν μερικά εκατομμύρια δημόσιου χρήματος, ενώ δημιουργήθηκε, από το πουθενά, ύλη για την παραγωγή μερικών δεκάδων χιλιάδων ωρών τηλεοπτικής αποβλάκωσης (και διαφήμισης βεβαίως) του τύπου «αποκάλυψη τώρα» ή «μη χάσετε τις αποκλειστικές πληροφορίες». Στο μεταξύ την ώρα που κινητοποιημένη η φαντασία του μέσου ανθρώπου ζητούσε λύτρωση στους τηλεοπτικούς δέκτες μορφάζοντας στη θέα των αγιορειτών ρασοφόρων και των πολιτικών τους φίλων, περνούσαν ατροχονόμητα τα νέα μέτρα και τα παράμετρα φτωχοποίησής του.

Περί σκανδάλων

Εν τέλει, τι εστί σκάνδαλο; Αν υποθέσουμε ότι σκάνδαλο είναι ό,τι από τα τεκταινόμενα στο δημόσιο βίο ενοχλεί βάναυσα την κοινή γνώμη, τότε γιατί να είναι σκάνδαλο το Βατοπέδι ή τα δομημένα ομόλογα και να μην είναι η υποδούλωση της χώρας με τη βούλα της τρόικας ή η αθρόα είσοδος οικονομικών λαθρομεταναστών; Κατά τη γνώμη μου τα πράγματα είναι πολύ απλά και, επειδή ακριβώς είναι απλά, φροντίζουν (οι σκανταλιάρηδες) να τα συσκοτίζουν έτσι, ώστε να κάνουν τον πολύ κόσμο να κοιτάει το δήθεν εξωτικό δέντρο και να χάνει από τα μάτια του ολόκληρο το δάσος.

Μεταξύ κατεργαρέων (...ομερτά)

Οι πρώτες κατά Καλλικράτη εκλογές πέρασαν στην ιστορία και κάτι μου λέει ότι μπορεί να ήταν και οι τελευταίες (κατά Καλλικράτη). Μαζί με αυτές νομίζω ότι θα περάσουν στην ιστορία και ΟΛΟΙ όσοι συμμετείχαν. Αργά ή γρήγορα θα γίνει αντιληπτό ότι όσοι πολιτικοί σχηματισμοί πήραν μέρος στις εκλογές αυτές συνήργησαν σε δύο τουλάχιστον ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΑΠΑΤΕΣ κατά του λαού και της χώρας.

Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΤΗ είναι το γεγονός πως ΟΛΟΙ μπήκαν σ' αυτές τις εκλογές χωρίς πολιτικές θέσεις γι' αυτό καθεαυτό το σχέδιο Καλλικράτη. Είτε συνειδητά είτε από πολιτική μυωπία απέφυγαν να ανοίξουν ένα διάλογο ουσίας που θα μπορούσε να αναδείξει, μεταξύ άλλων, πως το συγκεκριμένο σχέδιο μπορεί να αποτελέσει τον δούρειο ίππο για τη διάλυση της χώρας, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι πιθανό στα όρια της βεβαιότητας.
Ομολογώ πως περίμενα ότι, έστω και προσχηματικά, αυτή η εκδοχή θα περιγραφόταν κατά κάποιον τρόπο και θα εξορκιζόταν, γιατί θεωρώ παντελώς απίθανο να μην είχε τεθεί στην ατζέντα των εσωτερικών συζητήσεων κάποιων τουλάχιστον πολιτικών σχηματισμών. Προσωπικά δεν διατηρώ πλέον την ελάχιστη επιφύλαξη πως το σχέδιο Καλλικράτης – που βέβαια δεν αποτελεί φαεινή ιδέα του (δεν θυμάμαι πως τον λένε) υπουργού εσωτερικών και των συμβούλων του – είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι του παζλ της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που ευαγγελίζεται ο Σωτήρας ο Β΄.

Πλιάτσικο ακόμα και στην ΑΠΟΧΗ !

Άφησα να κρέμεται κατάφατσα στο ημερολόγιό μου η ανάρτηση για την αποχή σε πείσμα όλων όσων την εξόρκιζαν και την καταριόνταν πριν από τις κατά Καλλικράτη εκλογές. Πλην των άλλων, έδινα κάποια πιθανότητα στο ενδεχόμενο να τη δει κανείς τυχαία (αφού το ημερολόγιο αυτό είναι σε κοινή θέα) και να τον βάλει σε σκέψεις, στην περίπτωση που σκεφτόταν να καταθέσει τον οβολό του στις κάλπες της κοινοβουλευτικής Ολιγαρχίας. Οι δύο τελευταίες Κυριακάτικες θεατρικές παραστάσεις, όπου έπαιξαν σύμπασες οι μαριονέτες του πολιτικού κατεστημένου, έλαβαν τέλος, οπότε και επανέρχομαι. Στις παραστάσεις μετρήθηκαν αυτή τη φορά με σχετική ακρίβεια οι θεατές. Μετρήθηκαν οι βολεμένοι, οι αλλήθωροι προς βόλεμα, οι φοβισμένοι, οι υπνωτισμένοι και οι ηλίθιοι. Μετρήθηκαν και βγήκαν κοντά στο 45% !!!! Καλό αυτό! Μειοψηφία ήδη. Κυβερνώσα μειοψηφία με την πλάτη στον τοίχο.

Αυτή τη φορά δεν πανηγύρισε κανένας θεατρίνος. Δεν ανέμισαν σημαίες και δεν βάρεσαν κόρνες στους δρόμους. Τους ζεμάτισε όλους η ΑΠΟΧΗ και δεν τους άφησε χώρο για πανηγύρια. Όλοι ψέλλισαν κάτι περί νίκης και δικαίωσης, κι ύστερα ξαμολήθηκαν στα τηλεπαράθυρα, για να ΓΛΕΙΨΟΥΝ το πολιτικοποιημένο τμήμα του λαού που έκανε ΑΠΟΧΗ από τις εκλογικές τους παραστάσεις. Βάλανε μόνο κάποιες δευτεροκλασάτες και τριτοκλασάτες μαριονέτες να καταγγείλουν την ΑΠΟΧΗ, ίσα για να σώσουν τα προσχήματα, με πρώτη τη μαραμένη, πλην αναιδεστάτη, γλάστρα του προεδρικού μεγάρου.

Το ματς από άλλη γωνία

Την ποδοσφαιρικού τύπου αντιαισθητική καταγραφή των συμβάντων πριν από το πρώτο ημίχρονο, και τις προβλέψεις για το δεύτερο, που έκανα στα δυο προηγούμενα σημειώματα, κλείνει αυτό το σημείωμα που κοιτάζει το ματς από άλλη οπτική γωνία. Βλέπει ότι το ματς είναι στημένο, ότι το πρώτο ημίχρονο δεν κράτησε 12 μήνες αλλά πάνω από 30 χρόνια, ενώ το δεύτερο ημίχρονο είναι ανοιχτό.

Ο Σωτήρας ο Β΄, λοιπόν, όρισε ως «πρώτο ημίχρονο» τον ένα χρόνο που μέχρι τώρα διήρκεσε η θητεία του στον πρωθυπουργικό θώκο, ενώ μιλώντας για το «δεύτερο ημίχρονο» ήταν επιμελώς ασαφής ως προς τη διάρκειά του. Σίγουρα πάντως άφησε να εννοηθεί πως αυτό το δεύτερο ημίχρονο θα έχει διάρκεια πολύ μεγαλύτερη του πρώτου, αφού στις σχετικές αναφορές του μιλούσε για χρονολογίες 2012, 2013 και βάλε. Παρουσίασε το τέλος του 2009 ως τον σημαδιακό χρόνο που η χώρα βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας και για την αιτιολόγηση του γεγονότος έκανε επίκληση της σπάταλης διακυβέρνησης των τελευταίων 5,5 χρόνων.

Αυτό που μάθαμε ότι «συνέβη» στις αρχές του 2010 ήταν πως η χώρα βρέθηκε υπερδανεισμένη και πως οι δανειστές της («αγορές») δεν εμπιστεύονταν να της δώσουν άλλο δάνειο, γιατί φοβόντουσαν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.

Το δεύτερο ημίχρονο

Το «πρώτο ημίχρονο» ξεκίνησε με τη ρήση του Σωτήρα Β΄, ότι «λεφτά υπάρχουν» και έληξε με ρήσεις (δικές του επίσης) του τύπου «ματώσαμε», «οι θυσίες του ελληνικού λαού» «απωλέσαμε μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας» και την ανατριχιαστική ρήση «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα». Σε γενικές γραμμές αντιλαμβάνομαι πως στο «πρώτο ημίχρονο» ένα ποσοστό του πληθυσμού πάνω από το 40% έχει περιέλθει σε συνθήκες φτωχοποίησης ή απόλυτης φτώχειας, για ένα αντίστοιχο τμήμα πληθυσμού η ζωή έγινε δυσκολότερη και αβέβαιη, ενώ για ένα 20% περίπου είτε δεν υπήρξε κάποια μεταβολή ή αν υπήρξε ήταν βελτίωση εισοδήματος και αύξηση καταθέσεων.

Οι κατά Καλλικράτη εκλογές έδωσαν μια καλή ευκαιρία σε ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα να επικεντρώσουν τη δραστηριότητά τους σε προεκλογική ρητορεία και προεκλογικούς αγώνες δημιουργώντας, κατά την άποψή μου, αντιφατικές ψευδαισθήσεις σε πολύ κόσμο. Έδωσαν επίσης ένα σοβαρό άλλοθι στους επαγγελματίες ηγέτες του συνδικαλιστικού κινήματος να φορέσουν για κάμποσο καιρό την επίσημη στολή του κοινωνικού εταίρου και να συνδιαλέγονται με τους άλλους κοινωνικούς εταίρους και τις πολιτικές ηγεσίες αλλά πάντως όχι με εκείνους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.

Πριν από το δεύτερο ημίχρονο

Οι χούλιγκανς της πολιτικής ζωής εκφράζονται αναιδώς με όρους ποδοσφαίρου. Ο Σωτήρας ο Β΄ προειδοποιεί ότι με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου θα μπει με φόρα («νέα ορμή») στο γήπεδο, για να διατηρήσει και να διευρύνει το σκορ του πρώτου ημιχρόνου, ενώ ο αντίπαλός του τον λοιδορεί ότι φοβάται πως θα φάει γκολ από πέναλτι. Παρακάμπτουν το γεγονός ότι δεν παίζουν μπάλα στο χωράφι του παππού τους αλλά στο γήπεδο Ελλάδα, που είναι «ξερό» και έχει πολλές κοτρώνες, όμως για την ώρα η τύχη τούς βοηθάει, γιατί οι περισσότεροι φίλαθλοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως το παιχνίδι είναι στημένο. Φαίνεται πάντως πως τρέμουν τους φιλάθλους. Φοβούνται ότι κάποια στιγμή θα πάρουν χαμπάρι πως το παιχνίδι είναι στημένο, οπότε θα μπουν στο γήπεδο (και θα τους πάρουν) με τις κοτρώνες. Οι παράγοντες (ευρωπαίοι, ΔΝΤ, αγορές) τρίβουν τα χέρια τους κάνοντας τους ανήξερους και οι αναπληρωματικοί (εφεδρείες) κάθονται στους πάγκους έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία συμμετοχής. Οι θεατές για την ώρα χασμουριούνται και πότε πότε ανοίγουν κάνα πανό ή φωνάζουν κάνα σύνθημα, για να μη τους πάρει ο ύπνος…

Ο Σωτήρας ο Β΄ μπήκε στο γήπεδο με επευφημίες, αφού κραύγαζε ότι:

· Λεφτά υπάρχουν.

· Θα δοθούν αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό.

· Δεν θα ανέβει ο ΦΠΑ και οι φόροι, για να αυξηθεί η ζήτηση και να μην υπάρξει ύφεση.