Πριν κάτι χρόνια, ο ποιητής...

Ο  ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.

Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.

Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.

Μα πάλι θέ ν’ απλώσει σαν χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.

 

 

 

 

 

Αποκρατικοποιήσεις / Ιδιωτικοποιήσεις και ΕΛΤΑ

Οι συνταγές σωτηρίας

Οι εταίροι (=κατακτητές) / δανειστές (=τοκογλύφοι),  εκπροσωπούμενοι από τη λεγόμενη τρόικα, συνομολόγησαν (=επέβαλαν) με τους εγχώριους υποτακτικούς τους, δηλαδή την ελληνική (;) πολιτική ηγεσία, απανωτά «σχέδια σωτηρίας» της χώρας ή επί το ακριβέστερον, σχέδια πλήρους υποταγής της χώρας και εξαθλίωσης του λαού της.

Τα σχέδια αυτά περιελάμβαναν, περιλαμβάνουν και θα περιλαμβάνουν τη λήψη μέτρων φτωχοποίησης του πληθυσμού της χώρας και ταυτόχρονα αφελληνισμού του συνόλου των περιουσιακών της στοιχείων, ακόμα και εκείνων που πιθανώς γεννηθούν στο μέλλον (π.χ. υδρογονάνθρακες). Τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται με την τακτική του σαλαμιού (κόψιμο σε φέτες = διαδοχικά πακέτα μέτρων), και σε τέτοιους χρόνους ώστε πριν «αφομοιωθεί» το ένα να ακολουθεί το επόμενο.  Είναι  σαφές, ακόμα και στους μέχρι πρότινος ανυποψίαστους, ότι βασικό μοχλό υποβοήθησης,  για να περνάνε τα μέτρα αυτά στην κοινή γνώμη δίχως ουσιώδεις αντιστάσεις, αποτελεί το σύνολο των λεγόμενων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, που χρησιμοποιούνται έτσι ώστε με έντεχνο τρόπο να διαμορφώνουν κλίμα αναμονής για κάτι καλύτερο, για κάτι αναγκαίο, για μέτρα που δήθεν αποσκοπούν στη σωτηρία της χώρας, και  για τη θεοποίηση του ευρώ. Παράλληλα «αποδομούν» με μαεστρία κάθε διαφορετική άποψη, λειτουργούν σαν πεδίο εκτόνωσης της λαϊκής οργής προβάλλοντας «σκάνδαλα», «μεγαλοοφειλέτες», «τεμπέληδες» του δημοσίου κτλ., αλλά και οργανώνοντας συζητήσεις με στόχο να περάσουν στον απλό άνθρωπο την άποψη ότι μια διαφορετική πολιτική - οικονομική διαχείριση των πραγμάτων θα οδηγούσε στο απόλυτο χάος.  Εκ του αποτελέσματος, τα έχουν καταφέρει μια χαρά.

Μέρος αυτών των σχεδίων σωτηρίας αποτελεί και το λεγόμενο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Ουσιώδη αιτιολογική βάση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων αποτελεί η παραδοχή ότι η μεταβίβασή τους («πώληση») από το δημόσιο σε ιδιώτες «επενδυτές» θα δημιουργήσει ένα έσοδο κάποιων δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί εξ ολοκλήρου για τη μείωση του δημόσιου χρέους. Η κοινή γνώμη προετοιμάστηκε έτσι ώστε να ακούει θετικά αυτήν την εκδοχή, σε βαθμό που να προφέρει χαμηλόφωνα «ας πουλήσουνε ακόμα και την Ακρόπολη αρκεί να γλιτώσουμε από το χρέος». Το πρώτο (και διαρκές) μέρος αυτής της προετοιμασίας αφορούσε την κατασυκοφάντηση της εργασίας στον δημόσιο τομέα, δηλαδή της εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, που συλλήβδην πλέον καταγράφονται στη συνείδηση του

...γιατί έτσι θέλουμε !

Πέφτουν οι τιμές; 

Και όμως πέφτουν !  Το  ebloko.gr παρέμεινε για πάνω από τρία χρόνια μια  ηλεκτρονική πλατφόρμα ΔΩΡΕΑΝ προβολής των Ελλήνων παραγωγών και των προϊόντων τους. Στο χρονικό αυτό διάστημα πολλοί παραγωγοί είδαν τα προϊόντα τους να αποκτούν ζήτηση και τις πωλήσεις τους να απογειώνονται  αφού τους δόθηκε μια ανέλπιστη δυνατότητα να προβληθούν και να τους μάθει ο έξω κόσμος.  Στα αξιοσημείωτα του εγχειρήματος είναι το γεγονός ότι  πολλοί  παραγωγοί κατά την προβολή των προϊόντων τους στην σελίδα του ebloko.gr έβαζαν τιμές ψηλές (που φυσικά δεν ήταν τιμές παραγωγού) και έπειτα έμπαιναν στο σύνηθες παζάρι με τους μεταπωλητές που τους εντόπιζαν μέσα από το ebloko.gr και τους ζητούσαν να αγοράσουν τα προϊόντα τους για μεταπώληση.  Οι μεταπωλητές πάλι βρήκαν ξαφνικά δωρεάν διαθέσιμη μια απίστευτα (γι αυτούς) μεγάλη βάση δεδομένων Ελληνικών προϊόντων και έκαναν πάρτι.  Μία από τις κάτω γραμμές αυτής της ανορθογραφίας ήταν πως στην ιστοσελίδα  ebloko.gr από όπου μπορούσε να αγοράσει κανείς απευθείας από τους παραγωγούς έβλεπε "τιμές παραγωγών" ακριβές αφού  πολλές φορές μπορούσε να βρει πολλά από αυτά τα προϊόντα να πουλιούνται σε πολύ χαμηλότερες τιμές στις λεγόμενες αλυσίδες λιανικής.

Έτσι δημιουργήθηκε τελικά η εντύπωση πως "το ebloko.gr έχει πολύ καλά προϊόντα ελληνικά αλλά είναι ακριβά".  Ωστόσο έστω και έτσι το εγχείρημα του ebloko.gr,  επειδή αποκλειστικά και μονοσήμαντα στόχευε (και στοχεύει) στην προβολή των ελληνικών προϊόντων ως «απάντηση στην κρίση» , άσκησε καταλυτική πίεση τουλάχιστον ως προς την διαμόρφωση  της μέσης καταναλωτικής συνείδησης υπό την έννοια ότι ανάγκασε τα μεγαλομάγαζα πώλησης ειδών καθημερινής ανάγκης (διατροφής κυρίως) να βάλουν την ελληνική σημαία στα λογότυπα  τους και να προβάλλουν τηλεοπτικά τη δήθεν ελληνικότητά τους.

Η στρεβλή αυτή εικόνα, αν και κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενη, έκανε εντελώς επιτακτική την επέκταση του ebloko.gr, από διαφημιστική ιστοσελίδα και ηλεκτρονική πλατφόρμα αγορών, σε φυσικό κατάστημα - πρατήριο πώλησης Ελληνικών προϊόντων και φυσικό εκθετήριο Ελλήνων παραγωγών.

Εδώ λοιπόν ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Και για τους παραγωγούς και για τους μεταπωλητές. Σιγά σιγά, αλλά ξεκαθαρίζουν.

Κουτσοφλέβαρος απερχόμενος έφα

-Όρτσα πέντε φάσκελα και δίνε του, συφοριασμένε. Μέχρι  ψοφάλογα και ψοφογάιδουρα φάγαμε στις μέρες σου.

-Πάρ’ το ανάποδα, ρε μόρτη.  Τι φταίω  ΄γω;  Δεν τα πήρανε από τον δικό μου στάβλο, από τους δικούς τους στάβλους τα πήρανε εκείνοι που νοιάζονται να σας ταΐζουνε με κονσέρβες, συντηρητικά και διαφημίσεις, για να κονομάνε. Τα ντοπάρανε, τα  πρήξανε, τα σφάξανε και στα δώσανε να τα φας σε μπάνικο μπιφτέκι. Και συ, τζιμάνι παιδί, το τσίμπησες  το δόλωμα από την τιβι,  τ’ αγόρασες και τα ’φαγες.   Άντε καλή χώνεψη λοιπόν κι άμα  βγάλεις κάνα κέρατο στο κούτελο μην ψάχνεσαι,  ξέρεις από πού είναι.  Αλλά άκου να σου πω, από τα άλλα σκατά που σας ταΐζουνε όλη μέρα οι μπινέδες οι καβαλαραίοι σας    και σας τα πετάνε στη μούρη χύμα πιο καλό είναι το αλογίσιο. Έχει και μπόλικη τεστοστερόνη. Το ’πιασες το υπονοούμενο,  ε;  

  -Τι λες, ρε ανάπηρε, με δουλεύεις  κιόλας;  Άντε στρίβε μην ανεβάσω πίεση  κι αρπάξεις κάνα αδέσποτο κροσέ.

-Σώπα, ρε ντερβίση. Θα μου κάνεις σα να λέμε τη μούρη σαν εκείνων των πιτσιρικάδων που τράκαραν με τις μπουνιές των χωροφυλάκων;   Μα εγώ μήτε σε λήστεψα μήτε καλάσνικοφ βαστούσα. Ένας σακάτης μήνας είμαι ο φουκαράς  που μέτραγα τις μέρες μου και δεν πήρα χαμπάρι. Μετά που είδα τις μούρες των  πιτσιρικάδων σιδερωμένες και μπλε μαρέν,  τη σακουλεύτηκα τη δουλειά. Χορό κλοτσομπουνίδι  θα είχανε στήσει τίποτα  ζαρντινιέρες είπα, κι απάνω που σκεφτόμουνα πως άλλο πράμα είναι ο αναρχικός και άλλο πράμα ο μαλάκας,  ήρθε ο Ρουπακιώτης  και μου τη χάλασε.  Ανατρίχιασε  λέει  το μορμολύκειο, όταν  είδε τις φωτογραφίες των «συλληφθέντων», αλλά ευτυχώς βγήκε μετά ο Δένδιας κι είπε πως έγινε συμπλοκή, χτυπήσανε οι μπόμπιρες στα τσιμέντα  και παραμορφωθήκανε, γι’ αυτό μετά τους βάψανε, για να μοιάζουνε κάπως σαν άνθρωποι. Οπότε λέω, ασ’ το  καλύτερα, γιατί βρομάει από όλες τις μπάντες.

Νταβατζήδες υπεράνω πάσης υποψίας

ebloko στους νταβατζήδες της διατροφής μας

Δύσκολο ακούγεται, ακατόρθωτο σχεδόν, αλλά ως εγχείρημα αξίζει τον κόπο. Αξίζει τον κόπο γιατί  δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία ότι λειτουργούν καλοκουρδισμένοι και αδιάλλακτοι μηχανισμοί, που επιβάλλουν με το έτσι θέλω τούς ισχυρούς άγραφους κανόνες και νόμους τους στη διακίνηση και τις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων πρώτης ανάγκης.  Ντόπιων και εισαγόμενων.  Και μπορεί εγώ να λέω «με τα εισαγόμενα ας κάνουν ό,τι θέλουν», αλλά είναι φανερό ότι οι αθρόες εισαγωγές καταναλωτικών αγαθών (ιδιαίτερα στον τομέα των τροφίμων) χρησιμοποιούνται πλην των άλλων σαν μοχλός  ελέγχου των εγχώριων προϊόντων τόσο όσον αφορά την παραγωγή τους όσο (και κυρίως) όσον αφορά τις λιανικές τους τιμές.  Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται απλώς για μια αγορά οργανωμένη και ελεγχόμενη μέσω καρτέλ αλλά για μια αγορά που λειτουργεί με όρους μαφίας. Όλα γίνονται στο μιλητό και όποιος τολμήσει να πάει κόντρα στους μαφιόζικους νόμους αντιμετωπίζει την μήνιν των νονών της διαπλεκόμενης μαφίας.  Μα, θα μου πεις, τόσα παρατηρητήρια τιμών δουλεύουν, τόσες ενώσεις καταναλωτών δραστηριοποιούνται  και  καμιά δεκάδα κρατικές υπηρεσίες επίσης. Όλες για τον έλεγχο των τιμών υποτίθεται, για τα φαινόμενα αισχροκέρδειας, για την κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, για τον έλεγχο ποιότητας, καταλληλότητας  και άλλα τέτοια πιασάρικα. Τι κάνουν όλοι αυτοί;  Δεν είναι δύσκολη η απάντηση...

Πριν από λίγα χρόνια κάποιος ονόματι Σημίτης φερόμενος και ως εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας, απαντούσε με ένα στερεότυπο τρόπο σε οποιαδήποτε καταγγελία!  «Όποιος διαθέτει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα».  Ήξερε καλά ο μπαγάσας ότι η μαφία δεν παράγει στοιχεία για τον εισαγγελέα, καθότι οι νόμοι της άγραφοι και η ομερτά υπέρτατος  κανόνας,  για τούτο  και έφτυνε κατάμουτρα όποιον τολμούσε να αρθρώσει  μια λέξη περί σκανδάλων, διαφθοράς, αισχροκέρδειας κτλ. Στην ουσία του έλεγε να το βουλώσει, γιατί θα τον καλέσει ο εισαγγελέας για κάτι αδικήματα που ακούνε στην περιγραφή «διασπορά ψευδών ειδήσεων», «συκοφαντική δυσφήμιση» και άλλα παρόμοια.

Φόρος βλακείας στη φασολάδα

Μόνος μου τα έλεγα και μόνος μου τα άκουγα..

Το άνοιγμα του πρώτου πρατηρίου ελληνικών προϊόντων καθημερινής ανάγκης του ebloko.gr  σε μένα τουλάχιστον έχει προκαλέσει κάποιους καλούς εγκεφαλικούς μπελάδες.  Δίχως να νιώθω πως ξαναγίνεται  η ανακάλυψη της Αμερικής, βλέπω ότι δημιουργείται  μια πρώτης τάξης ευκαιρία, μια μοναδική δυνατότητα, ώστε να ξεδιαλύνουν με απλό και πειστικό τρόπο κάποιες βασικές αιτίες που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη σε ατομικό, οικογενειακό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Να ξεδιαλύνουν κάποια πράγματα που σχετίζονται με το τι παράγουμε, τι καταναλώνουμε, πόσο ακριβά παράγουμε, πόσο ακριβά πληρώνουμε τις αγορές μας, τι εισάγουμε και γιατί, τι είναι εκείνο που στρέφει τη μέση   καταναλωτική συνείδηση να θεωρεί τα εισαγόμενα προϊόντα καλύτερα και φθηνότερα.

Το ότι στην πρώτη σελίδα αυτού του δημόσιου σημειωματάριου έχω βάλει τη σοφή κουβέντα που αποδίδεται στον Αϊνστάιν, «μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες», δεν  σημαίνει απλώς και  μόνο γιατί με εντυπωσιάζει η ακρίβεια και η σαφήνεια του αποφθέγματος, αλλά το έκανα κυρίως γιατί σαν μήνυμα λειτουργεί  (σε μένα τουλάχιστον) ως εξαιρετικό διεγερτικό των εγκεφαλικών κυττάρων. 

Αντιγράφω  (από ένα παρατηρητήριο τιμών): «Για ένα κιλό αλεύρι, η τιμή στην ελληνική αγορά είναι 1,6 ευρώ, ενώ στην Ευρώπη κυμαίνεται από 0,49 έως 1,09 ευρώ. Τα 500 γρ. ψωμί για τοστ πωλούνται προς 2,84 ευρώ στην Ελλάδα, ενώ στο Βέλγιο προς 0,78 ευρώ, στην Αυστρία 0,55 ευρώ, στη Γαλλία 0,99 ευρώ και στην Ισπανία 1,45 ευρώ».

Και παρατηρώ: Θα παραγόταν μια εξαιρετικά ευκρινής και απόλυτα σαφής εικόνα, αν το «παρατηρητήριο τιμών» παρατηρούσε τις απόλυτες και ποσοστιαίες διαφορές τιμών μεταξύ τιμών παραγωγού και τιμών καταναλωτή. Τότε θα μπορούσε πιθανώς εύκολα να οριστεί και το τεκμήριο αισχροκέρδειας και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο στα ραδίκια και στα φάρμακα. Τότε θα είχε νόημα η σύγκριση με τις τιμές Ευρώπης. Τότε οι τιμές καταναλωτή θα υποχωρούσαν δραματικά. Τότε θα φαινόταν ότι οι Έλληνες παραγωγοί δεν παράγουν ακριβότερα από τους άλλους Ευρωπαίους αλλά μάλλον φθηνότερα. Άρα κάτι άλλο τρέχει… Τι άραγε;

Όχι τα παραπάνω δεν είναι σημερινά. Δεν είναι καθόλου φρέσκα. Τα έγραφα εν έτει 2009 όταν «λεφτά υπήρχαν», τότε που  κανείς δεν μίλαγε για κρίση, τρόικες, ΔΝΤ, δανειακές συμβάσεις  και παρόμοιους εφιάλτες.  Μα κι αν τα έγραφα σήμερα, δεν θα άλλαζα ούτε ένα γράμμα. 

Κάτι  μήνες  αργότερα μας προέκυψαν οι «βοήθειες» της τρόικας των τοκογλύφων.  Οι τότε κυβερνώντες (και νυν συγκυβερνώντες) πανηγύριζαν για την επιτυχία τους να βρουν …στήριξη από τους εταίρους τοκογλύφους δανειστές και έτσι να σώσουν τη (χρεοκοπημένη) χώρα από τη  χρεοκοπία.  Τα ΜΜΕ είχαν κάνει καλή δουλειά και συνέχιζαν απτόητα. Οι δημοσκοπήσεις δεν άφηναν καμιά αμφιβολία ότι το πολιτικό δίπολο είχε το πάνω  χέρι. Η σκηνοθεσία του έργου «παραμονή στο ευρώ πάση θυσία» είχε τελειώσει και το έργο άρχιζε να παίζει σε όλα τα κανάλια «έγκυρης» πληροφόρησης.

[ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ] Άντε και του χρόνου ! (όσοι απομείναμε)

Κι αν σου κάτσει;

Να μη χαλάσει το σερί.  Έγραψα πέρσι  http://www.ebloko.blogspot.gr/2012/03/2.html, έγραψα πρόπερσι  http://www.ebloko.blogspot.gr/2011/02/blog-post.html, οπότε ας δούμε πού βρισκόμαστε φέτος. Πού πατάμε δηλαδή  οι ελαιοπαραγωγοί και πού βρισκόμαστε.  

Τέλειωσε και φέτος η συγκομιδή και πριν τελειώσει είχαν ήδη τελειώσει κάμποσοι μικροπαραγωγοί, τουλάχιστον από εκείνους που έχουν την ελαιοκαλλιέργεια / ελαιοπαραγωγή ως  πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος.  Μόνο στα τηλεοπτικά κανάλια υπάρχει η εικονική πραγματικότητα πως φέτος, λόγω της κρίσης, πολλοί στράφηκαν στα χτήματα που είχαν κληρονομήσει και ξεκίνησαν καλλιέργεια ελιάς κτλ . Παρομοίως, μόνο στις τηλεοπτικές ειδήσεις (λέμε τώρα) υπάρχει η … είδηση πως φέτος δουλεύουν  στα χωράφια και ιδίως στη συλλογή της ελιάς  Έλληνες εργάτες.  Γιατί η πραγματικότητα λέει ότι πολλοί μικροπαραγωγοί δεν μάζεψαν φέτος τις ελιές τους, γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν μεροκάματα κι ούτε είχαν τη δυνατότητα να μετακινηθούν προς τα χωράφια τους και να αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη έξοδα συγκομιδής (μιλάω για χιλιάδες μικροπαραγωγούς που δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι στον τόπο που υπάρχουν τα χτήματά τους). Τώρα, όσο για Έλληνες εργάτες καλύτερα να μη το συζητάμε. Αλβανοί βεβαίως, Βούλγαροι επίσης και Ασιάτες εσχάτως. Μεροκάματα από 15 μέχρι 30 ευρώ (μαύρα, κατάμαυρα ασφαλώς).

Κι αν σου κάτσει;  Πού κολλάει ετούτο θα μου πεις.  Έλα, ντε.  Στη χώρα του τζόγου, με την παιδεία της «ευκαιρίας» πάντα κολλάει.  Λαχείο λοιπόν και το λάδι;  Λαχείο, καθόσον η τιμή παραγωγού είχε παραμείνει στα όρια (πραγματικού) κόστους για κάμποσα χρόνια αλλά φέτος έπιασε  …λήγοντα.  Η παραγωγή ελαιολάδου στην Ισπανία μειώθηκε κατά 80 % περίπου, πράγμα που σημαίνει μείωση της συνολικής παραγωγής (στην Ευρώπη) περίπου σε 50% ! Οι έμποροι με τα κλεισμένα  συμβόλαια (Ιταλοί κυρίως) τράβηξαν τα μαλλιά τους στην αρχή κι, όταν τα ξερίζωσαν και δεν έβγαλαν άκρη (λάδι), αναγκάστηκαν να βγουν στους «πωλητές». Στο μεταξύ τα μαντάτα διαδόθηκαν (μέχρι περίπου το τέλος του Νοέμβρη όλοι έκαναν την πάπια), οπότε οι «πωλητές» (ελαιοτριβεία,  ενώσεις αλλά και νταραβεριτζήδες) ανέβασαν τιμές.

O tempora, o mores!

Ζωή σε λόγου μας

Τα κακάρωσε ο γέροντας και όδευσε (τον όδευσαν για την ακρίβεια) στο Α΄ νεκροταφείο. Καλά μέχρι εδώ  κι αφού μάλιστα πήγε  «πλήρης ημερών» ακόμα καλύτερα, τουλάχιστον για όσους τον νοιάζονταν. Ωστόσο, τα διθυραμβικά τελετουργικά, οι εθνικιστικές κορώνες , τα διχαστικά κηρύγματα, οι βολές τύπου «στο γάμο του καραγκιόζη» και άλλα τέτοια ευτράπελα τι ακριβώς εξυπηρέτησαν; Εννοείται πως δεν έχω στην πραγματικότητα τέτοιο ερωτηματικό, αλλά να, «ξεφυλλίζοντας» κάποιες εκατοντάδες "ποσταρίσματα" σε ιντερνετικά στέκια, απλώς βεβαιώθηκα για μια φορά ακόμα όχι μόνο για το πόσο βαθειά είναι η αγραμματοσύνη των (ας πούμε)  σαραντάρηδων και κάτω αλλά κυρίως για το πόσο θολά έχουνε γίνει τα  νερά, έτσι ώστε να ευνοείται το ψάρεμα σε ό,τι  λάχει.

Αν και προσωπικά έχω την άποψη ότι επρόκειτο για έναν ασήμαντο (περίπου) άνθρωπο, ένα μουρόχαυλο στρατοκράτη που  κάτω από συνθήκες «Πολυτεχνείου» είχε την ευκαιρία να εκδηλώσει τα δολοφονικά  του ένστικτα, δεν μένω σε αυτό. Δεν έχει νόημα  το ποια είναι η δική μου άποψη. Άλλωστε μιλάμε για μακαρίτη και «οι νεκροί δεδικαίωνται».  Στο πανηγύρι των ανεγκέφαλων στέκομαι μόνο.  Ένα πανηγύρι που δεν έχω την ελάχιστη αμφιβολία ότι είναι τεχνηέντως στημένο  από επιτήδειους και  σηκώνει πολλή κουβέντα το ποιών και τι συμφέροντα υποστηρίζουν κάτω από τις δήθεν εθνικοπατριωτικές τους κραυγές.

Ο τελετάρχης,  Αμβρόσιος ο θεομπαίχτης

Ο γέροντας τα κακάρωσε αλλά ο τελετάρχης φαίνεται πως είτε κάποια γραμμάτια έχει ανεξόφλητα είτε είναι χωμένος μέχρι τα μπούνια στο φασιστικό σκατό. Οπότε βρήκε τη δική του ευκαιρία να αφοδεύσει δημοσίως κατά πάντων και υπέρ προστατών. Ότι η, συμπαθέστατη  για πολλούς και ιερή για λιγότερους, φάρα των ρασοφόρων  μού είναι ιδιαίτερα απεχθής ουδέποτε το έκρυψα, όπως δεν έκρυψα βεβαίως  πως μού είναι ολότελα αδιάφορες οι κάθε λογής θεολογικού τύπου μεταφυσικές κοσμοαντιλήψεις. Εν πάση περιπτώσει αυτό αποτελεί προσωπική μου πεποίθηση, που όχι μόνο δεν  με εμποδίζει,, αλλά μου επιβάλλει να υπολήπτομαι  πραγματικά  διαφορετικές ή και ολότελα αντίθετες προσεγγίσεις.  Όμως τους θεομπαίχτες κάθε λογής δεν έχω κανένα λόγο να τους σέβομαι.  Ετούτος  λοιπόν ο άγιος πατέρας τον καιρό που εκείνος ο αλησμόνητος χρυσοσυλλέκτης αρχιερέας (μακαρίτης κι αυτός) ο εκ Βόλου και Χρυσοπηγής Χριστόδουλος που «διάβαζε και δεν είχε καταλάβει τι γινόταν επί χούντας» ήταν ήδη αρκετά …διαβασμένος και έκανε καριέρα παπά στη Χωροφυλακή και δη ως  «προϊστάμενος της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Χωροφυλακής», ενώ λίγο αργότερα βρέθηκε αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου προφανώς ως ευδοκίμως τερματίσας την εν τη Χωροφυλακή θητεία  του.

Το πρώτο μαγαζί ebloko.gr είναι γεγονός

 

..και έπεται συνέχεια

Το εγχείρημα ebloko.gr ξεκίνησε και συνεχίζει να υπάρχει σαν ένα βήμα προβολής των Ελλήνων παραγωγών και των προϊόντων τους μέσα από μια ιστοσελίδα που τους παρέχει  δωρεάν πρόσβαση προβολής με την προϋπόθεση ότι δεν διαφημίζουν τα προϊόντα τους τηλεοπτικά. Η προϋπόθεση αυτή δεν υποκρύπτει κάποια περίεργη ιδεοληψία ούτε και ετσιθελισμό βεβαίως.  Προκύπτει αποκλειστικά και μόνο από το πραγματικό γεγονός ότι η τιμή των προϊόντων  που υφίστανται τηλεοπτική διαφήμιση επιβαρύνεται με τέτοιο κόστος, που εξ ορισμού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί  ως "τιμή παραγωγού". Είναι επίσης φανερό πως τα προϊόντα που διαφημίζονται τηλεοπτικά αφορούν,  χωρίς εξαίρεση, παραγωγικές  μονάδες βιομηχανικού επιπέδου ή μεγαλομπακάλικα, που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν την ανάγκη των υπηρεσιών μιας ιστοσελίδας  επιπέδου ebloko.gr.

 

Ebloko.gr  και  "τιμή παραγωγού"

 Ο τρόπος προβολής κάθε παραγωγού και των προϊόντων του μέσα από την ιστοσελίδα ebloko.gr ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί κάποιους εντελώς συγκεκριμένους και ευκρινείς όρους. Όλοι οι παραγωγοί, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους ή το αντικείμενο δραστηριότητάς τους, προβάλλονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι εντελώς εφικτή η άμεση επικοινωνία μαζί τους από όποιον το θελήσει. Γι’ αυτό αποτυπώνεται η ακριβής θέση τους στον γεωγραφικό χάρτη μαζί με ενδεικτικές φωτογραφίες της εγκατάστασής τους και με παράθεση όλων των στοιχείων επικοινωνίας (ταχυδρομική διεύθυνση, τηλέφωνα, φαξ, emails). Η προβολή των προϊόντων τους γίνεται δίχως περιορισμό ως προς τον αριθμό τους και σύμφωνα με τις φωτογραφίες και τις περιγραφές που οι ίδιοι επιλέγουν. Τέλος, στο, έτσι κι αλλιώς κρίσιμο, θέμα της τιμής των προϊόντων το ebloko.gr επίσης δεν παρεμβάλλεται. Ο κάθε παραγωγός ορίζει τις τιμές που θέλει να βάλει  στα προϊόντα του. Θεωρητικά λοιπόν αφού είναι παραγωγός και βάζει εκείνος τις τιμές στα προϊόντα του πρόκειται για "τιμές παραγωγού".  Πρακτικά όμως είναι έτσι;

Εκτός χρόνου (γενικώς) μα εντός τόπου

Καλέ μου Άνθρωπε ! (δεν προλαβαίνω !)

Δέχτηκα πάλι μερικά «παράπονα» για το γεγονός ότι  πέρασε κάμποσος καιρός χωρίς οι (ελάχιστοι) που παρακολουθούν αυτό το δημόσιο σημειωματάριο να δουν κάποιο νέο σημείωμα.  Έ, τι να κάνω , πέσανε μαζεμένα κάποια βάρη κι ούτε που σκέφτηκα ότι μπορεί να περίμενε κανείς κάποια ...νέα μου.  Λίγο το μάζεμα που άρχισε φέτος καθυστερημένα (οι ελιές, ντε) λίγο το άγριο γιουρούσι της διαπλοκής στην Ταχυδρομική που βάστηξε πάνω από δίμηνο έφταναν  και περίσσευαν ,για να μη φτάνω εγώ τρέχοντας.  Στο μεταξύ να είναι προγραμματισμένο το άνοιγμα του πρώτου εκθετηρίου – πρατηρίου ebloko. Τέλος πάντων όλα με κάποιο τρόπο έγιναν, όπως έγιναν.   

Τώρα, ως προς τα δημόσια σημειώματά μου, έχω την πεποίθηση πως καθένα από αυτά μοιάζει με κουτουλιά σε τοίχο, ενώ δεν έχω βεβαίως την ψευδαίσθηση πως ο τοίχος πρόκειται να πέσει. Έτσι κι αλλιώς λοιπόν θα τα αραιώσω, για να είναι τουλάχιστον κάπως ελεγχόμενος ο πονοκέφαλος.

Είπα ελιές και θυμήθηκα… Πήρε και σήκωσε κανονικά φέτος η αβροχιά. Ξεραΐλα. Μπήκε Νοέμβρης για να πέσουν οι πρώτες βροχές, που άλλα χρόνια έρχονταν το πολύ μέχρι τις 15 του Σεπτέμβρη.  Έτσι η συγκομιδή πήγε ένα μήνα αργότερα και, κατά πώς έγινε γνωστό, το ίδιο συνέβη στην Ιταλία και την Ισπανία, με αποτέλεσμα το πρώτο φρέσκο λάδι να βγει στις αγορές με μεγάλη καθυστέρηση. Καθυστέρηση που για τους ελαιοπαραγωγούς έδωσε τουλάχιστον μισό ευρώ πάνω στις τιμές, αν και εντελώς προσωρινά κατά τη γνώμη μου. Αυτοί πάλι νόμισαν (οι περισσότεροι) ότι, ενώ όλα πέφτουν, η τιμή του λαδιού ανεβαίνει με έναν ανεξήγητο τρόπο, και μάλιστα πιστεύουν ότι θα ανέβει κι άλλο γι’ αυτό και δεν πουλάνε. Περιμένουν την καλή. Περιμένουν δηλαδή πως η τιμή θα πάει πολύ ψηλά, οπότε θα βγάλουν το κάτι παραπάνω. Εγώ πάλι λέω ότι ενδέχεται η τιμή να ανέβει ψηλά, αλλά αμέσως μετά θα πέσει χαμηλά εκεί ακριβώς που βρίσκονται τα κεφάλια των ελαιοπαραγωγών. Θα πέσει δηλαδή κατακέφαλα στους ελαιοπαραγωγούς,  αφού νωρίτερα θα έχει φορέσει ένα ψηλό καπέλο στα κεφάλια των καταναλωτών.