Προβληματισμός ή καρφώματα και στριμωξίδι;

Αν και μου φαίνεται σχεδόν αδύνατος αλλά και πιθανώς πρακτικά άχρηστος ο διαχωρισμός των τύπου blog ιστοσελίδων σε κατηγορίες, διαπράττω την αυθαιρεσία σύντομης αναφοράς σε δυο αυτοδιακρινόμενες (από τις πολλές) κατά κάποιον τρόπο κατηγορίες, γιατί πιθανολογώ πως συμμετέχουν περισσότερο σ' αυτό που λέμε διαμόρφωση κοινής γνώμης.

Η πρώτη αφορά blogs πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων και σχολιασμού. Νομίζω πως αυτή η «κατηγορία» είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον υπάρχει στην μπλογκόσφαιρα. Η περιήγηση σε blogs αυτής της κατηγορίας σε μένα τουλάχιστον όχι απλώς συντηρεί αλλά αυξάνει την ελπίδα πως το απάνθρωπο πολιτικό μοντέλο, που μια από τις πιο απάνθρωπες εκδοχές του έχει εγκατασταθεί στη χώρα μας, δεν είναι αιωνόβιο…
Ένα πράγμα που κατά κάποιον τρόπο με ενοχλεί όταν επισκέπτομαι τέτοια blogs είναι πως αρκετά από αυτά, είτε στη βάση μιας ακατανόητης (από μένα τουλάχιστον) αντίληψης περί δημοκρατικού διαλόγου είτε για λόγους αύξησης της επισκεψιμότητάς τους, είτε για κάποιον άλλο λόγο που δεν μπορώ να υποθέσω, έχουν ανοιχτή τη δυνατότητα διατύπωσης σχολίων από τους επισκέπτες τους. Σχόλια που εννιά φορές στις δέκα είναι άλλα αντί άλλων και που συχνά πυκνά καταλήγουν σε δημιουργία σεντονιών με σχόλια επί σχολίων.
Κάτι σαν τηλεοπτικός παραθυροκαυγάς - ξεκατίνιασμα. Μένω με την εντύπωση πως κάποιες περιπτώσεις αξιολογότατων blogs υπονομεύονται σφόδρα από αυτόν τον ορυμαγδό σχολίων, που θυμίζουν περισσότερο παρλαπίπες αργόσχολων χαβαλετζήδων σε κουτσομπολίστικες ραδιοφωνικές εκπομπές και λιγότερο σχόλια προβληματισμένων ανθρώπων. Έχω αποκομίσει την απόλυτη βεβαιότητα ότι οι φανατικοί σχολιαστές των αναρτήσεων τέτοιων blogs συνήθως δεν έχουν διαβάσει το κείμενο της ανάρτησης. Στην καλύτερη των περιπτώσεων το διάβασαν στα πεταχτά και βιάστηκαν να γράψουν ένα επιπόλαιο σχόλιο, γιατί είναι φανερό πως ο σοβαρός σχολιασμός απαιτεί καλή κατανόηση και σοβαρή σκέψη, ιδιαίτερα όταν κανείς διατυπώνει ένσταση ή σοβαρή παρατήρηση, γιατί αλλιώς, αν δηλαδή διατυπώνει συμφωνία ή υπερθεματίζει, κάνει απλώς ένα άχρηστο σχόλιο. Μια άλλη μερίδα σχολιαστών - θαμώνων δείχνει να θυμίζει λίγο «αγανακτισμένους πολίτες» και εγκάθετους που περιφέρονται σε διάφορα blogs αναρτώντας σταθερά (copy paste) τα ίδια σχόλια - σκουπίδια.

Η δεύτερη «κατηγορία» blogs έχει επικεντρωθεί στην αναζήτηση σχολίων – καταγγελιών ώστε να παράγει από το πουθενά αναρτήσεις – καταγγελίες. Τα δυο τρία τελευταία χρόνια η καταγγελιολαγνεία έχει βαρέσει κόκκινο. Νομίζω πως ο Έλληνας μέσος χρήστης (internet) έχει ήδη ως πρώτη σκέψη την ανάρτηση ανώνυμης καταγγελίας (σε κάποιο blog) σε κάθε περίπτωση που νιώθει πως αδικείται. Η σχολή αυτή πουλάει καλά, αποτελεσματικά και υποθέτω πως πραγματοποιεί υψηλά κέρδη, που δεν προέρχονται μόνο από τη διαφήμιση αλλά από γκαγκστερικού τύπου εκβιασμούς (είτε από διαφήμιση που παίρνει μετά από εκβιασμό). Ένας υποψιασμένος άνθρωπος δεν θα δυσκολευτεί να διακρίνει τη διάχυτη φασιστική νοοτροπία που διαπερνάει τις αναρτήσεις και τα σχόλια αυτών των blogs, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιούν κάποιες σταθερές πάνω κάτω συνταγές για να τη καμουφλάρουν (λίγο από όλα, μια στο καρφί και μια στο πέταλο, αστειάκια, συνταγές, ανέκδοτα, life style, κτλ.). Η περίπτωση του κορυφαίου ρουφιανομπλόγκ Τρωκτικό που κατέληξε στη μαφιόζικη εκτέλεση του διαχειριστή του δεν μου αφήνει καμία αμφιβολία για τους εκβιασμούς που γίνονται και τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τα blogs της συγκεκριμένης κατηγορίας, που είτε μανιωδώς επιδίδονται στο άθλημα της καταγγελίας είτε ως νεόκοποι καλοί Σαμαρείτες φιλοξενούν καταγγελίες. Για πολλά από δαύτα κυκλοφορεί σαν κοινό μυστικό πως η διαχείρισή τους γίνεται με επαγγελματικούς όρους, από επαγγελματίες της ενημέρωσης που μισθοδοτούνται κανονικότατα από εκδοτικά συγκροτήματα ή συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Η πιάτσα ήξερε με βεβαιότητα ποιος ήταν ο διαχειριστής του ρουφιανοτρωκτικού, ποιοι και από πού έκαναν τις αναρτήσεις. Σίγουρα επίσης ήξερε ποιος είναι το αφεντικό και νομίζω ότι μπορεί να πιθανολογήσει σε βαθμό βεβαιότητας το ποιός είχε συμφέρον να κλείσει το στόμα τού, πιθανώς υπό αυτονόμηση, διαχειριστή του. Όπως σίγουρα θεωρώ πως είναι γνωστοί είναι και οι επαγγελματίες της ενημέρωσης που ως οι επίγονοι του ρουφιανοτρωκτικού στριμώχτηκαν βιαστικά και τρο-μα-κτικά για να μη χαθεί η συνέχεια της μπίζνας. Μπόχα, φασισμός, (αν)ορθοδοξία.