Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Η ανέλπιστη σανίδα σωτηρίας του καθεστώτος

Πριν λίγες μέρες πολλοί εκ των 300 και οι συν αυτοίς φυγαδεύονταν από τις εξέδρες των επισήμων για να αποφύγουν αποδοκιμασίες ή και λιντσάρισμα. Μέχρι πριν λίγες ώρες το πολιτικό κατεστημένο κρυβόταν και τα μέλη του χρειάζονταν κουστωδία ένοπλων φρουρών απλώς για να κυκλοφορήσουν, φοβούμενα την οργή των πολιτών (πελατών τους). Ξαφνικά όλοι τούτοι δω ξαναβρήκαν φωνή, ρόλο και πελάτες. Ξανανοίγουν πολιτικά γραφεία (μαγαζιά) και δέχονται πολίτες (πελάτες). Θρασείς και αναιδώς λαλίστατοι (ο μίμης ο παρλαπίπας είναι ανάμεσά τους βεβαίως) δίκην αθώας περιστεράς βγαίνουν στα κάγκελα φτύνοντας εκεί που έγλειφαν. Οι μέχρι χτες αντίπαλοι πράσινοι και γαλάζιοι συνωθούνται στην γραμμή καρα - τζαφέ σπεύδοντας να συνυπογράψουν συμφωνίες (πολιτικών) κυρίων για την σωτηρία της πατρίδας και της δημοκρατίας (της κουτάλας). Σωτηρία που την ταυτίζουν με την υπογραφή της λεγόμενης δανειακής σύμβασης δηλαδή της συμφωνίας για την υποταγή της χώρας και του λαού της στους διεθνείς τοκογλύφους. Τέτοιος πατριωτισμός! Για να μη χρεοκοπήσει η χώρα λένε, όμως το απευθύνουν σε ένα λαό ήδη χρεοκοπημένο.

Τουλάχιστον ας πουν ένα …«ευχαριστώ» στο βαρκάρη του Τιτανικού που τους έδωσε αυτήν την ανέλπιστη σανίδα σωτηρίας, που τους έδωσε δηλαδή και πάλι ρόλο εθνοπατέρων που θα σώσουν την πατρίδα.