Η αποκρουστική φάτσα της σύγχρονης Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας

Άσχετο;

Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο ένας Νορβηγός «πολιτικός αρχηγός» (ηγέτης κοινοβουλευτικού κόμματος δηλαδή) που είχε το όνομα ΚΟΥΪΣΛΙΓΚ συνάντησε τον Χίτλερ για να του δηλώσει την πεποίθησή του ότι το Τρίτο Ράιχ (όπως λέμε ΔΝΤ, ΕΕ, ΚΤΕ) θα είχε μεγάλα οφέλη αν καταλάμβανε τη Νορβηγία. Υποστήριξε την εισβολή των ναζιστών Γερμανών στη Νορβηγία και αυτοί τον αντάμειψαν διορίζοντάς τον πρωθυπουργό από τον Φλεβάρη του 42 που μπήκαν στη Νορβηγία μέχρι το τέλος του πολέμου και την πτώση του Γ΄ Ράιχ.

Μια μικρή λεπτομέρεια: Με το τέλος του πολέμου ο Κουΐσλιγκ συνελήφθη για τα «καλά» που έκανε στη χώρα του και το λαό της,  δικάστηκε για εσχάτη προδοσία και στήθηκε στον τοίχο.

 

Ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε

Ο «κυρίαρχος ελληνικός λαός»  παραζαλισμένος από ιδεολογήματα και φοβίες που συστηματικά του φύτεψε στον εγκέφαλο η εγχώρια και διεθνής ολιγαρχία  με το ακαταμάχητο όπλο της τηλεόρασης αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Αποφάσισε μάλιστα να παρασύρει στην αυτοκτονία τα παιδιά και τα εγγόνια του. Αποφάσισε πως δεν του χρειάζεται ούτε καν να έχει μια πατρίδα έστω ως αναφορά για το από πού έρχεται και πού πηγαίνει. Επέλεξε τους ίδιους του τους εχθρούς να τον «κυβερνήσουν». Τους εξουσιοδότησε να τον οδηγήσουν στον όλεθρο και τον αφανισμό. Κι αυτοί δεν έχασαν μέρα.

Ο κατής που σαλτάρισε στο κάγκελο!

Κοίτα ρε πώς γυρνάνε τα πράματα κατωκέφαλα.  Η εξουσία απεργεί!  Η δικαστική εξουσία, το τελευταίο αποκούμπι, που λένε, της δημοκρατίας σαλτάρισε στο κάγκελο. Μπλέχτηκαν οι εργατικές φόρμες με τις τηβέννους και τα λευκά κολάρα,  τα κασκέτα με τα γουνάκια, οι ναοί της γκαβής Θέμιδας με τις φάμπρικες.  Ε, μη δουλευόμαστε  κιόλας.  Σιγά την απεργία. Μούφα του κερατά είναι και δε χωρατεύω. Ταρζανιά της πλακός  δηλαδή,  γιατί η πινακίδα στο κούτελο του μαγαζιού γράφει «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», αφού μια δικαστική απόφαση μπορεί να τα κάνε όλα ίσιωμα.

Εννοείται ότι οι  κατήδες ως  καθωσπρέπει άνθρωποι δεν κάνουν απεργία. Απεργίες κάνουν οι παρακατιανοί, ο λαουτζίκος. Οι κατήδες κάνουν ..αποχή, καθότι ένας καθωσπρέπει άνθρωπος της εξουσίας …αερίζεται  βεβαίως, αλλά πάντως δεν κλάνει όπως ο λαουτζίκος.  Ε, δεν είναι και το ίδιο πράγμα (αν και διαφορά δεν υπάρχει ούτε στον ήχο ούτε στην μπόχα).

-Και τι πα να πει αποχή, κύριε πρόεδρε; Δουλεύετε δηλαδή ή δεν δουλεύετε ή μπας και μας δουλεύετε;

-Αγράμματε, το δικαστικό σώμα δεν ασκεί εργασία, ασκεί λειτούργημα! Διασφαλίζει την ισονομία, το βασικό θεμέλιο της δημοκρατίας μας. Αποδίδει δικαιοσύνη κρίνοντας τις πράξεις των πολιτών ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσεως και εισοδηματικής καταστάσεως.

-Έτσι, έ; Γιατί εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι δουλεύετε. Δηλαδή δεν δουλεύετε  μου λες. Λειτουργείτε. Κάτι σαν δεσποτάδες δηλαδή. Οπότε, τώρα που κάνετε αποχή, θα μείνουμε αλειτούργητοι, ε; Κι αυτή η ισονομία της δημοκρατίας τι θα απογίνει όσο κάνετε αποχή;  Ανισονομία; Κάτι δεν μου κάθεται καλά κύριε πρόεδρε. 

Κόκκινες γραμμές και τρικολόρε παραμύθια

Όχι άλλο …κάρβουνο! (κόκκινο)

Δεν ξέρω από πού στα κομμάτια και ποιος εμπνεύστηκε αυτήν την ηλίθια έκφραση «κόκκινη γραμμή», αλλά γεγονός είναι ότι ήδη αποτελεί μια, σχετικά καινούργια, τρανταχτή κορώνα, που ενσωματώθηκε στην ξύλινη πολιτική διάλεκτο και  αναπαράγεται με ύφος στομφώδες και ρυθμούς πολυβόλου από τους δημοσιολογούντες του τίποτα. Αντιλαμβάνομαι ασφαλώς ότι με αυτό το άθλιο κλισέ αποφεύγουν μια χαρά να χρησιμοποιήσουν θετικές και συγκεκριμένου περιεχομένου εκφράσεις, όπως  «απαραβίαστο όριο», «διαχωριστική γραμμή» ή κάτι τέτοιο.   Εφευρίσκουμε λοιπόν έναν όρο σούπα τον χρησιμοποιούμε επί παντός  και ό,τι καταλάβει κανείς κατάλαβε.  Κι αν απλώς  ενοχλεί  η αντιαισθητική και  βλακώδης αυτή έκφραση, μάλλον ενοχλεί περισσότερο το γεγονός  ότι έσπευσαν να την υιοθετήσεων αμέσως ΟΛΕΣ οι κομματικές και δημοσιογραφικές διάλεκτοι.

Εν πάση  περιπτώσει μπροστά στις τόσες άλλες  λεκτικές βαρβαρότητες δεν έγινε και τίποτα. Έτσι κι αλλιώς η τέχνη του εφικτού και η αγοραία (ηλεκτρονική κυρίως) δημοσιογραφία έχουν εργολαβικά αναλάβει  τον ανασκολοπισμό της ελληνικής γλώσσας.  Στην ουσία το πρόβλημα είναι  πως όλοι, όσοι χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση, εκ του αποτελέσματος εννοούν ότι δεν βάζουν σαφή όρια σε τίποτα και εν προκειμένω στη λεγόμενη επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές. Απλώς αναμασούν τις ίδιες βαρυσήμαντες και καλά εκφράσεις –κόκκινη γραμμή, κλείδωσαν τα μέτρα, ισοδύναμα μέτρα, κ.ά. –έχοντες βεβαίως πλήρη γνώση της αναντιστοιχίας τους με την πραγματικότητα.

Πολιτικά ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ

Ήταν καλοκαίρι του ‘90 όταν ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή πολιτικούς τυχοδιώκτες, ο Κ. Μητσοτάκης, φορώντας εκείνο το γνωστό σαρδόνιο χαμόγελο του ολετήρα είπε απευθυνόμενος στους αστυνομικούς:  «Εμπιστεύομαι την Ελληνική Αστυνομία. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ». Εντάξει, όταν ακούγεται από τον Μητσοτάκη μια τέτοια βαρύγδουπη δήλωση, ασφαλώς και αναμενόμενη είναι και νόημα συγκεκριμένο έχει. 

 Όσοι δεν κατάλαβαν αμέσως αυτό το νόημα, ίσως το κατάλαβαν λίγους μήνες αργότερα, όταν αυτό το κράτος συνεπικουρούμενο από το παρακράτος των «αγανακτισμένων πολιτών» ανέλαβε να «επιβάλει  την τάξη» στα υπό κατάληψη σχολεία. Σε μια τέτοια ενέργεια «επιβολής της τάξης» ένα επιφανές ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟ στέλεχος της παράταξης του Μητσοτάκη (ΝΔ-Καλαμπόκας), επικεφαλής ομάδας ροπαλοφόρων τραμπούκων, δολοφόνησε σε σχολείο της Πάτρας τον μαθηματικό Νίκο Τεμπονέρα (08/01/91). Η αστυνομία δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα. Αργότερα …έμαθε τι έγινε και (φυσικά) δεν κατάφερε να συλλάβει τον δολοφόνο, που εμφανίστηκε όταν το αποφάσισε ο ίδιος  …αυτοβούλως.

Βρε καλώς τους…

Ήρθε το πράμα από κει ήρθε από δώ,  ήρθε λοιπόν η ώρα να πέσει ξεβαφτικό  και στη «κόκκινη γραμμή» των ειδικών μισθολογίων.   Ανάμεσα στους άλλους «ειδικά» αμειβόμενους πήρανε ξαφνικά πρέφα και οι ένστολοι (όρος και ετούτος, πανηγυριώτικος)  ότι το πέφτει μηνιάτικο,   μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, μπήκε ξαφνικά   κάτω από τη σπάθα του Προκρούστη (που τώρα τονε λένε  Στουρνάρα). Σε αυτούς τους «ένστολους» που μισθοδοτούνται με «ειδικά» μισθολόγια περιλαμβάνονται και οι κάθε λογής αστυνομικοί που μπορεί να πήραν πρέφα ότι το μηνιάτικο κουτσουρεύεται αλλά την ίδια στιγμή έκαναν πως μήτε είδαν μήτε άκουσαν ότι κάτι κουραδόμαγκες του Μπακιρένιου Σούρουπου τραμπούκιζαν τους λαϊκατζήδες αλλοδαπούς στη Ραφήνα και στο Μεσσσολόγγι, εμφανιζόμενοι κιόλας ως «όργανα τάξης».

Νάσου λοιπόν  οι φίλοι μου οι μπάτσοι! Βγήκαν στο κάγκελο! Αγωνιστικές κινητοποιήσεις !  Ρε καλώς τα τά παιδιά.
-Τι έγινε λεβέντες;  Κωλοσφιξίματα ε;  Μπήκε και το μπατσομισθολόγιο στη πρέσα. Εμ νομίζατε ότι θα μείνετε στην απέξω ως επιμελείς ραβδούχοι…
- Εργαζόμενοι είμαστε και εμείς.  Ποτίζουμε με αίμα το δέντρο της δημοκρατίας ! 
-  Οριστέεεεε !!!!!!!!!  Δεν άκουσα .. Ποιό  δέντρο ποτίζετε είπες;
-Της Δημοκρατίας είπα.
-Ποιάς δημοκρατίας ρε στόκε, ρε τυμβωρύχε. Τα αφεντικά σας σάς στέλνουνε ξεβράκωτους στα αγγούρια. Σας βρίσκουνε μπόσικους στον εγκέφαλο,  σας τονε  φουσκώνουνε με νταηλίκι  της κουμπούρας γι αυτό και έχουνε πάει κάμποσοι νταήδες άκλαυτοι να κοιτάνε να ραδίκια ανάποδα.

40 μέρες μετά τις πρώτες 40

Κόβουν από δω, κόβουν από κει, θα κόβουν μέχρι να τους πιάσει κόψιμο

Τρεχάτοι πήγανε πριν από 80 μέρες οι «συνεπείς και υπεύθυνοι  πολίτες»  να ψηφίσουν την προαναγγελθείσα γαλαζοπρασινορόζ τρόικα για να κάνει  κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», πεισμένοι όντες (δηλαδή για μια ακόμα φορά ξεγελασμένοι) ότι  το «κόψιμο» αφορά άλλους και πάντως όχι τα «ειδικά μισθολόγια» και τους μεσο-υψηλούς γραφειοκράτες. Τους συνεπήρε ίσως και η δραχμοφοβία μη και χάσουν το ευρωκομπόδεμα.

Ξωπίσω έτρεξαν οι νοικοκυραίοι που έχαψαν τις εξαγγελίες του μεγάλου ηγέτη (αυτού του Καλαματιανού  ομορφάντρα που διακήρυξε πως «τα μισά Οικονομικά είναι Ψυχολογία»), που τους είπε (επακριβώς) στις 26/5, προεκλογικά δηλαδή:

«Όχι άλλες μειώσεις μισθών»  (εννοούσε μειώσεις πάνω από 20%).

«Όχι άλλες μειώσεις συντάξεων» (εννοούσε μειώσεις πάνω από 30%).

«Όχι άλλοι φόροι» (εννοούσε φόρους πάνω στους φόρους).

«Πρόκειται να επαναδιαπραγματευθούμε την αποκατάσταση των αδικιών» (εννοούσε αυτό που διευκρίνισε μετεκλογικά  ο επί των Οικονομικών υπουργός του, κάποιος  ονόματι Στουρνάρας: «για να γίνει  διαπραγμάτευση χρειάζεται να θέλουν και οι δύο πλευρές. Εμείς θέλουμε, αλλά οι εταίροι μας δεν θέλουν»).

«Την επιστροφή των πολύ χαμηλών συντάξεων στα επίπεδα του 2009» (εννοούσε μετά το αγελαδοκούρεμα).

«Την αποκατάσταση των πολυτεκνικών επιδομάτων» (μάλλον, εννοούσε να πουλήσετε τα παιδιά σας, για να μην είστε πολύτεκνοι γιατί το πολυτεκνικό επίδομα πέθανε).

«Την αποκατάσταση των περικοπών στα ειδικά μισθολόγια» (εννοούσε ως αποκατάσταση την αναλογική μείωση, όπως δηλαδή και των άλλων δημοσίων υπαλλήλων).
«Κοντά στο μισό εκατομμύριο συμπολιτών μας θα δουν άμεση ανακούφιση» (εννοούσε ότι υπολογίζει πως θα πεθάνουν καμιά 500αριά χιλιάδες, οπότε  θα ανακουφιστούν άμεσα και οριστικά).