Εκτός χρόνου (γενικώς) μα εντός τόπου

Καλέ μου Άνθρωπε ! (δεν προλαβαίνω !)

Δέχτηκα πάλι μερικά «παράπονα» για το γεγονός ότι  πέρασε κάμποσος καιρός χωρίς οι (ελάχιστοι) που παρακολουθούν αυτό το δημόσιο σημειωματάριο να δουν κάποιο νέο σημείωμα.  Έ, τι να κάνω , πέσανε μαζεμένα κάποια βάρη κι ούτε που σκέφτηκα ότι μπορεί να περίμενε κανείς κάποια ...νέα μου.  Λίγο το μάζεμα που άρχισε φέτος καθυστερημένα (οι ελιές, ντε) λίγο το άγριο γιουρούσι της διαπλοκής στην Ταχυδρομική που βάστηξε πάνω από δίμηνο έφταναν  και περίσσευαν ,για να μη φτάνω εγώ τρέχοντας.  Στο μεταξύ να είναι προγραμματισμένο το άνοιγμα του πρώτου εκθετηρίου – πρατηρίου ebloko. Τέλος πάντων όλα με κάποιο τρόπο έγιναν, όπως έγιναν.   

Τώρα, ως προς τα δημόσια σημειώματά μου, έχω την πεποίθηση πως καθένα από αυτά μοιάζει με κουτουλιά σε τοίχο, ενώ δεν έχω βεβαίως την ψευδαίσθηση πως ο τοίχος πρόκειται να πέσει. Έτσι κι αλλιώς λοιπόν θα τα αραιώσω, για να είναι τουλάχιστον κάπως ελεγχόμενος ο πονοκέφαλος.

Είπα ελιές και θυμήθηκα… Πήρε και σήκωσε κανονικά φέτος η αβροχιά. Ξεραΐλα. Μπήκε Νοέμβρης για να πέσουν οι πρώτες βροχές, που άλλα χρόνια έρχονταν το πολύ μέχρι τις 15 του Σεπτέμβρη.  Έτσι η συγκομιδή πήγε ένα μήνα αργότερα και, κατά πώς έγινε γνωστό, το ίδιο συνέβη στην Ιταλία και την Ισπανία, με αποτέλεσμα το πρώτο φρέσκο λάδι να βγει στις αγορές με μεγάλη καθυστέρηση. Καθυστέρηση που για τους ελαιοπαραγωγούς έδωσε τουλάχιστον μισό ευρώ πάνω στις τιμές, αν και εντελώς προσωρινά κατά τη γνώμη μου. Αυτοί πάλι νόμισαν (οι περισσότεροι) ότι, ενώ όλα πέφτουν, η τιμή του λαδιού ανεβαίνει με έναν ανεξήγητο τρόπο, και μάλιστα πιστεύουν ότι θα ανέβει κι άλλο γι’ αυτό και δεν πουλάνε. Περιμένουν την καλή. Περιμένουν δηλαδή πως η τιμή θα πάει πολύ ψηλά, οπότε θα βγάλουν το κάτι παραπάνω. Εγώ πάλι λέω ότι ενδέχεται η τιμή να ανέβει ψηλά, αλλά αμέσως μετά θα πέσει χαμηλά εκεί ακριβώς που βρίσκονται τα κεφάλια των ελαιοπαραγωγών. Θα πέσει δηλαδή κατακέφαλα στους ελαιοπαραγωγούς,  αφού νωρίτερα θα έχει φορέσει ένα ψηλό καπέλο στα κεφάλια των καταναλωτών.

Η διαπλοκή έχει, ανάμεσα στα άλλα, να λύσει για λογαριασμό της τα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων. Όλη η λεγόμενη δημόσια περιουσία  για πούλημα κοψοχρονιά, οπότε οι εγχώριοι νταβατζήδες  παρέα με τους Ευρωπαίους συνεταίρους τους στριμώχνονται για τη μοιρασιά. Κάθε εμπόδιο πρέπει να εξαφανιστεί με κάθε τρόπο και αμέσως. Το εμπόδιο "Ταχυδρομική" στα σχέδια ιδιωτικοποίησης των ΕΛΤΑ είναι ένα από αυτά που πρέπει αμέσως να εξαφανιστούν.  Επίθεση λοιπόν με πρακτικές νομιμοφανείς και με τη γνωστή επικοινωνιακή υπονόμευση, από όλους τους επιφανείς παίχτες συντονισμένα που τα έδωσαν όλα τόσο για να ασκήσουν πίεση στις δημόσιες αρχές όσο και για να διασπείρουν στην αγορά τη βρωμιά  πως η Ταχυδρομική σε μια βδομάδα το πολύ θα είχε κλείσει.   Αλλά ενώ το σχέδιό τους φαινόταν τετραγωνισμένο, κάτι (...) δεν υπολόγισαν εδώ σωστά και το εμπόδιο δεν έπεσε.  Πέρασε μια βδομάδα, πέρασαν  δύο, πέρασε μήνας πέρασε δεύτερος  και τρίτος μήνας αλλά αντί να κλείσει η Ταχυδρομική κλείσανε κάποια στόματα μια και καλή και μάλιστα κάποια από δαύτα επιχείρησαν να επαληθεύσουν εκείνο το ρητό που λέει "χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλα το. Αμ δε.  Σε ό,τι με αφορά είπα ότι η διαπλοκή νίκησε γενικώς και κατά κράτος, αλλά είπα συνάμα πως άλλο πράγμα είναι ο νικημένος  και άλλο ο υποταγμένος...

Στο μεταξύ άνοιξε -λίγο πριν το έμπα του 2013 - το πρώτο μαγαζί του ebloko.gr.  Ένα μάλλον μεγάλο μαγαζί που το μισό  στεγάζει έκθεση χιλιάδων ελληνικών προϊόντων και το άλλο μισό λειτουργεί σαν πρατήριο παραγωγών, αφού πουλάει τα προϊόντα τους δίχως κέρδος μεταπώλησης. Εδώ είναι το τραγελαφικό όμως. Ενώ το πρατήριο πουλάει τα προϊόντα των παραγωγών δίχως κέρδος μεταπώλησης, ένα μεγάλο μέρος παραγωγών συμπεριφέρονται σαν κρυφοέμποροι και βάζουν στα προϊόντα τους τιμές που απέχουν πολύ από το να μπορούν να χαρακτηριστούν ως "τιμές παραγωγού".  Η αντίληψη της αρπαχτής, η αντίληψη της ευκαιρίας, δυστυχώς είναι και εδώ παρούσα.  Με εξαιρέσεις οπωσδήποτε αλλά λίγες.  Οι φίλοι μου οι παραγωγοί έχουν, καθώς φαίνεται, αποδεχτεί ότι δίχως νταβατζή δεν μπορούν να υπάρξουν, γι’ αυτό όταν τους δόθηκε μια πραγματική δυνατότητα (μέσα από το ebloko) να πουλήσουν τα προϊόντα τους  χωρίς νταβατζή,  φάνηκε ότι εζήλωσαν την νταβατζίδικη δόξα και φέρθηκαν αναλόγως.  Με εξαιρέσεις  ξαναλέω αλλά όχι πολλές.  Ότι αυτό θα αλλάξει και σύντομα μάλιστα (σε ό,τι αφορά στο ebloko εννοώ)  δεν υπάρχει αμφιβολία. Κι αν κανείς νιώσει θιγμένος, τον περιμένω να μου εξηγήσει (να εξηγήσει δημοσίως εννοώ) την τιμή του προϊόντος του. Να εξηγήσει δηλαδή  απλά, ορατά και κατανοητά ότι η τιμή πώλησης που έβαλε στο προϊόν του προκύπτει από το πραγματικό κόστος παραγωγής  συν ένα συγκεκριμένο ποσοστό κέρδους. 

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στο δικό μου μικρόκοσμο, στον άλλο κόσμο τον μεγάλο παίζεται το παιχνίδι της κολοκυθιάς και παρά δίπλα το παιχνίδι του παπά μέσα σε ένα σκηνικό άγριας ζούγκλας, όπου όλοι φαίνεται να είναι εναντίον όλων.

Η λίστα Λαγκάρντ  πρώτη είδηση επί τρίμηνο ήδη. Η λίστα του μπακάλη και του μανάβη εξαφανίστηκαν. Κι αν φανεί ότι η είδηση λίστα Λαγκάρντ ξεφουσκώνει, υπάρχουν στην καβάντζα δυο τρεις, ακόμα και περισσότερες αν χρειαστεί.

Ο μούτσος του βαρκάρη του Τιτανικού, εκείνος ο τρανός δήθεν υπουργός που με μόνη την υπογραφή του η βάρκα πήγε άπατη, κλαψουρίζει  – σήμερα που τον υποχρέωσαν να γίνει κάτι σαν σάκος του μποξ – ότι δεν το ενδιαφέρει η πολιτική και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι "να καθαρίσει το όνομά του".

Ο μεγάλος συνταγματολόγος, αυτοαποκαλούμενος και μέγας διαπραγματευτής, είχε σίγουρα κατά νου να αξιώσει ανδριάντα στο Σύνταγμα για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα, αλλά μάλλον το ξανασκέφτηκε, ακούγοντας κάποιους να ζητάνε κρεμάλα στην ίδια πλατεία (άντε καλέ !!). 

Ποιος αντέγραψε το cd σε στικάκι, ποιος φύλαγε το cd, ποιος κοπιάρισε το στικάκι, πόσα αντίγραφα έγιναν, ποιος έδωσε το στικάκι στη δημοσιότητα, ποιος ήξερε, ποιος δεν ήξερε, ποιος μίλησε, ποιος έβηξε, ποιος έκλασε, ποιος φταρνίστηκε; Γιατί να παραπεμφθεί μόνο ένας;  Δύο πρέπει να παραπεμφθούν. Και γιατί δύο μόνο; Τρεις πρέπει να παραπεμφθούν. Και γιατί τρεις;  Τέσσερις πρέπει να παραπεμφθούν. Έ, καλά θα κάνουμε ψηφοφορία τότε. Να βάλουμε μία κάλπη. Και γιατί να βάλουμε μία κάλπη; Να βάλουμε δύο. Και γιατί να βάλουμε δύο; Τέσσερις πρέπει να βάλουμε.  Και γιατί να βάλουμε τέσσερις; Εφτά πρέπει να βάλουμε. Άντε, καλά, η μπίλια έκατσε στο τέσσερα. Και τώρα τα ψηφοδέλτια. Πόσα να βάλουμε και τι να γράφουν;  Άντε πάλι απ΄ την αρχή.

Αυτά είναι  τα σημαντικά ερωτήματα και θέματα που ταλαιπωρούν πολιτικές ηγεσίες, εισαγγελείς, δικαστικές αρχές, δημοσιογραφικές πένες, τηλεπαράθυρα, καφενεία, κυλικεία, γήπεδα, ΚΑΠΗ και ρούγες.

 

Στο μεταξύ,

-το νέο φορολογικό νομοσχέδιο πέρασε τρέχοντας (ευτυχώς …σώθηκαν τουλάχιστον τα σκάφη αναψυχής από το φόρο πολυτελείας).

-οι παρακρατήσεις ("αλληλεγγύης") σε μισθούς, συντάξεις και λοιπές αμοιβές τρέχουν ήδη με αυξημένους συντελεστές.

-"η κατάληψη της βίλας Amalias επιτέλους έληξε" ανακοίνωσε με ανακούφιση ο υπουργός (έληξε με τον ...γνωστό τρόπο εννοείται), ενώ η ανέγερση βιλών στα γνωστά επίσης προάστια αποτελεί πιθανώς τη μόνη οικοδομική δραστηριότητα που επηρεάστηκε θετικά από την κρίση.

-ένα από τα 800000 χιλιάδες περίπου καλάζνικοφ, που από όσο λένε κυκλοφορούν στην επικράτεια, αμόλησε  κάτι σφαίρες στο γάμο του καραγκιόζη, ενώ μια χύτρα δεν άντεξε την πίεση και έσκασε, με τη διαφορά ότι αντί για φασολάδα έβραζε δυναμίτες.

-τα επόμενα "τελευταία μέτρα" προαναγγέλθηκαν ήδη.

-η επίσημη ανεργία πάει να ξεπεράσει το 30 %  και οι σοφοί προβλέπουν ότι θα πάει μέχρι τέλος του χρόνου στο 34 % (δηλαδή πάνω από 50% στην πραγματικότητα).

-οι συνταξιούχοι είναι ήδη περισσότεροι από τους εργαζόμενους και όλοι τους μαζί λιγότεροι από τους άνεργους.

 -οι εργαζόμενοι, όσοι απόμειναν, διαμαρτύρονται για να μη θιγούν τα "κεκτημένα"  ώσπου να καταλήξουν άνεργοι,

-γιατί οι άνεργοι δεν διαμαρτύρονται, κάθονται στην ουρά και περιμένουν συσσίτιο, βοήθημα και εκλογές.

-οι …φιλάνθρωποι ζουν απίστευτες δόξες. Λαμόγια ευαισθητοποιημένα δήθεν, παρέα με παπάδες και αφαιρεμένους, διαχειρίζονται την πείνα χιλιάδων ανθρώπων. Δεν ξέρω αν προσδοκούνε να πάνε όλοι μαζί στον παράδεισο, αλλά ότι κάποια στιγμή πολλούς από δαύτους θα τους πάρει πιθανότατα ο διάολος σηκωτούς, τολμώ να το προβλέψω.

-ο "πλουτοκράτης", ο μαγαζάτορας δηλαδή που χρώσταγε ΙΚΑ και ΦΠΑ συνελήφθη από την οικονομική αστυνομία, το μαγαζί έκλεισε, αυτός πήγε στη στενή, το σπίτι του το πήρε η τράπεζα και οι δέκα τέως εργαζόμενοι έγιναν νυν άνεργοι (είπαμε, πάνω από όλα η ..."κοινωνική δικαιοσύνη").

Όλα λοιπόν μια χαρά πάνε. Οπότε, αν και ακόμα οι υπουργοϋφυπουργοί και σια κόβουν βασιλόπιτες (έχουν πολλές να κόψουν και συνήθως τελειώνουν κατά τα μέσα του Φλεβάρη), δεν λέω "καλή χρονιά". Υπομονή λέω μόνο, ευθυγραμμιζόμενος με το "κοινό αίσθημα". Υπομονή, λοιπόν, σε κάνα δυο χρόνια θα γίνουν εκλογές, για όσους πιστεύουν πως με τις εκλογές θα αλλάξει η ζωή τους (μας). Εγώ δεν το πιστεύω βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία.  Αφού το πιστεύει η πλειοψηφία, καρααποδεδειγμένα μάλιστα, ως …δημοκράτης (κάνω ότι) υπακούω. Παρακολουθώ μάλιστα ανελλιπώς  τις σχετικές δημοσκοπήσεις και μέχρι σήμερα διαπιστώνω ότι δεν έχει σχηματιστεί πολιτικό κόμμα με αρχηγό κάποιο εκπρόσωπο των εταίρων - δανειστών (όπως λέμε Ράινχεμπαχ, Φούχτελ κτλ). Κάτι είναι κι αυτό. Εκτός κι αν δεν χρειάζονται τέτοιο κόμμα οι εταίροι (=κατακτητές) δανειστές (=τοκογλύφοι), γεγονός που μάλλον  σημαίνει ότι κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους με τα υπάρχοντα.

 

 

Κάπου στα ψιλά δημοσιεύτηκε μια "είδηση" πως ένα κοριτσάκι, μαθητούδι κάποιου δημοτικού σχολείου της Καλαμάτας, έγραψε στην έκθεσή του "θέλω να έχει δουλειά η μαμά μου, για να έχουμε ψωμί στο σπίτι και να έχω παπούτσια να φορέσω".  Μήτε για ψέμα μού μοιάζει μήτε για υπερβολή.