Κουτσοφλέβαρος απερχόμενος έφα

-Όρτσα πέντε φάσκελα και δίνε του, συφοριασμένε. Μέχρι  ψοφάλογα και ψοφογάιδουρα φάγαμε στις μέρες σου.

-Πάρ’ το ανάποδα, ρε μόρτη.  Τι φταίω  ΄γω;  Δεν τα πήρανε από τον δικό μου στάβλο, από τους δικούς τους στάβλους τα πήρανε εκείνοι που νοιάζονται να σας ταΐζουνε με κονσέρβες, συντηρητικά και διαφημίσεις, για να κονομάνε. Τα ντοπάρανε, τα  πρήξανε, τα σφάξανε και στα δώσανε να τα φας σε μπάνικο μπιφτέκι. Και συ, τζιμάνι παιδί, το τσίμπησες  το δόλωμα από την τιβι,  τ’ αγόρασες και τα ’φαγες.   Άντε καλή χώνεψη λοιπόν κι άμα  βγάλεις κάνα κέρατο στο κούτελο μην ψάχνεσαι,  ξέρεις από πού είναι.  Αλλά άκου να σου πω, από τα άλλα σκατά που σας ταΐζουνε όλη μέρα οι μπινέδες οι καβαλαραίοι σας    και σας τα πετάνε στη μούρη χύμα πιο καλό είναι το αλογίσιο. Έχει και μπόλικη τεστοστερόνη. Το ’πιασες το υπονοούμενο,  ε;  

  -Τι λες, ρε ανάπηρε, με δουλεύεις  κιόλας;  Άντε στρίβε μην ανεβάσω πίεση  κι αρπάξεις κάνα αδέσποτο κροσέ.

-Σώπα, ρε ντερβίση. Θα μου κάνεις σα να λέμε τη μούρη σαν εκείνων των πιτσιρικάδων που τράκαραν με τις μπουνιές των χωροφυλάκων;   Μα εγώ μήτε σε λήστεψα μήτε καλάσνικοφ βαστούσα. Ένας σακάτης μήνας είμαι ο φουκαράς  που μέτραγα τις μέρες μου και δεν πήρα χαμπάρι. Μετά που είδα τις μούρες των  πιτσιρικάδων σιδερωμένες και μπλε μαρέν,  τη σακουλεύτηκα τη δουλειά. Χορό κλοτσομπουνίδι  θα είχανε στήσει τίποτα  ζαρντινιέρες είπα, κι απάνω που σκεφτόμουνα πως άλλο πράμα είναι ο αναρχικός και άλλο πράμα ο μαλάκας,  ήρθε ο Ρουπακιώτης  και μου τη χάλασε.  Ανατρίχιασε  λέει  το μορμολύκειο, όταν  είδε τις φωτογραφίες των «συλληφθέντων», αλλά ευτυχώς βγήκε μετά ο Δένδιας κι είπε πως έγινε συμπλοκή, χτυπήσανε οι μπόμπιρες στα τσιμέντα  και παραμορφωθήκανε, γι’ αυτό μετά τους βάψανε, για να μοιάζουνε κάπως σαν άνθρωποι. Οπότε λέω, ασ’ το  καλύτερα, γιατί βρομάει από όλες τις μπάντες.

-Μας τάραξες στο κρύο, ρε πτώμα, θα μας ταράξεις και στις πολιτικολογίες τώρα;   Τους ψοφολόγησες, ρε, τους αγρότες στα μπλόκα  και οι χωροφυλάκοι που φυλάγανε τους δρόμους γίνανε σα στραβοσουγιάδες απ’ το κρύο.

-Αϊτός είσαι, μωρ΄αδερφέ μου!  Και ποιος τους είπε, ρε, συ να τους φυλάνε; Σάμπως θα κλείνανε; Πάνε, μάγκα μου, αυτά τελειώσανε. Οι δρόμοι είναι πια ιδιωτικοί και δεν κλείνουνε με καμία κυβέρνηση και με κανένα συνδικάτο.  Μπήκες ή να στο κάνω πιο λιανά;   Γυμναστική με ελεύθερο πρόγραμμα ήτανε το πράμα και ’γω σιγοντάρισα. Δηλαδή τι ήθελες να κάνω ζέστη και να ιδρώνουνε οι ανθρώποι;   Η γυμναστική θέλει κρύο, λεβέντη μου, αλλά πού καταλαβαίνεις εσύ  από τέτοια. Εσύ έχεις φάει κόλλημα με απεργίες στα χαρτιά,  πανό, συνθήματα και ποδαρόδρομο Προπύλαια - Σύνταγμα. Έχεις μπερδέψει τα Χειμερινά ανάκτορα και τη Βαστίλη με τις ονειρώξεις σου. Τουρλουμπούκι τάχει κάνεις μέσα στην γκλάβα σου.

-Ίσα,  κουτσάλογο, παραφέρεσαι. Έγινε μια απεργία στα  20 σου, που ζάλισε το σύμπαν. Κατάλαβαν οι αποπάνω ότι δεν πάει άλλο. Αγανάκτησε ο κόσμος με τα μνημόνια,  βγήκε στο δρόμο. Θα τους  πάρουμε  φαλάγγι…

-Θα σου ’λεγα τώρα τι θα τους πάρετε, αλλά δεν το επιτρέπει η ηλικία μου. Κούνια που σε κούναγε κόπανε…  Ναι,  όλοι μαζί βγήκατε στην απεργία.  ΓΣΣΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ, ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ, ΦΕΥΓΟΥΜΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΣΦΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις αλλά άνευ κόσμου. Και επειδή δε ζαλίστηκε το σύμπαν, που λες,  μου ζαλίζεις τώρα τους αδένες με τις παπάρες σου. Ρε Καραμήτρο, δεν πήρες πρέφα ότι ήτανε μια στημένη ημερίδα που στην τελική βάστηξε τρεις ώρες;  Ούτε πήρες χαμπάρι  πως εκείνη τη μέρα ήτανε η πρώτη φορά που σε τέτοια ημερίδα δεν έγινε ούτε ένα ντράβαλο  με κουκουλοφόρους και χωροφυλάκους;  Για ’ξήγα το λοιπόν.   Εδώ σε θέλω, πονηρέ.

-Νόμος και τάξη είπαμε. Περιφρούρηση τη λέμε μείς. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι  γουστάρει.  Άλλο απεργία  κι άλλο  επεισόδια.

-Να τη χέσω και την τάξη σου και τον νόμο σου και την περιφρούρησή σου, ηλίθιε.  Αλλού πήγανε να το στήσουνε το γλέντι, αλλά δεν τους έκατσε, γιατί δεν είναι όλοι χάνοι  σαν του λόγου σου να τσιμπάνε το δόλωμα.
Ή νομίζεις ότι μάσησα περί του νόμου σας, που πήγε ισόβια ο ατσαλάκωτος;  Κάτσε να δεις το «λόγω αμφιβολιών», που έρχεται σε κάνα χρόνο  και  θα του ζητήσουνε συγγνώμη κιόλας. Το θέμα, ρε χαϊβάνι, δεν είναι τα 20 εκατομμύρια που βουτήξανε από το συρτάρι,  το θέμα είναι τα δισεκατομμύρια  που φύγανε  ντεμέκ για έργα στη Σαλόνικα και κάνανε φτερά.  Όρνιο, έ όρνιο.  Ψιλό γαζί σε δουλεύουνε οι δημαρχαίοι  με τα έργα τους κι οι δεσποτάδες με τις χρυσές περικεφαλαίες, που πάνε και τα εγκαινιάζουν.  Αυτοί στην κουτάλα  και συ στη βράση,  κοροϊδάρα.   

-Καταρχήν μη βρίζεις και κατά δεύτερο άντε να συμφωνήσω πως για τους δημάρχους ένα δίκιο το ’χεις, δε λέω. Αλλά οι δεσποτάδες τι σου φταίνε; Τους καλούνε να πάνε να εγκαινιάσουνε ένα έργο  και πάνε. Και τι να κάνουνε, με σκισμένα ράσα θες να πάνε; 

-Τα λες και τα πιστεύεις, ρε γομάρι;  Για κάνε ρε το σταυρό σου ανάποδα μπας και σου ’ρθει επιφοίτηση  και ξελαμπικάρεις.  Ρε, δεν βλέπεις εκείνον τον Αιγιαλίας  τον θεομπαίχτη, που έχει ξεσαλώσει στα εγκαίνια και στις παράτες;  Οι άλλοι βαστάνε και τίποτα πισινές. Τούτος εδώ είναι έτοιμος να αφορίσει τους πάντες και να ευλογήσει, ελέω θεού, τη ΧΑ στο γκουβέρνο. Ωρέ, στραβός τελείως είσαι;  Δεν παίρνεις  πρέφα γιατί παίζεται τέτοιο παιχνίδι;   Για να φτωχαίνουνε κι άλλο οι φτωχοί και να πλουτίζουνε παραπάνω οι πλούσιοι, για να μπορούνε μετά να κάνουνε φιλανθρωπίες στους φτωχούς που φτωχαίνουνε κι άλλο.  Καταμπερδεύτηκες, ε; Ρε, άι ξεστραβώσου, μπας και δεις πίσω από φερετζέδες και περικοκλάδες.  

-Σιγά, ρε γέρο ανοιχτομάτη. Έχεις χάσει επεισόδια. Η κρίση είναι παγκόσμια και όλοι έχουν επηρεαστεί. Εντάξει οι φτωχοί περισσότερο αλλά και οι λεφτάδες έχουν πάρει το κατήφορο.

-Για κοίτα, ρε, στη γωνία να δεις μήπως έρχομαι. Τι λες, ρε σκερβελέ; Πούθε τα άκουσες αυτά; Πού παίρνεις πληροφορίες, ρε  μυγοχάφτη; Μήπως από τον Μπάμπη τον παπαγάλο των παπατζήδων στην τηλεόραση;  Ρε συ, μέσα στην κρίση που λες, μέσα στο 2012 δηλαδή,  οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου αβγατίσανε το πουγκί τους κατά 241 δισεκατομμύρια δολάρια. Το φτάσανε κοντά στο 1,9 τρισεκατομμύρια από 1,6 και κάτι που ήτανε πέρυσι.  Ωρέ χαϊβάνι,  άμα σε βάλουνε  να γράψεις αυτούς τους αριθμούς, θα ρέψεις στο μηδενικό. Έμαθες και συ τι σημαίνει κρίση!  Για κοίτα  γύρω σου που αδειάσανε μέχρι κι οι σκουπιδοτενεκέδες μπας και συνέλθεις. Άκου λέει οι λεφτάδες πήραν το κατήφορο.

-Καλά πιάστηκες με τους 100 μεγάλους τώρα…  Άσ’ τους αυτούς.  Αυτοί, εντάξει, είναι οι 100 μεγάλοι όλου του κόσμου και δεν τους πιάνει τίποτα. Αλλά για δες τις μεγάλες εταιρείες. Όλες με δάνεια, με απολύσεις, άλλες κλείνουν, όλες ζορίζονται..

-Ναι, ρε, δε λέω έχεις δίκιο. Ζορίζεται να πούμε η Ντόιτσε Τέλεκομ, που πήρε τον ΟΤΕ με 100 και μετά πούλησε τον δορυφόρο του με 200 κι αντί να δώσει λεφτά κονόμησε  μια κατοστάρα για το ταμείο της Μέρκελ.  Ζορίζεται κι ο δικός σας ο διοδιάκιας, που ακούμπησε 20 εκατομμύρια για τα χρυσάφια της Χαλκιδικής, που έχουνε κοίτασμα 25 δισεκατομμύρια. Να κάνουμε κάνα έρανο λέω, να τους ενισχύσουμε τους φουκαράδες, μπας και ρεφάρουνε.

-Μη τα ισοπεδώνεις όλα. Εντάξει κάποιοι πάντα ξεγλιστράνε, αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Έγιναν λάθη στις πρώτες αποκρατικοποιήσεις,  αλλά τώρα έχουνε σφίξει τα πράγματα.

-Έχουνε σφίξει τα πράγματα, κρετίνε, αλλά μόνο για όσους δεν έχουν παρτίδες με το γκουβέρνο και για όλους όσους πολεμάνε να τη βγάλουνε με ένα μισθό της πλάκας, με μια σύνταξη θανάτου,  με ένα επίδομα πείνας ή με ένα μαγαζί βάρκα γιαλό.  Βγήκε κι  ο άλλος χλιμίτζουρας,  καθηγητής οικονομικής επιστήμης σου λέει και σύμβουλος πολυθεσίτης, και είπε  ότι ο βασικός μισθός είναι πολύ ψηλός. Κατάλαβες πού πάει το σφίξιμο ανεγκέφαλε;  Βγήκε μετά ένας άλλος  καραγκιόζης κι έβγαλε το σχέδιο Αθηνά που κλείνει  πανεπιστήμια. Ξωπίσω   ο επόμενος σκατιάρης  παράγγειλε να συλλαμβάνονται όσοι χρωστάνε πάνω από 5 χιλιάρικα στο γκουβέρνο.  Και σεις τους προσκυνάτε. Ρε, άι σιχτίρ, σας βαρέθηκα!  

-Τι παραλήρημα είναι αυτό;  Δεν καταλαβαίνεις ότι κάποια πράγματα είναι αναγκαία για να μην πτωχεύσει η χώρα;

-Να χέσω και σένα και τη χώρα σου, πανίβλακα.  Σώνεται, ρε βοϊδοκέφαλε,  καμιά χώρα με τον κόσμο της πεινασμένο; Μη σώσει, ρε, και σωθεί, άμα τα παιδιά λιποθυμάνε από την πείνα κι οι γονέοι τους σαλτάρουν από τα παράθυρα.  Ρε, δεν αντέχεται η βλακεία σας.  Δεν αντέχεται, σου λέω. Μέχρι φαινόμενα φυσικά και μεταφυσικά προκαλεί. Μετεωρίτες πέφτουνε στα κεφάλια σας, πισωγλέντηδες πάπες την κάνουνε γυριστή,  νερό πέφτει με το τουλούμι  και φτιάχνει τους δρόμους ποτάμια. Μέχρι κι ο Μητσοτάκης έβγαλε βιβλίο!

-Δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω, αρρωστιάρη. Τι σχέση έχουνε όλα αυτά με την κρίση και τις δικές σου μέρες;

-Τσακμάκι άνευ τσακμακόπετρα το νιονιό σου. Έχουνε, ρε, πιο πολλή  σχέση από όσο έχεις εσύ με το μυαλό που δεν σου βρίσκεται.  Γιατί έχεις την ίδια σχέση που έχει και το νιονιό των Κυπραίων που ψηφίσανε Ανάν και μνημόνιο για σωθούν οι βλαμμένοι. Ξεφτέρια πρώτα, σου λέω, τους μπαλαμουτιάσανε για τα καλά και το πήγανε το γράμμα. Θα σωθούνε  και τούτοι με το ευρώ, που κατά πως  είπε εκείνο το ριζοσπαστικό  ούφο, είναι το εθνικό σας  νόμισμα. Αλλά  και για τη γιουροβίζιον ψηφίσανε  επίσης οι Κυπραίοι, όπως κι οι δικοί σας, για να στείλουνε έναν κουνιστό μουστακαλή, που θα ξύριζε λέει και τα μουστάκια του προκειμένου να πάει στη γιουροβίζιον για να τραγουδήσει την ελευθερία του αλκοόλ, αφού δεν του ’κατσε τραγούδι για το χασισάκι, που το μοστράρει στους γιουροβιζιονάτους σαν το κλειδί της νιρβάνας. Κάτσε λοιπόν εσύ και βλέπε τους  καραχαϊβάνι.  Τράβα και στα γήπεδα να εκτονωθείς  και μετά στο συσσίτιο του δήμου, χαμένε, γιατί μια τυρόπιτα να πάρεις θέλεις ένα πεντακοσάρικο, κουφιοκέφαλε, που όμως  στο λένε 1,5 ευρώ για να σου φαίνεται λίγο.  Πάνε μετά και σε κάνα κατηχητικό  της ΧΑ και του Αμβρόσιου να σου περάσουνε φρέσκο γράσο στα μάτια… Για κει σε κόβω, στόκε.

 - Ξεκουμπίσου, κουτσοφλέβαρε. Πολλά μας τα ’πες. Άι ψόφα, να ’ρθει ο Μάρτης να ανασάνουμε...

-Ώρα μου είναι, ρε γίδι, να ψοφήσω έτσι κι αλλιώς. Πήγε 28 και 29 δεν έχω. Εσένα που δουλεύεις  με κάρβουνο θέλω να δω σε κάνα χρόνο, που θα ξανασκάσω μύτη, τι θα λες,  αν υπάρχεις.  Για την ώρα, μπαγλαμά,  πες αλεύρι.  Ο  Μάρτης σε γυρεύει.  Μόνο που κι εδώ σε έχουνε μπαλαμουτιάσει. Δεν είναι γδάρτης και παλουκοκαύτης. Με τα μυαλά που κυβερνάς,  γδάρτης και παλουκοβάλτης είναι  και θα με θυμηθείς...

Άντε γεια χαρά νταν!