Παρατηρητήρια Τιμών και Παρεμφερείς Κουτοπονηριές

Αντιγράφω: «Για ένα κιλό αλεύρι, η τιμή στην ελληνική αγορά είναι 1,6 ευρώ, ενώ στην Ευρώπη κυμαίνεται από 0,49 έως 1,09 ευρώ. Τα 500 γρ. ψωμί για τοστ πωλούνται προς 2,84 ευρώ στην Ελλάδα, ενώ στο Βέλγιο προς 0,78 ευρώ, στην Αυστρία 0,55 ευρώ, στη Γαλλία 0,99 ευρώ και στην Ισπανία 1,45 ευρώ».

Να το άλλοθι των «παρατηρητηρίων» ! Σαν μανιτάρια φυτρώνουνε είτε κυβερνητικά, είτε μη κυβερνητικά είτε ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά το αλεύρι φαίνεται πως έχει πείσμα, αντιστέκεται και δεν λέει να πέσει. Μένει περήφανο εκεί ψηλά στα 1,6 € !

Τιμοληψίες και κόντρα τιμοληψίες, διαπόμπευση «ακριβών» καταστημάτων, δίκην διαφήμισης, διακηρύξεις καταναλωτικών οργανώσεων για οργάνωση καταναλωτικού κινήματος (sic), νομικές φανφάρες περί αισχροκέρδειας, καταγγελίες ληστεμένων καταναλωτών, αλλά το καλάθι στενάζει, το αυτοκίνητο βογκάει, η υγεία ανθυγιεινή για την τσέπη, το φάρμακο φαρμάκι, η παιδεία ...δωρεάν και η κατανάλωση ελαιολάδου μειωμένη κατά 7,1%, όσο και η αύξηση της τιμής του στο τελευταίο εξάμηνο (ε, το ’χω το κόλλημα με το λάδι).

Αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το τεκμήριο αισχροκέρδειας σε μια αγορά που οι τιμές διαμορφώνονται στη βάση του ελεύθερου ανταγωνισμού και σύμφωνα με τους νόμους ζήτησης και προσφοράς. Όπως δεν καταλαβαίνω, γιατί θα πρέπει να κυνηγάει ο ένας τον άλλο, τρόπος του λέγειν, και να συντηρούνται πολυέξοδοι μηχανισμοί παρατηρητηρίων, για να αναπαράγουν διαπιστώσεις, στατιστικές και ανακοινώσεις.

Υποπτεύομαι όμως ότι η φάβα μάλλον έχει κάποιο μεγάλο λάκκο. Έχω αυτήν την υποψία γιατί, κατά την αντίληψή μου, ελάχιστα φωτίζει την πραγματικότητα (αν κιόλας δεν τη συσκοτίζει) η σερλοκχολμική έρευνα που διαπιστώνει ότι τα ραδίκια πουλιούνται 10 λεπτά ακριβότερα στο μαγαζί της ίδιας αλυσίδας που βρίσκεται στη διπλανή συνοικία. Την ίδια στιγμή σκέφτομαι ότι,

θα παραγόταν μια εξαιρετικά ευκρινής και απόλυτα σαφής εικόνα, αν το «παρατηρητήριο τιμών» παρατηρούσε τις απόλυτες και ποσοστιαίες διαφορές τιμών μεταξύ τιμών παραγωγού και τιμών καταναλωτή. Τότε θα μπορούσε πιθανώς εύκολα να οριστεί και το τεκμήριο αισχροκέρδειας και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο στα ραδίκια και στα φάρμακα. Τότε θα είχε νόημα η σύγκριση με τις τιμές Ευρώπης. Τότε οι τιμές καταναλωτή θα υποχωρούσαν δραματικά. Τότε θα φαινόταν ότι οι Έλληνες παραγωγοί δεν παράγουν ακριβότερα από τους άλλους Ευρωπαίους αλλά μάλλον φθηνότερα. Άρα κάτι άλλο τρέχει… Τι άραγε;