Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

B2C α λα ελληνικά = πιλάφι δίχως ρύζι

Μερικές γρήγορες αναζητήσεις στο Internet θα δείξουν αμέσως τι νοείται και τι προωθήθηκε από τους «αρμόδιους» φορείς (συμπεριλαμβανομένων και μερικών ΑΕΙ) ως «ηλεκτρονικό εμπόριο». Θα δει κανείς, για παράδειγμα, πλήθος ημερίδων, συνεδρίων και εργασιών με σχετικό θέμα (με προσκεκλημένους, μπουφέδες και παρελκόμενα). Θα δει προγράμματα (δηλαδή τζάμπα χρήμα) ενταγμένα στο Γ΄ΚΠΣ και «αναπτυξιακές εταιρείες» γραφειοκρατικού τύπου, που δεν αναπτύσσουν τίποτε άλλο εκτός από δραστηριότητες καταβρόχθισης χρημάτων.

Συστηματικά προωθήθηκε η «ιδέα» πως το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι δράση που εντάσσεται στην «κοινωνία της πληροφορίας» και που σχεδόν εξαντλείται (από άποψη υποδομών και τεχνογνωσίας) με την παραγωγή δικτυακών διαδραστικών εφαρμογών, με ψηφιακές καινοτομίες, συστήματα ασφάλειας ηλεκτρονικών συναλλαγών και συστήματα μετρήσεων καταναλωτικής συμπεριφοράς. Στους τομείς αυτούς και μόνο έχουν κατευθυνθεί εκατομμύρια ευρώ με τη μορφή επιδοτήσεων, τζάμπα χρήμα δηλαδή, με στόχο (!) την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου.

Στην υποθετική περίπτωση που γινόταν ένας απολογισμός για το «αναπτυξιακό» αποτέλεσμα αυτής της, για πάνω από μια δεκαετία, αποδοτικής φάμπρικας (που ακόμα δουλεύει), έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι θα υπήρχαν όλα τα στοιχεία που μπορούν να συνθέσουν ένα ακόμα «σκάνδαλο» με εκατοντάδες εμπλεκόμενους. Ένα σκάνδαλο που κατάφερε, κατά κάποιον τρόπο, να ενοχοποιήσει και μερικές χιλιάδες κόσμου, που έτρεξε μέσω των γνωστών δρόμων να επωφεληθεί εντασσόμενος σε ένα «αναπτυξιακό πρόγραμμα» αέρα κοπανιστού. Δηλαδή, με «έργο» την δημιουργία μιας ηλεκτρονικής σελίδας του τίποτα να ενθυλακώσει ένα σεβαστό χαρτζιλίκι μαζί με μια υποχρέωση καλού πελάτη σε κάποιο πολιτικό γραφείο.

Ωστόσο δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανένας ότι ηλεκτρονικό εμπόριο b2c χωρίς τυποποίηση / συσκευασία για ταχυδρομικού τύπου μεταφορά και δίκτυα μεταφοράς ταχυδρομικού τύπου (ταχυμεταφορές) απλώς είναι πιλάφι δίχως ρύζι δηλαδή πιλάφι - απάτη. Γιατί το κρίσιμο δεν είναι να δει κανείς τις φωτογραφίες των προϊόντων σε ένα site και να τα παραγγείλει. Το κρίσιμο είναι να μπορεί να τα παραλάβει. Κάποιος θα πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά και να καλύψει μεγάλες αποστάσεις, ίσως και διεθνείς, αφού ηλεκτρονική … μεταφορά δεν υπάρχει ακόμα. Και ακόμα καλύτερα να μπορεί κανείς να μην πληρώσει «με ασφάλεια» πριν παραλάβει το προϊόν που παρήγγειλε, αλλά να πληρώσει μόλις το παραλάβει, όπως δηλαδή θα πλήρωνε εάν το αγόραζε από φυσικό κατάστημα (… «αντικαταβολή μετρητοίς» λέγεται αυτό).

Πριν από λίγα χρόνια (σε όχι χαλαρή συζήτηση, ομολογώ), είπα σε έναν επιχειρηματία ηλεκτρονικού καταστήματος, από τους πρώτους και πιο επιτυχημένους μέχρι πρόσφατα, ότι «το δικό μου μαγαζί (ταχυμεταφορές) χωρίς το δικό σου απλώς θα έχει έναν πελάτη λιγότερο, αλλά το δικό σου μαγαζί δίχως το δικό μου θα βάλει λουκέτο». Ο τύπος αυτός αντιμετώπιζε με τη συνήθη απαξίωση την υπηρεσία ταχυμεταφοράς των προϊόντων που πουλούσε στους πελάτες του, βασισμένος στην επικρατούσα άποψη ότι «οι courier θα σκοτωθούν μεταξύ τους για το ποια θα μου δώσει χαμηλότερη τιμή για να πάρει τη δουλειά». Τώρα, λίγο πριν βάλει λουκέτο, ψάχνει για καταστήματα και «επενδυτές» προκειμένου να γυρίσει το ηλεκτρονικό του μαγαζί σε δίκτυο φυσικών καταστημάτων !! Άντε γεια δηλαδή… Η πραγματική αιτία για το αποτέλεσμα αυτό είναι πως τα κλειδιά του μαγαζιού του τα κρατούσαν οι “courier που σκοτώθηκαν για το ποια θα του δώσει χαμηλότερη τιμή ” και όχι ο ίδιος...

Σήμερα εκτιμώ ότι όποιος έχει την ίδια άποψη για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες σαν εκείνη τού προ ετών συνομιλητή μου, είτε θα μείνει έξω από το πραγματικό b2c ηλεκτρονικό εμπόριο είτε θα γίνει ο φτωχός συγγενής ενός δικτύου ταχυδρομικής μεταφοράς ή, για να το διατυπώσω πιο ακαδημαϊκά,

τo b2c ηλεκτρονικό εμπόριο αποτελεί υπηρεσία με υψηλή προστιθέμενη αξία για τα δίκτυα ταχυδρομικού τύπου μεταφοράς, ενώ το αντίθετο αποκλείεται. Σαν εξαίρεση και μόνο για βαριές υλοποιήσεις ηλεκτρονικών καταστημάτων θα μπορούσε το ταχυδρομικό δίκτυο να «υποβιβάζεται» στο ρόλο του στρατηγικού εταίρου. Έτσι νομίζω και η ζωή θα δείξει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.