Ο κατής που σαλτάρισε στο κάγκελο!

Κοίτα ρε πώς γυρνάνε τα πράματα κατωκέφαλα.  Η εξουσία απεργεί!  Η δικαστική εξουσία, το τελευταίο αποκούμπι, που λένε, της δημοκρατίας σαλτάρισε στο κάγκελο. Μπλέχτηκαν οι εργατικές φόρμες με τις τηβέννους και τα λευκά κολάρα,  τα κασκέτα με τα γουνάκια, οι ναοί της γκαβής Θέμιδας με τις φάμπρικες.  Ε, μη δουλευόμαστε  κιόλας.  Σιγά την απεργία. Μούφα του κερατά είναι και δε χωρατεύω. Ταρζανιά της πλακός  δηλαδή,  γιατί η πινακίδα στο κούτελο του μαγαζιού γράφει «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», αφού μια δικαστική απόφαση μπορεί να τα κάνε όλα ίσιωμα.

Εννοείται ότι οι  κατήδες ως  καθωσπρέπει άνθρωποι δεν κάνουν απεργία. Απεργίες κάνουν οι παρακατιανοί, ο λαουτζίκος. Οι κατήδες κάνουν ..αποχή, καθότι ένας καθωσπρέπει άνθρωπος της εξουσίας …αερίζεται  βεβαίως, αλλά πάντως δεν κλάνει όπως ο λαουτζίκος.  Ε, δεν είναι και το ίδιο πράγμα (αν και διαφορά δεν υπάρχει ούτε στον ήχο ούτε στην μπόχα).

-Και τι πα να πει αποχή, κύριε πρόεδρε; Δουλεύετε δηλαδή ή δεν δουλεύετε ή μπας και μας δουλεύετε;

-Αγράμματε, το δικαστικό σώμα δεν ασκεί εργασία, ασκεί λειτούργημα! Διασφαλίζει την ισονομία, το βασικό θεμέλιο της δημοκρατίας μας. Αποδίδει δικαιοσύνη κρίνοντας τις πράξεις των πολιτών ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσεως και εισοδηματικής καταστάσεως.

-Έτσι, έ; Γιατί εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι δουλεύετε. Δηλαδή δεν δουλεύετε  μου λες. Λειτουργείτε. Κάτι σαν δεσποτάδες δηλαδή. Οπότε, τώρα που κάνετε αποχή, θα μείνουμε αλειτούργητοι, ε; Κι αυτή η ισονομία της δημοκρατίας τι θα απογίνει όσο κάνετε αποχή;  Ανισονομία; Κάτι δεν μου κάθεται καλά κύριε πρόεδρε. 

-Το λειτούργημα μας προβλέπεται από το Σύνταγμα, αστοιχείωτε. Είναι η Τρίτη Εξουσία. Σύμφωνα με το Σύνταγμα υπάρχουν τρεις εξουσίες που είναι διακριτές μεταξύ τους, η Εκτελεστική που ασκεί η Κυβέρνηση, η Νομοθετική που ασκεί η Βουλή και η Δικαστική που ασκούν οι δικαστικοί λειτουργοί.

-Τι μου λες; Δηλαδή η εξουσία είναι λειτούργημα! Κοίτα κάτι πράματα. Κι εγώ που νόμιζα ότι  εξουσία   είναι  το κλύσμα  που κάνουν οι δυνατοί στους αδύνατους… Ήμαρτον, πρόεδρέ μου. Και δηλαδή αυτή η εξουσία δεν γίνεται χωρίς «ειδικό μισθολόγιο», ε;  Κι άμα πέσει λίγο κόντεμα  στο μηνιάτικο γίνεται της ισονομίας το κάγκελο να πούμε, πάει στράφι η ισονομία, την τρώει η μαρμάγκα. Ξανά ήμαρτον,  κύριε πρόεδρε, αλλά αυτά είναι φρέσκα πράγματα για το δικό μου το νιονιό.

-Δεν σε εννοώ ακριβώς, αλλά και να σου εξηγήσω περισσότερο μάλλον δεν θα καταλάβεις. Στερείσαι γνώσεων πολιτειολογίας και αρχών δικαίου. Τέλος πάντων. Σου διευκρινίζω πάντως ότι δεν είμεθα σε απεργία αλλά απλώς σε αποχή, επειδή η μείωση των αποδοχών μας δημιουργεί κινδύνους ως προς την ορθή απόδοση της δικαιοσύνης. Εξάλλου οι αμοιβές των λειτουργών της Δικαιοσύνης προβλέπονται και οριοθετούνται εκ του Συντάγματος.

-Κατάλαβα. Δεν απεργείς λοιπόν αλλά κωλοβαράς, γιατί άμα είναι να  παίρνεις λιγότερα λεφτά, τότε θολώνει το μυαλό σου, ζαρώνει η συνείδησή σου και δεν βγάζεις σωστές αποφάσεις. Οπότε σκέφτεσαι τι λαμογιά θα κάνεις για να βγάλεις κατιτίς περισσότερο και να στανιάρεις για το καλό της ισονομίας και της δημοκρατίας. Το ‘πιασα  το υπονοούμενο περί του κινδύνου. Και το περί Συντάγματος που λέει ότι υπουργοί, βουλευτές και δικαστές έχουν ειδικά μισθολόγια, ειδικές αποδοχές, ειδικά στομάχια, ειδικές ανάγκες. Σε νιώθω απολύτως. Ζεις ένα δράμα, δικέ μου.

-Με ειρωνεύεσαι, αχρείε;  Ξέρεις πόσο δουλεύει ένας δικαστής; Πόσο κοπιάζει; Νομίζεις ότι είναι μόνο οι ώρες που βρίσκεται στη έδρα; Ξέρεις τι σημαίνει να έχει να μελετήσει τόσες υποθέσεις σε βάθος, για να διαμορφώσει ευθυκρισία και να αποδώσει σωστά δικαιοσύνη; Έχουμε μετατρέψει  τα σπίτια μας σε βιβλιοθήκες  και γραφεία.

-Κουλάρισε, πρόεδρε!  Πάρ’ το αλλιώς γιατί στουκάρισες και μπερδεύεις. Τώρα  μου είπες ότι δουλεύετε. Για ξεκαθάρισέ το λοιπόν, δουλεύετε ή λειτουργείτε;  Ξεκαθάρισέ το γιατί μπερδεύεσαι άτσαλα και χάνεις πόντους.  Εντάξει μπορεί να μη κατέχω από πολιτειολογίες, δίκαια και τα τέτοια αλλά δεν καίω  κάρβουνο και ξέρω πέντε κολλυβογράμματα. Κουβέντα κάνουμε στα όρθια, δεν είμαστε εσύ στην έδρα και εγώ στο εδώλιο. Ίσα λοιπόν, εξηγήσου ή άστο να πάει στο διάολο, δε χάθηκε  ο κόσμος.

- Σε παρεξήγησα και δεν θέλω να είμαι άδικος. Λοιπόν η αλήθεια είναι ότι δουλεύουμε και μάλιστα πάρα πολλές ώρες. Ο καθένας από μας είτε δικαστής είναι είτε ανακριτής είτε εισαγγελέας έχει ένα κάρο υποθέσεις. Πρέπει να διαβάζει ατέλειωτες ώρες για να είναι καλά προετοιμασμένος σε κάθε υπόθεση που χειρίζεται. Πρέπει να ενημερώνεται συνέχεια  για τους νέους νόμους, τις νομολογίες, τις υπουργικές αποφάσεις, τα προεδρικά διατάγματα. Ζούμε σε μια απίστευτη πολυπλοκότητα.

-Λαμπρά. Αφού το διευκρινίσαμε αυτό, πάμε παρακάτω. Το Σύνταγμα λες κατοχυρώνει τις αμοιβές σας. Δεκτόν. Ναι, αλλά η Βουλή ψηφίζει ένα νόμο που λέει ότι οι αμοιβές σας κόβονται 20%. Αφού το ψηφίζει η Βουλή τότε γίνεται νόμος του κράτους. Όμως το Σύνταγμα είναι πάνω από τους νόμους. Άρα η Βουλή έχει ψηφίσει ένα νόμο αντισυνταγματικό.  Με πιάνεις ε;

-Δεν είναι ακριβώς έτσι. Βεβαίως με το γράμμα των συνταγματικών επιταγών θα μπορούσε να ευσταθεί ο ισχυρισμός  ότι ένας τέτοιος νόμος είναι αντισυνταγματικός. Αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες και με βάση το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη θα μπορούσε να ευσταθεί και ο ισχυρισμός ότι οι δικαστικοί οφείλουν αναλογικώς…

- Άσε τα κολομπαρίστικα πρόεδρε. Είναι ή δεν είναι αντισυνταγματικός ο νόμος;  Ψυλλιάζομαι ότι δεν μπορείς να απαντήσεις. Κωλύεσαι πανταχόθεν. Να σου πω εγώ, λοιπόν. Είναι αντισυνταγματικός κάργα. Αλλά δεν είναι ο μόνος αντισυνταγματικός και μη με ξαναρωτήσεις τι σχέση έχω εγώ με το Σύνταγμα.  Αντισυνταγματικό είναι και το μνημόνιο και οι δανειακές συμβάσεις για πολλούς λόγους αλλά κυρίως για το ότι ομολογούν εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.  Για λέγε τώρα…

-Πράγματι οποιαδήποτε πράξη και  διακρατική συμφωνία μπορεί να κριθεί ως αντισυνταγματική ακόμη και αν απλώς βασίμως εικάζεται ότι εκχωρεί εθνική κυριαρχία.

-Άρα εδώ έχουμε σκαστή αντισυνταγματικότητα. Χωράει αμφιβολία; Αφού ο ίδιος ο καριόλης που έκανε τον πρωθυπουργό για δυόμισι χρόνια ομολόγησε μυξοκλαίγοντας  ότι με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου «απωλέσαμε μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας και θα κάνουμε το παν για να την επανακτήσουμε».

-Αυτό είναι αλήθεια, πράγματι ειπώθηκε. Αλλά ο τότε πρωθυπουργός της χώρας προσπάθησε να εξηγήσει ότι αν δεν έκανε αυτή την επιλογή τότε η χώρα…

-Πάλι τα δικηγορίστικα άρχισες; Άστα  και πάμε στο ζουμί. Ποιος έκρινε τελεσίδικα κιόλας ότι το μνημόνιο είναι συνταγματικό; Οι ανώτατοι δικαστές. Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας. Και τώρα σύσσωμοι οι δικαστές διαμαρτύρονται ότι είναι αντισυνταγματική η μείωση των μισθών τους.  Ε, δεν μπορεί το μνημόνιο να είναι συνταγματικό και το περιεχόμενό του αντισυνταγματικό!

- Τί να πω.  Να ξέρεις πάντως ότι δεν έχουν όλοι οι δικαστές την ίδια άποψη.  Το σύνολο των Ελλήνων δικαστών έχει βαθύτατα δημοκρατική και πατριωτική συνείδηση.  Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε με βάση το εθνικό συμφέρον και ίσως υπό τις παρούσες συνθήκες μια διαφορετική απόφαση θα μπορούσε να δημιουργεί σοβαρό κίνδυνο για την πτώχευση της χώρας, για την έξοδό της από τους διεθνείς  οργανισμούς, για την αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος…

-Μη μου τα σκατώνεις πάλι, πρόεδρε. Άσε τις περικοκλάδες, γιατί το Σύνταγμα δεν είναι λάστιχο και μην παίρνεις στην πλάτη όσους το σερβίρουν α λα καρτ.  Και γιατί  μου ξαναπετάς  στη μούρη το πως  δεν έχουν όλοι οι δικαστές την ίδια άποψη;  Και λοιπόν; Χέστηκα κι αν έχουν κι αν δεν έχουν. Δεν είδα κανένα δικαστή, δεν είδα κανένα σώμα δικαστών, δεν είδα καμιά ένωση δικαστών να παίρνει δημόσια διαφορετική θέση. Τι διαφορετικές απόψεις και θεωρίες μου τσαμπουνάς; Στο καφενείο; Να το βράσω.

-Υπερβάλλεις πιθανώς εξ αγνοίας ως προς την λειτουργία των δικαστικών θεσμών. Η δικαστική εξουσία έχει βαθμίδες. Έχει ιεραρχία. Οι ευθύνες είναι κατανεμημένες. Δεν νομιμοποιείται ο κάθε δικαστής να εκφράζει τις απόψεις του επί παντός.  Οι δικαστές απαρτίζουν  ένα αυστηρώς συντεταγμένο σώμα.

-Πρόεδρε πως κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει το ξέρεις και το ξέρω. Πως άμα το πρόβατο λακίσει  απ’ το μαντρί μπορεί να το φάει ο λύκος επίσης το ξέρουμε κι οι δυο. Ξέρουμε ακόμα πως ό,τι πει κι ό,τι γράψει κανείς μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Οπότε φυλάξου από τους φύλακες, μην ξανοίγεσαι, κάνε μόκο κι στήσε αυτί να ακούσεις  μερικά σχολιανά και μερικά ερωτηματικά στα γρήγορα…

/Εχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί όλοι όσοι τύχει  να συλληφθούν ή να κατηγορηθούν είτε κλέφτες είναι, είτε λαμόγια γενικώς, είτε κομπιναδόροι, είτε μαχαιροβγάλτες, είτε σωματέμποροι και πρεζέμποροι δηλώνουν κόβοντας τις φλέβες τους «έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη»;  (άμα δώσεις σωστή απάντηση τότε θα καταλάβεις πιθανώς το γιατί εγώ  δεν το δήλωσα ποτέ).

/Ο Πολυζωίδης και ο Τερτσέτης γλιτώσανε τον Κολοκοτρώνη, αλλά δε φτιάξανε  φωτοστέφανο σε όλους τους δικαστές για δυο αιώνες. Ένα φάρο φτιάξανε μονάχα  κι οι  περισσότεροι μου φαίνεται πως τον κοιτάνε με την πλάτη και με τα μάτια της τσέπης τους.

/Αφού οι δικαστές διαφωνούν μεταξύ τους και κρίνουνε για την ίδια υπόθεση διαφορετικά, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική δικαιοσύνη. Υπάρχει μόνο υποκειμενική και «κατά πλειοψηφία». Αφού λοιπόν η δικαιοσύνη δεν είναι μαθηματικά που επαληθεύονται αλλά υποκειμενική, γιατί «απαγορεύεται ο σχολιασμός των αποφάσεων της ανεξάρτητης δικαιοσύνης»;

/Ένα πρωτόδικο δικαστήριο ρίχνει ποινή 10 χρόνια για το χι αδίκημα κι ούτε αναστολή ούτε τίποτα. Στενή με τη μία.  Σε δεύτερο  βαθμό το δικαστήριο κάνει τα 10 χρόνια 10 μήνες με αναστολή. Δηλαδή το πρώτο δικαστήριο ήταν σα να λέμε άδικο.

/Στην πιάτσα κουβεντιάζεται ότι άμα πάρεις δικηγόρο με ψηλό κασέ τότε πας καλά, αλλιώς πας άκλαυτος. Ξέρω, διαδόσεις και κακοήθειες.

/Μιλάνε πάλι στην πιάτσα για κάτι περίεργα κυκλώματα. Κάτι για μασονίες,  για αδερφάτα, και για παραδικαστικά μουρμουρίζουνε. Μιλάνε για νόμους φωτογραφικούς και για νόμους της μιας μέρας. Ξέρω, διαδόσεις και κακοήθειες που επιχειρούν να πλήξουν το κύρος της δικαιοσύνης.  

/Οι φυλακές είναι γεμάτες με μικροπαραβάτες. Γι’ αυτό δεν διώκονται και δεν καταδικάζονται οι μεγαλοπορτοφολάδες, ε; Καταλαβαίνω, δεν τους χωράνε οι φυλακές, αφού είναι γεμάτες με πρεζόνια, Αγιάννηδες και φουκαράδες.

/Τελικά μου φαίνεται ότι αυτή η δικαιοσύνη είναι πανάκριβη, γραφειοκρατική, δυσπρόσιτη. Παράβολα, δικηγόροι, ψευδομάρτυρες, αναβολές, μεροκάματα χαμένα, δικαστικά, πρώτος βαθμός, δεύτερος βαθμός. Χαμός, κυκεώνας.  Και σε κάτι χρόνια «δικαιώνεσαι».

Ρε, μπας κι έχει καταντήσει η αλήθεια «συκοφαντική δυσφήμιση»;

 

  Δια ταύτα, κύριε πρόεδρε,

Έκρινα,

- την απεργία  (που λέτε αποχή) παράνομη (αναλογικώς !), αφού και εσείς κρίνατε παράνομες το 90% των απεργιών που ζήτησαν την ετυμηγορία σας οι «θιγόμενοι».

- την απεργία  (που λέτε αποχή) καταχρηστική, γιατί  ο λαός πεινάει και εσείς οι χορτάτοι απεργείτε για προνόμια.

- την απεργία (που λέτε αποχή) αντισυνταγματική, αφού εσείς κρίνατε ότι  το μνημόνιο είναι συνταγματικό.

-την απεργία (που λέτε αποχή)  αντικοινωνική, γιατί την πληρώνουν άλλοι.

 Και αποφάσισα,

ότι  δεν με ενδιαφέρει μήτε η απεργία σας (που λέτε αποχή) μήτε η εξουσία σας γενικώς. Δεκάρα τσακιστή δεν δίνω για καμιά εξουσία. Τις τρώω στη μάπα, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Την ανάγκη φιλότιμο κάνω, δηλαδή, γιατί να ξέρεις εγώ σέβομαι  μόνο όσους  δουλεύουνε πραγματικά και συνειδητά, γι’ αυτό και σέβομαι τους δικαστές που δουλεύουνε  κι όχι τους δικαστές που «υπηρετούνε» τη δικαιοσύνη.   

 

Η παρούσα υπογράφεται δεόντως και δημοσιεύεται ως έχει στο δημόσιο ημερολόγιό μου.