Πολιτικά ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ

Ήταν καλοκαίρι του ‘90 όταν ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή πολιτικούς τυχοδιώκτες, ο Κ. Μητσοτάκης, φορώντας εκείνο το γνωστό σαρδόνιο χαμόγελο του ολετήρα είπε απευθυνόμενος στους αστυνομικούς:  «Εμπιστεύομαι την Ελληνική Αστυνομία. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ». Εντάξει, όταν ακούγεται από τον Μητσοτάκη μια τέτοια βαρύγδουπη δήλωση, ασφαλώς και αναμενόμενη είναι και νόημα συγκεκριμένο έχει. 

 Όσοι δεν κατάλαβαν αμέσως αυτό το νόημα, ίσως το κατάλαβαν λίγους μήνες αργότερα, όταν αυτό το κράτος συνεπικουρούμενο από το παρακράτος των «αγανακτισμένων πολιτών» ανέλαβε να «επιβάλει  την τάξη» στα υπό κατάληψη σχολεία. Σε μια τέτοια ενέργεια «επιβολής της τάξης» ένα επιφανές ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟ στέλεχος της παράταξης του Μητσοτάκη (ΝΔ-Καλαμπόκας), επικεφαλής ομάδας ροπαλοφόρων τραμπούκων, δολοφόνησε σε σχολείο της Πάτρας τον μαθηματικό Νίκο Τεμπονέρα (08/01/91). Η αστυνομία δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα. Αργότερα …έμαθε τι έγινε και (φυσικά) δεν κατάφερε να συλλάβει τον δολοφόνο, που εμφανίστηκε όταν το αποφάσισε ο ίδιος  …αυτοβούλως.

Είναι καλοκαίρι του 2012 και ο επίδοξος  πρωθυπουργός της «πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς» Α. Τσίπρας δηλώνει σε συνέντευξή του εξ αφορμής των κινητοποιήσεων των  ένστολων:  

«…Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των ένστολων. Πόσο δε μάλλον όταν αντιλαμβανόμαστε πως η δημόσια ασφάλεια και η πολιτική προστασία είναι ένα δημόσιο αγαθό. Δεν μπορεί ένας αστυνομικός που βρίσκεται από το πρωί ως το άλλο πρωί στο δρόμο με κίνδυνο της ζωής του να παίρνει 540 ευρώ. Δεν μπορεί ένας πυροσβέστης που δίνει μάχη με κίνδυνο τη ζωή του με απαξιωμένα μέσα να είναι εξαθλιωμένος και να παίρνει 500 €. Υπάρχουν ειδικά μισθολόγια γι αυτόν ακριβώς το λόγο, γιατί υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες εργαζομένων με κοινωνική υπεραξία.
Και πιστεύουμε ότι οι κινητοποιήσεις των ένστολων μπορεί να αποτελέσουν και το κρίσιμο εφαλτήριο για την αφύπνιση του λαϊκού κινήματος και να αποτελέσουν και την αρχή του τέλους αυτού του πέπλου της σιωπής που έχει επικαθίσει πάνω στα πολιτικά πράγματα. Η αρχή του τέλους μιας πολιτικής απαξίωσης της κοινωνίας..»

Τι να πει κανείς;

Άντε να συμφωνήσεις ότι δεν αρμόζει σε έναν αριστερό πολιτικό  η προσέγγιση καταστάσεων με μισαλλοδοξία. Άντε να δεχτείς ότι και οι ένστολοι εργαζόμενοι είναι, άρα δίκιο έχουν να διαμαρτύρονται για τη μείωση των αμοιβών τους. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο.  Έχουμε να κάνουμε με μια εντελώς αριβίστικη και οπορτουνιστική στάση που οδηγεί στη διατύπωση «θέσεων» επαρχιώτη πολιτικάντη. Θέσεων που  καμία σχέση δεν μπορούν να έχουν με την ιστορία του λαϊκού κινήματος κι ούτε ασφαλώς με το μέλλον του.

·          Δηλαδή, αν οι «ένστολοι» εργαζόμενοι παράγουν «κοινωνική υπεραξία» τότε, για παράδειγμα, οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι νοσηλευτές τι παράγουν;

·          Κι αν πιθανολογεί κανείς ότι "οι κινητοποιήσεις των ένστολων μπορεί να αποτελέσουν το εφαλτήριο για την αφύπνιση του λαϊκού  κινήματος», τότε δεν είναι σαφές ότι το προβοκάρει στα ίσια;

·       *   Όταν την ίδια στιγμή η προβεβλημένη βουλευτίνα  Ρ. Δούρου «διαδηλώνει» κρατώντας το πανό των αστυνομικών (λίγο πιο κάτω …κρατούσε άλλο πανό ο Κασιδιάρης) και φέρεται να δηλώνει ότι «…μου φέρθηκαν με μεγάλη στοργή, ίσως επειδή ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός», τι ακριβώς θέλουν  να καταλάβουμε;

      Αψυχολόγητες συριζέικες  αμερικανιές ή μήπως είχε δίκιο εκείνος που είπε ότι «από όσο αριστερά κι αν ξεκινάει η πορεία για την εξουσία, τελικά είναι δεξιά».