Ο κρετίνος, το μισελοζανάτσι τσε η δραχμή

Παραπροχτές Παρασκευή βράδυ, μετά από ένα  12ωρο στο χωράφι, εξουθενωτικό και λόγω κουφόβρασης,  πήρα ως συνήθως μια γρήγορη διαδικτυακή ενημέρωση. Έπαιζε  ήδη χοντρά το "δίλλημα"  επώδυνη συμφωνία ή ρήξη. Αφού αποφλοίωσα κάποιες "ειδήσεις", αντί άλλης χαλάρωσης  έριξα μια γρήγορη ματιά για να δω και να ακούσω τι φώναζαν όλη μέρα τα ζώα του τσίρκου.  Ξεχώρισα δυο "παρεμβάσεις"- τροφή για το σημείωμα της μέρας (νύχτας επί το ακριβέστερο) γιατί μου φάνηκαν   τρανταχτές και ασυνήθιστες κατά κάποιο τρόπο. Κάνα μισάωρο αργότερα επαληθεύτηκε  εκείνο το "ο νους μεν βούλεται η σαρξ δε ασθενεί"    και το σημείωμα έμεινε λίγο πάνω από το τέλος της πρώτης ηλεκτρονικής σελίδας. Οπότε, σήμερα το πάω εξαρχής, πάλι μεταμεσονυκτίως.

 Ε, όχι και σεξιστής ο κρετίνος!  Κρετίνος σκέτο

Είδα ότι κάποιος   Στυλιανίδης -βουλευτής νεοδημοκράτης- είχε αμολήσει μια βροντερή  κοτσάνα  και ξωπίσω απλώθηκαν σεντόνια ολόκληρα από βαθιές φιλοσοφικές ατάκες χαρακτηρισμών και  αγανάκτησης, από τους μπανιστηριτζήδες των social media.

Καθώς ξανάγραψα, "...ενσυνείδητα  χρησιμοποιώ τη λέξη μπανιστηριτζής και όχι αναγνώστης ή σχολιαστής. Υποτίθεται μάλιστα πως στον κόσμο αυτό συχνάζουν οι περισσότερο ενδιαφερόμενοι για τα κοινά (social media γαρ), οι πιο προβληματισμένοι, οι περισσότερο έχοντες άποψη.  Αν θα έπρεπε στη εικόνα αυτή να μπει κάποια λεζάντα αυτή θα έπρεπε να είναι "διάλογοι πιθήκων". Αν θα έπρεπε να μπουν κάποιες επεξηγήσεις τότε δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί η σημείωση πως το σύνολο αυτής της εικόνας απεικονίζει το βαθμό εκφυλισμού πολιτικής σκέψης, το μοντέλο διαμόρφωσης καταναλωτικής συμπεριφοράς αλλά και το μοντέλο νεοαξιών που έχουν συμβεί / εγκατασταθεί στους εγκεφάλους των θαμώνων /θυμάτων /μελλοθανάτων.  Όλα απολύτως εξηγήσιμα βεβαίως.  Ωστόσο η διαπίστωση πως ο περισσότερος κόσμος αρνείται να διαβάσει (άρα και να συλλογιστεί) ενώ αφειδώς καταναλώνει αμάσητα συνθήματα, επικεφαλίδες, τσιτάτα και εξυπνάδες, αναπαράγοντάς τα μάλιστα με ταχύτητα αστραπής,  μόνο απογοήτευση (αν όχι τρόμο) μπορεί να προκαλέσει σε ένα πραγματικά σκεπτόμενο άνθρωπο  μετρίας ευφυΐας.

Αυτός λοιπόν ο γίγαντας πολιτικής σκέψης, επιφανές στέλεχος της συντηρητικής παράταξης  που αμφιβάλλω αν ξεχωρίζει το μπρόκολο από το κουνουπίδι,  επέλεξε ένα ολότελα πειστικό τρόπο για να αποδείξει πως έχει εγκέφαλο νεοσσού κότας (άντε στην καλύτερη περίπτωση κάποιου ευφυέστερου  νεοσσού πτηνού, παπαγαλάκι Αμαζονίου για παράδειγμα - Αμαζονίου όχι Αφρικάνικο… ). Επέλεξε λοιπόν να "τιτιβίσει " ένα απύθμενου βάθους σκέψης μήνυμα δίκην όχι απλώς πολιτικού επιχειρήματος κατά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολοκληρωμένης και αφοπλιστικής αποδόμησής  του.  Ασφαλώς υποθέτω ότι αποθησαύρισε αυτή τη πάνσοφη ρήση σουλατσάροντας μέσα σε κάποιες ιστοσελίδες (υπάρχουν πάμπολλες τέτοιες στο διαδίκτυο) που παραθέτουν αποφθέγματα σοφών, διασήμων και διαπρεπών παρελθόντος χρόνου. Την αμόλησε σαν κανονικός πίθηκος αφού "έκρινε" ότι ταιριάζει γάντι στο ΣΥΡΙΖΑ κι όταν εισέπραξε κράξιμο κοτσάρισε αποκάτω  ένα "Μπίσμαρκ" (κάτι σαν Ηράκλειτος ή Αϊνστάιν δηλαδή) και καθάρισε. Ποιος ήτανε τώρα αυτός ο σοφός (μεθύστακας) Μπίσμαρκ; Λεπτομέρειες…

 Εκπληκτική όμως και η ακολουθία των μηνυμάτων αποδοκιμασίας με χαρακτηρισμούς περί σεξιστικής συμπεριφοράς και  μισογυνισμού, ενώ δεν έλειψαν και εκείνα που του καταλόγιζαν προσπάθεια νομιμοποίησης των βιαστών.  Μακριά το πήγαν τα πιθήκια, πολύ μακριά, αποδίδοντάς του ιδεολογήματα που σίγουρα δεν χωράνε σε εγκέφαλο νεοσσού.    Κρετίνος νέτα σκέτα ο τύπος που στα σίγουρα δεν μπορεί να κάνει συνειρμούς που του αποδίδονται.  Το ότι διετέλεσε σε κάποιες φάσεις υπουργός (παιδείας και εξωτερικών νομίζω) επιβεβαιώνει πως περί αυτού και μόνο πρόκειται. Αν μάθω ότι προαλείφεται και ως  αρχηγός για την παράταξή του καθόλου δεν θα εκπλαγώ...

 

Το μισελοζανάτσι

Είδα και ξαναείδα, άκουσα και ξανάκουσα μια συγκεκριμένη στομφώδη αποστροφή του πολιτικού τηλεοπτικού λόγου ενός άλλου γίγαντα πολιτικής σκέψης που ακούει στο όνομα Μιχελογιαννάκης.   Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο και μήτε θέλω να τον μάθω. Δεν με αφορά δηλαδή κατά τα άλλα.  Ξέρω μόνο ότι φέρεται ως γιατρός καρδιολόγος και εθνοπατέρας περίπου εκ συνηθείας και επαγγέλματος με βουλευτική διαδρομή σε τρία διαφορετικά πολιτικά -κοινοβουλευτικά κόμματα.  Θα έλεγα μάλιστα ότι, ως χροιά λόγου, μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής επειδή χρησιμοποιεί εξαιρετικά εύστοχα την προσφιλή (σε μένα τουλάχιστον)  κρητική διάλεκτο και κυρίως προφορά.  Ναι, δύο φορές τον άκουσα να προφέρει το επώνυμό του και άκουσα ακριβώς αυτό που σε γραπτό λόγο μόνο ως "μισελοζανάτσι" μπορεί να αποτυπωθεί. 

Το "μισελοζανάτσι" μου κάνει λοιπόν κάτι σαν όρος που θα μπορούσε  κάλλιστα να αντικαθιστά τον όρο βουλευτής σε ό,τι αυτός ό όρος κατά μέσο όρο εκφράζει.

Το συγκεκριμένο λοιπόν μισελοζανάτσι, λέω το συγκεκριμένο γιατί πολλά ακόμα μισελοζανάτσια  έχουν πει και συνεχίζουν να λένε ακριβώς το ίδιο χρησιμοποιώντας  απλώς άλλα λόγια, δήλωσε  αναψοκοκκινισμένο : "φταίω εγώ ο μαλάκας που δυο χρόνια τώρα δεν προετοιμάστηκα για τη δραχμή και τώρα δεν έχω άλλη λύση. Τέλος".  Τι είπε ο κολοσσός σε μια φράση !  Πρώτον είπε ότι είναι μαλάκας εισάγοντας ευθέως ένα ..βαθύτατα πολιτικό χαρακτηρισμό δίπλα στον όρο βουλευτής.  Και εξήγησε πάραυτα γιατί κατέληξε στο συμπέρασμα  ότι είναι μαλάκας! Διότι δεν προετοιμάστηκε τα δύο προηγούμενα χρόνια για τη δραχμή.  Συνάμα διατύπωσε και ένα κορυφαίο πολιτικό συμπέρασμα, ότι δηλαδή για την επιστροφή στη δραχμή χρειάζονται δύο χρόνια. 

Γιατί όμως χρειάζονται δύο χρόνια; τι είχε στο μυαλό του ο γίγαντας  ώστε να προσδιορίζει έτσι τον χρόνο προετοιμασίας;    Μάλλον απλή είναι η απάντηση. Είχε στο μυαλό του (λέμε τώρα) τον χρόνο που χρειάστηκε για τη μετάβαση από τη δραχμή στο ευρώ.

Στο μεταξύ το συγκεκριμένο μισελοζανάτσι ξαναχτύπησε πετώντας πάλι το μπούμεραγκ βέλος πλην αλλάζοντας τον χρόνο. Σήμερα (χτες) πάλι σε τηλεοπτικό πολιτικό "διάλογο" είπε "..ήμουνα μαλάκας...." εννοώντας ότι δεν είναι πλέον αφού με γοερές κραυγές ΟΧΙ έριξε ένα δαγκωμένο ΝΑΙ στη συμφωνία εθνικής υποταγής!  Κραυγάζει λοιπόν το μισελοζανάτσι πως του πήρε τρεις μέρες για να κόψει το ελάττωμα του μαλάκα (βουλευτή).  Πιθανολογώ πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι του θα πιστέψουν πως έκοψε το ελάττωμα, μέχρι που κάποια επόμενη φορά θα τους ομολογήσει πως ήταν αφελής ή ηλίθιος αλλά έπαψε να είναι πλέον και πάει λέγοντας.  Εντάξει τον καταλαβαίνω τον άνθρωπο, γιατί εγώ που τον περιγράφω εκπροσωπώ μονάχα τον εαυτό μου και δεν θα μου ζητήσει κανείς λογαριασμό,  όμως  εκείνος εκπροσωπεί μερικές χιλιάδες ψηφοφόρους και αγωνιωδώς αναζητά δικαιολογίες "δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν" (προσωπική του βεβαίως).   Και όλα καλά εν τέλει. Οι ψηφοφόροι του θα εξακολουθήσουν να σταυρώνουν περήφανα  τον (καθ΄ ιδίαν ομολογία ) μαλάκα βουλευτή τους (που από έτους και εισέτι δηλώνει ΣΥΡΙΖΑ).

 

Τσε η δραχμή;

Το κάθε μισελοζανλάτσι  δικαιούται να φαντάζεται την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα σαν μια διαδικασία που προϋποθέτει την ενεργοποίηση ενός κρατικού νομισματοκοπείου, που θα κόψει / τυπώσει εθνικό νόμισμα. Μπορεί να οραματίζεται κέρματα σε διάφορα μεγέθη και αξίες (;) και κάτι ανάλογο σε χαρτονομίσματα με ωραίες παραστάσεις, υψηλής αισθητικής & τεχνικής ώστε να είναι ελκυστικά, ανθεκτικά και να είναι αδύνατη η παραχάραξή τους.  Δικαιούται να υποθέτει πως για να στηθεί μια τέτοια φάμπρικα,  να λειτουργήσει και να κάνει παραγωγή "χρήματος", έ θα χρειάζεται κάνας χρόνος.

Τα μισελοζανάτσια κάθε λογής  δικαιούνται να απαντάνε πολύ εύκολα και στο ερώτημα, "πόσα και ποια κέρματα, πόσα και ποια χαρτονομίσματα θα παραχθούν", απαντώντας "όσα έχουμε και σε ευρώ". Καλό ακούγεται άλλωστε.   Αλλά επειδή η εθνική οικονομία είναι διασυνδεδεμένη με την παγκόσμια, δηλαδή γίνονται εισαγωγές, γίνονται εξαγωγές, υπάρχουν δάνεια κτλ έρχεται και το επόμενο ερώτημα "ποια θα είναι η ισοτιμία του εθνικού νομίσματος με το ευρώ; (ή το δολάριο κτλ.) Εδώ φαίνεται πως η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη οπότε συνήθως αμολάνε  κάτι αυθαίρετα ποσοστά της τάξης του 30% με 50%. Πάει κι αυτό λύθηκε (κατά μισελοζανάτσιο λύση). Ε, τι απομένει; Να βάλουμε και τιμές στα προϊόντα και  την εργασία, να ορίσουμε ποσοστά τόκων καταθέσεων και δανείων και κάτι ψιλά ακόμα.   Τελειώσαμε !  Τόσο εύκολο ήταν να μη μας βασανίζει η ΕΚΤ, ο Ντράγκι, ο Σόιμπλε και οι λοιποί συγγενείς.  Δύο χρόνια; Πολλά λες. Φτάνουν και περισσεύουν γιατί είμαστε και μάγκες και Ελληνάρες πατριώτες…

Η αλήθεια είναι πως μέχρι να κάνω  κάποιες ζωντανές κουβέντες με ανθρώπους που ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ξέρουν όχι απλώς πέντε πράγματα παραπάνω αλλά να έχουν βαθιά και αρκούντως τεκμηριωμένη γνώση για το συγκεκριμένο θέμα αδυνατούσα να πιστέψω πως επικρατούν σε τέτοια έκταση απόψεις (όχι γνώση) που κινούνται στις παραπάνω παραδοχές διανθισμένες με κάποια δήθεν επιστημοσύνη. Αν και θέλω να υποθέτω ότι οι συγκεκριμένοι συνομιλητές (μου) ήταν συμπτωματικά αδιάβαστοι και κακεντρεχείς, παρακολουθώντας την όποια περί εθνικού νομίσματος συζήτηση  έχει δημοσίως ανοίξει ανατριχιάζω γιατί αβίαστα συμπεραίνω πως το ορατό (σε εμένα) μέλλον θα είναι με ευρώ ή με ό,τι άλλο ως δεύτερο, εναλλακτικό κτλ νόμισμα αποφασίζει η ευρωκρατία και εκδώσουν οι φάμπρικες της ΕΚΤ. Ανατριχιάζω για δυο συγκεκριμένους και ολότελα διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η όποια σχετική συζήτηση (σε αυτό το επίπεδο)  έχει ανοίξει αποκλειστικά στον λεγόμενο προοδευτικό / αριστερό χώρο  (ο συντηρητικός επιμένει ευρώ "πάση θυσία") και ο δεύτερος είναι πως δεν έχω καμία αμφιβολία ότι (σε πολύ χοντρές γραμμές):     Υπάρχουν δύο τουλάχιστον ισάξιοι τρόποι για να κατακτήσεις και να υποτάξεις μια χώρα και το λαό της. Ο ένας είναι με το "ξίφος" (…).  Ο άλλος είναι με το χρέος. Το χρέος είναι πολύ εύκολο να το δημιουργήσεις εισάγοντας (επιβάλλοντάς της) νόμισμα στο οποίο δεν έχει κανένα έλεγχο και δεν μπορεί να το αντέξει. Χρέος που μπορείς να το αυξάνεις συνέχεια παρέχοντάς της δανεικά χρήματα για να αποπληρώσει τα προηγούμενα δάνεια κοκ (αέναο χρέος). Χρέος που το τροφοδοτείς συνέχεια απομακρύνοντας τον πληθυσμό της χώρας από τα μέσα / υποδομές παραγωγής σωρεύοντας τα σε λίγους πλούσιους.

Δεν έχω επαρκείς γνώσεις, κι ούτε άλλωστε είναι δουλειά μου, ώστε να διατυπώνω αναλύσεις και κριτικές πάνω στη θεωρία του χρήματος ή στο φαινόμενο του χρέους. Μα δεν προσποιούμαι τον ολότελα ανήξερο.  Επεδίωξα και συνεχίζω να επιδιώκω ένα επίπεδο γνώσης και κατανόησης ώστε αφενός μεν να μπορώ να έχω στοιχειωδώς τεκμηριωμένο αντίλογο σε μισελοζανάτσιες αρλούμπες, αφετέρου δε και κυρίως να μπορώ (ή έστω να επιχειρώ) να προσαρμόζω τη δική μου δουλειά και δραστηριότητα σε τροχιά αντίρροπη  της υποδούλωσης μέσω του χρέους.

Μεγάλες κουβέντες ε;   Καθόλου. Σε ένα δυο  επόμενα σημειώματα έχω κατά νου να περιγράψω συνοπτικά αυτή τη δραστηριότητα που το αποτέλεσμά της είναι εξόφθαλμο και επαληθεύει εκπληκτικά τη συγκεκριμένη επιλογή / οπτική. Τόσο εκπληκτικό μα και τόσο φυσιολογικό ώστε στην εντελώς απίθανη  περίπτωση που κάποιο μισελοζανάτσι το προσεγγίσει  (καθόσον αυτά τα όντα δεν διαβάζουν σημειώματα κοινών θνητών) θα νιώσει πραγματικά ΜΑΛΑΚΑΣ (με κεφαλαία γράμματα και περικεφαλαία).