Εκλογές, υποψήφιοι, ψηφοφόροι και παραδίπλα η ζωή

άντε πάλι, ΕΚΛΟΓΕΣ

 Σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό συνομολογεί πως "στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα", υπονοώντας ότι πάντοτε υπάρχει η μοναδική λύση της προσφυγής στη βούληση του λαού, δηλαδή σε κοινοβουλευτικές εκλογές. Μετά τις εκλογές οι περισσότεροι υμνούν το λαό για τη σοφία του και τα σαφή μηνύματα που μέσω της ψήφου του έστειλε (πού άραγε;), αλλά λίγο αργότερα οι ίδιοι ανακαλύπτουν  πως αυτός ο λαός δεν αποφάσισε και τόσο σοφά, οπότε εκλογές ξανά (…αφού είπαμε πως αδιέξοδο δεν υπάρχει) για να εκφραστεί πάλι ο σοφός λαός. Και πάει λέγοντας.

 Μεθαύριο στις 20 του μήνα επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό εκλογών για να δοθεί ...δημοκρατική διέξοδος όχι στα αδιέξοδα του λαού αλλά στο χοντρό και μάλλον αιφνιδιαστικό αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε η άρχουσα πολιτική και οικονομική τάξη μετά από εκείνο το 62% ΟΧΙ στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Ένα ΟΧΙ που δεν με οδηγεί βεβαίως στο να προσχωρήσω στη λαϊκίστικη άποψη περί της σοφίας του λαού, καθόσον αυτό το ΟΧΙ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έκφραση συσσωρευμένης αγανάκτησης λόγω της εκτεταμένης φτωχοποίησης και της διάχυτης ανασφάλειας, δίχως να υποκρύπτει σαφή συνειδητοποίηση για τα αίτιά της. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο μπόρεσε με εντελώς χοντροειδέστατο τρόπο η άρχουσα  τάξη (εκφρασμένη στην προκειμένη περίπτωση από το μόρφωμα Συριζα) να διαστρέψει αυτό το ΟΧΙ (στις απαιτήσεις των εταίρων τοκογλύφων) σε ΝΑΙ (σε όλες τις απαιτήσεις των τοκογλύφων) και να αποδεχτεί ένα τρίτο μνημόνιο βαρβαρότητας.

 Οι εκλογές αυτές έχουν ένα σαφή πολιτικό στόχο: Να χρησιμοποιήσουν αυτή τη  "σοφία" του ελληνικού λαού προκειμένου να του φορτώσουν (δημοκρατικότατα!) την ευθύνη των μνημονίων καταλήστευσης της χώρας, εθνικής υποτέλειας και φτωχοποίησης του πληθυσμού της οδηγώντας τον στις κάλπες, ώστε να ψηφίσει ΝΑΙ στα "μνημόνια".  Τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια να φάει τα σκατά του, τουτέστιν όπως ψήφισε 62 % ΟΧΙ τώρα να ψηφίσει τουλάχιστον 62% (και πολύ παραπάνω) ΝΑΙ. Γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Και αυτό ακριβώς θα συμβεί δίχως καμία αμφιβολία. Έτσι "κι αυτά τα μέτρα θα περάσουν και τα επόμενα" καθώς σταθερά γράφω και εξηγώ τα τελευταία χρόνια…

Το παιχνίδι είναι στημένο αριστοτεχνικά. Δύο μεγάλα κόμματα -Συριζα, Νδ - που έχουν συνυπογράψει μνημόνια υποτέλειας και που κάποιο θα έρθει πρώτο και κάποιο δεύτερο αλλά που αθροιστικά  θα ξεπεράσουν σε ποσοστό το 50%. Γύρω από αυτά διαγράφουν πορείες παντός καιρού και εδάφους κάποιοι δορυφόροι ιδίου φυράματος, πανέτοιμοι για στήριξη ένθεν κακείθεν -Ανελ, Πασοκ, Ποταμι. Μέχρι και ο ζαβός Λεβέντης επιστρατεύτηκε προσφέροντας εκ των προτέρων στήριξη στους πάντες. Άρα το παιχνίδι δεν χάνεται με τίποτα. Είναι τόσο βέβαιο που τα γραφεία στοιχημάτων έμειναν χωρίς δουλειά.

  

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ υπάρχουν πολλοί, μεγάλο στριμωξίδι

 

Για κάποιους λόγους το ελληνικό σύνταγμα ορίζει πως οι εκλογές γίνονται με λίστα υποψηφίων και όχι με σταυρούς προτίμησης, όταν προκηρύσσονται  εκλογές χωρίς να έχει περάσει κάποιο ελάχιστο χρονικό διάστημα από τις προηγούμενες. Δεν  με αφορά ούτε το  ένα ούτε  το άλλο, αλλά αφορά όλους εκείνους που έχουν κάνει σοβαρές ...επενδύσεις δημοτικότητας, έχουν καταναλώσει εκατοντάδες ώρες στα τραπέζια των τσοντοκάναλων, έχουν κάνει δεκάδες αντάρτικα τρανταχτής πορδής κτλ. κτλ. (σα να λέμε Μητρόπουλος) και ξαφνικά βρίσκονται σε συνθήκες "η χαρά του αρχηγού", του αρχηγού που επιλέγει ποια πρόβατα θα βάλει στο μαντρί των τριακοσίων, ποια θα βάλει στις τιμητικές θέσεις που οδηγούν στην προσδοκία διορισμού σε κάποια κρατική θέση / αργομισθία και ποια θα αφήσει στην απέξω (για να μαθαίνουν και οι επόμενοι).

Αποτελεί μάλλον καινοτομία το ότι γίνονται κοινοβουλευτικές εκλογές δίχως τα πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν να παρουσιάζουν κυβερνητικό πρόγραμμα. Και μιλάω για τα κόμματα που στοχεύουν κυβέρνηση (ή συγκυβέρνηση), δηλαδή για όλα τα κόμματα που στρατεύονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο "όραμα" της Ευρώπης και του Ευρώ. Φυσικά και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού και η κουτσή Μαρία έχει αντιληφθεί ότι κυβερνητικό πρόγραμμα αποτελεί μόνο  το λεγόμενο τρίτο μνημόνιο ανεξάρτητα από το ποιος ή ποιοι θα κληθούν να το εφαρμόσουν.

 Εκτιμώ ότι η συμμορία των εταίρων δανειστών αλλά και οι εγχώριοι ολιγάρχες  ήδη κοιμούνται ήσυχοι.  Ίσως θα προτιμούσαν να δουν εκλογική πρωτιά της Νδ, γιατί τη θεωρούν σταθερά  δεδομένη,  αλλά και με Συριζα πρώτο πάλι βολεύονται, αφού σε χρόνο μηδέν κατάφεραν να τον μεταλλάξουν στο αντίθετο της αρχικώς φερόμενης φυσιογνωμίας του. Λέω "φερόμενης" καθόσον, σε ό,τι αφορά τη δική μου κρίση, δεν είχα εξαρχής καμία αυταπάτη για την πολιτική  φυσιογνωμία του Συριζα, εξ ου και σημείωσα σε  εμφατική αργκό πως "αν ο Σύριζα με τον τρόπο που πολιτεύεται είναι Αριστερά τότε εγώ είμαι Αρχιεπίσκοπος".   Εννοείται επίσης ότι προσωπικά δεν έχω την ελάχιστη πρεμούρα για το ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα τον επαρχιώτικο εν Ελλάδι καπιταλισμό, οπότε η σχετική φιλολογία επιχειρημάτων για το ποιος είναι ο καταλληλότερος με αφήνει επιθετικά αδιάφορο, όπως θλιβερά  αδιάφορο με αφήνει  η χρήση του όρου "αριστερά" (και δη ριζοσπαστική) από τον πολιτικό σχηματισμό του Συριζα.

 Εντάξει, υπάρχει και το ΚΚΕ. Υπάρχει από μηνός και η Λαϊκή Ενότητα. Υπάρχουν και οι άλλοι φίλοι μου στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.  Ε, και λοιπόν;  Επιδίδονται μετά μανίας σε "επιστημονικές" αναλύσεις, σε κόντρες εγκυρότητας και μαρξιστικής αυθεντίας, ενώ  ουδέποτε παραλείπουν να καταρτίσουν ψηφοδέλτια και να πάρουν μέρος στα εκλογικά μπαρμπούτια που παίζονται  με ζάρια λιμαρισμένα. Μακριά κι αγαπημένοι λοιπόν.

 Για τα πιθήκια, αυτά τα μαυροντυμένα ανθρωποειδή με τα ξυρισμένα (μέσα κι έξω) κρανία δεν χαραμίζω  ούτε μισή αράδα.

 

Οι ψηφοφόροι

 Εδώ και περίπου δυο δεκαετίες  δεν ανήκω  σε αυτή την πλειοψηφική κατηγορία ελλήνων πολιτών, για λόγους εντελώς συγκεκριμένους και "δημοσίως" εκφρασμένους. Ωστόσο (προσπαθώ να) καταλαβαίνω τη συμπεριφορά αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων που στήνονται στην ουρά της κάλπης. Προσπαθώ δηλαδή να καταλάβω τι σκατά τους έχει  φυτέψει στο κεφάλι η άρχουσα τάξη και με τι τρόπο τούς τα καλλιεργεί καθημερινά, έτσι ώστε να τους χρησιμοποιεί για να διαιωνίζει την κυριαρχία της. Γιατί κατά τα άλλα φαίνεται εντελώς παρανοϊκό ένα σώμα ψηφοφόρων που σε ποσοστό πάνω από 80% αποτελείται από φτωχοποιημένους μισθοσυντήρητους, μεροκαματιάρηδες, συνταξιούχους, μικρομικρούς και μικρομεσαίους επαγγελματίες, αγρότες, άνεργους και νέους που δεν έχουν ακόμα μπει στην παραγωγική διαδικασία, να επιλέγει (εκλέγει) για κυβερνήτες του ανεπάγγελτους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και όχι εκπροσώπους των δικών του τάξεων.

 Όχι, δεν μέμφομαι κανένα για την "εκλογική" του συμπεριφορά μήτε μου καίγεται καρφί για να επηρεάσω κάποιον με τη δική μου άποψη. Κι αν κάνω κάποια δημόσια σημειώματα σαν ετούτο δω το κάνω μόνο για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Φροντίζω κιόλας να το κάνω πάντα πριν και όχι κατόπιν εορτής προσέχοντας, ωστόσο αυτό να γίνεται στο πάρα πέντε επειδή ξέρω πως έχω ένα μικρό "αναγνωστικό κοινό" (sic) στο οποίο καμιά όρεξη ή πρόθεση δεν έχω να φορτώσω κάποιο παραπάνω μπελά προβληματισμού πριν πάει να ασκήσει το …εκλογικό του καθήκον.  Ένα καθήκον για το οποίο, παρά το ότι αποφεύγω σχετικές συζητήσεις σαν ο διάολος το λιβάνι, έχω ακούσει ένα σκασμό επιχειρήματα, εξηγήσεις και δικαιολογίες. "Δεν είναι παράνομο;" , "και πώς θα αλλάξουν τα πράγματα αν δεν ψηφίσουμε;", "άμα ξαναπάω να ψηφίσω να μη με λένε..." (αλλά πάει), "πολύ το φχαριστήθηκα που δεν βγήκανε" και άλλες τέτοιες σοφίες - επιχειρήματα.

 

Η ζωή συνεχίζεται

 Για τη ζωή των πολλών μιλάω που τραβάει την ανηφόρα της βιοπάλης, της επιβίωσης και της αγωνίας για το αύριο. Και μιλάω σε σχέση με τις μεθαυριανές κοινοβουλευτικές εκλογές.

Από Δευτέρα μια κυβέρνηση καινούργια θα προκύψει. Δεν μπορώ να ξέρω αν πρωθυπουργός θα είναι ο Αλέξης ή ο Βαγγέλας, αν και πιο πιθανό μοιάζει να είναι ο Γιάννης ή η Ντόρα.  Μπορώ όμως να ξέρω πως ακόμα κι όλοι μαζί να κάνουν κυβέρνηση δεν πρόκειται να πάει πολύ μακριά στο χρόνο.  Πως οι συντάξεις θα πέσουν, οι μισθοί και τα μεροκάματα θα πέσουν, τα νοσοκομεία δεν θα έχουν γιατρούς και φάρμακα, μήτε τα σχολεία θα έχουν δασκάλους και εργαλεία. Πως οι φόροι θα ξετινάξουνε ό,τι έχει απομείνει, πως οι κατασχέσεις και τα λουκέτα θα πάνε σύννεφο. Πως θα αυξάνονται οι χορηγοί συσσιτίων (τραγογένηδες και λαμόγια).  Αυτά θα τα υλοποιεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση με "νωπή λαϊκή εντολή" που θα φέρνει στη λεγόμενη Βουλή (μεταφρασμένα) νομοσχέδια γραμμένα στις Βρυξέλλες (για αυτά ακριβώς και για άλλα τόσα ακόμα ψηφίζεις  αύριο, φουκαρά). Για αυτά και κάποια άλλα σαν αυτά είμαι απολύτως βέβαιος.

 Κλείσανε οι τράπεζες ! Μεγάλη ιστορία το ποιος και το γιατί. Capital control, χρεωστικές κάρτες, όρια ανάληψης στα ΑΤΜ, ουρές για 60 €.

 Αυξήθηκε ο ΦΠΑ ακόμα και στα τρόφιμα.

 Εισαγωγές μόνο στη μαύρη αγορά. 

 Ανοίξανε τα σχολεία με χιλιάδες υποσιτιζόμενα παιδιά.

 Οι συνταξιούχοι κλάψανε το 10ρικο (και πάνω) που τους το φάγανε ως "εισφορά  υπέρ υγείας".

Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες καταφτάνουν διωγμένοι από τις επιχειρήσεις "εκδημοκρατισμού" των ΗΠΑ  και Σια σε Συρία,  Ιράκ,  Αφγανιστάν κτλ.

 Ακούστηκε και ένα όνομα κάποιου (Ολλανδού νομίζω) που ορίστηκε από τους τοκογλύφους κάτι σαν υπερπρωθυπουργός της Ελλάδας.

 Ντιμπέιτ, αρχηγοί, πιασάρικα κομματικά σποτάκια, τηλεοπτικοί καυγάδες, εξυπνάδες, υπαινιγμοί σκανδάλων,  ατάκες αποστηθισμένες από λευκώματα "έξυπνων" ρήσεων, δημοσκοπήσεις φτιαγμένες από μοντέρνα λογισμικά και κατά παραγγελία.

Στο μεταξύ κάποιοι σχεδόν πανηγυρίζουν (όχι δεν εννοώ τους τραπεζίτες, αυτοί δικαιολογημένα πανηγυρίζουν)  γιατί αυξήθηκε η κυκλοφορία του πλαστικού χρήματος και γιατί "αποδεικνύουν" ότι βελτιώθηκε κατακόρυφα το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μετά τα capital control (αυτή η βελτίωση του ισοζυγίου μου θυμίζει την ιστορία με το γάιδαρο του χότζα).

 ΚΑΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ  ΕΚΛΟΓΕΣ !

Στις συνθήκες που γίνονται οι μεθαυριανές εκλογές θα μπορούσε να σκέφτεται  κανείς ότι είναι εξαιρετικά πιθανή μια θεαματική εκτίναξη του λεγόμενου ποσοστού αποχής, αφού φαίνεται να αποτελεί μέσο όρο πεποίθησης το ότι κανείς σχεδόν δεν περιμένει πως κάποια θετική μεταβολή θα συμβεί στη ζωή του ψηφίζοντας αυτόν ή τον άλλο πολιτικό σχηματισμό.  Μα δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο.  Οι περισσότεροι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή αφού το Σάββατο θα έχουν περάσει από τα lidl και άλλα παρόμοια ιδρύματα για να αγοράσουν φτηνιάρικες εισαγόμενες σκυλοτροφές (προσφορές δήθεν) καταθέτοντας τα ("πάση θυσία") ευρώ τους  στα ταμεία των ευρωπαίων εισβολέων ολιγαρχών.

 Όπως δεν έχω την ελάχιστη αυταπάτη πως μέσω αυτού του τύπου κοινοβουλευτικών εκλογών μπορεί να αλλάξει η ζωή των πολλών προς το καλύτερο άλλο τόσο δεν έχω αυταπάτη πως αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσω της λεγόμενης αποχής.  Η αποχή από μόνη της δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πολιτική συμπεριφορά συνολικής αποδοκιμασίας του πολιτικού κατεστημένου που πρακτικά επηρεάζει τη συμπεριφορά αυτού του κατεστημένου από ελάχιστα έως καθόλου. Εκτός και αν η αποχή είναι μέρος μιας γενικότερης προσωπικής συμπεριφοράς που προσδιορίζεται από επαρκή συνειδητοποίηση των αιτίων που οδήγησαν τη χώρα και το λαό της στη σημερινή δεινή κατάσταση.

 Όχι στο 40 % αλλά και στο 80% να φτάσει η αποχή - αποδοκιμασία, όσο συνεχίζονται οι λεγόμενοι κοινωνικοί αυτοματισμοί (όλοι εναντίον όλων), η προσήλωση στα δελτία των οκτώ, οι τσάρκες στα πολυμάγαζα των ευρωπαίων ή πλανητικών ολιγαρχών, όσο περνάει στον εγκέφαλο η εντολή που σου δίνει το βλακοκούτι να αγοράσεις το τάδε εισαγόμενο αποσμητικό, κινητό, ζυμαρικό, όσπριο  και τις (ωραιότατες στη μάπα πλην χημικές) ντοματούλες Βρυξελλών κτλ κτλ τίποτα προς το καλύτερο για τους πολλούς δεν μπορεί να συμβεί.  Κι ούτε πρόκειται να συμβεί όσο στις δυο μεγάλες πόλεις αναπνέουν πάνω από έξι εκατομμύρια κόσμου με τους περισσότερους από αυτούς (και ιδιαίτερα τους νεώτερους) να θεωρούν το καρπερό χώμα ως βρωμιά αντί ως μήτρα ζωής και τη δουλειά στο χωράφι, στη στάνη, στο μηχανουργείο, στη φάμπρικα, στο καΐκι και στο καρνάγιο σαν παρακατιανή - προνόμιο για τους οικονομικούς μετανάστες.

 Και πώς θα συμβεί; Ε, πού να ξέρω εγώ, δεν είμαι πολιτικός…  Είμαι όμως (έτσι τουλάχιστον ισχυρίζομαι) βαθύτατα πολιτικό ον και αναλόγως ενεργώ. Για αυτό ακριβώς έχω στο ενεργητικό μου,  μεταξύ άλλων, την πατρότητα (φύτευση / καλλιέργεια) καμιά δεκαριά χιλιάδων δέντρων και την ολοκληρωμένη διαχείριση της παραγωγής τους.  Για τον ίδιο λόγο αρνήθηκα και σταθερά αρνούμαι να εισπράξω έστω και ένα ευρώ επιδότησης (που νόμιμα δικαιούμαι) σε καμία από τις δραστηριότητές μου.  Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δημιούργησα το ebloko.gr που έδωσε και συνεχίζει να δίνει προοπτική σε εκατοντάδες έλληνες παραγωγούς και οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους να στραφούν στην κατανάλωση ελληνικών προϊόντων, ενώ εξανάγκασε ακόμη και τους πλανητικούς οικονομισάριους να διαφημίζουν (...) την ελληνικότητα των μαγαζιών τους μαζί με κάποιες προσφορές (για να μη ξεχνιόμαστε) ελληνικών προϊόντων.

 Εγώ έτσι νομίζω κι έτσι πράττω. Οι άλλοι που νομίζουν ότι γίνεται αλλιώς θα πάνε μεθαύριο να ψηφίσουνε.  Υπάρχει πάντως και μια  παραπάνω διαφορά εντελώς πρακτική. Η συμπεριφορά η δικιά μου όχι μόνο δεν ζημιώνει κανένα αλλά, κατά τεκμήριο, πολλούς ωφελεί ενώ παράγει θετική εισφορά για το δημόσιο λογαριασμό (και για εμένα βεβαίως).  Η συμπεριφορά όμως αυτών των  άλλων δεν ξεσκίζει μόνο τους ίδιους και το μέλλον των παιδιών τους αλλά και την αφεντιά μου. Αλλά τι να κάνουμε... Δημοκρατία έχουμε (λέμε τώρα), οπότε η πλειοψηφία έχει το δίκιο με το μέρος της για τούτο  και, συνειδητά από δεκαετίας, δημοσίως  δηλώνω "ηττημένος αλλά όχι προσκυνημένος".