Ακραίος οπορτουνισμός, ηττοπάθεια ή κάτι δεν καταλαβαίνω;

Κατά που φυσάει;

Τις δυο τελευταίες μέρες -από το δημοψήφισμα και δώθε δηλαδή-  αναρωτιέμαι επίμονα τι είναι αυτό που μου διαφεύγει ώστε αδυνατώ να κατανοήσω τις πολιτικές επιλογές της κυβερνώσας Αριστεράς.  Γιατί αν τελικά δεν μου διαφεύγει κάτι τότε πράγματι ισχύει εκείνο  που πολλές φορές είπα κι έγραψα ότι δηλαδή αν αυτός ο πολιτικός - κοινοβουλευτικός σχηματισμός που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ είναι Αριστερά και δη Ριζοσπαστική τότε εγώ είμαι αρχιεπίσκοπος.   Αναρωτιέμαι πάλι μήπως το σύνδρομο της (συμφωνίας της) Βάρκιζας έχει ανεξίτηλα μαρκάρει το DNA των ηγεσιών της Αριστεράς.  Ανεξήγητα πράγματα.

Το δημοψήφισμα που ακυρώθηκε μέσα σε λίγες ώρες

Ο κόσμος που πήγε προχτές να ψηφίσει, ψήφισε ΟΧΙ σε ένα τόσο ψηλό ποσοστό  που παρόμοιό του, εξ όσων θυμάμαι, δεν υπάρχει σε κανένα δημοψήφισμα ευρωπαϊκής χώρας τα τελευταία χρόνια. Δεν χρειάζομαι τη συνδρομή πολιτικών, πολιτικών αναλυτών και δημοσιογράφων για να ερμηνεύσω αυτό το ΟΧΙ, δηλαδή σε τι ψήφισαν ΟΧΙ όσοι έτσι τοποθετήθηκαν.  Ζω μέσα στον κόσμο, ζω και δραστηριοποιούμαι ανάμεσα σε επαγγελματίες, μισθωτούς, εργάτες, αγρότες, συνταξιούχους, άνεργους, οικονομικούς μετανάστες και φουκαράδες. Τις μισές μέρες κατοικώ σε μια περιοχή μεγαλοαστών  που νιώθουν άβολα αν το σπίτι τους δεν έχει πισίνα και πληρώνουν σεκιουριτάδες να τους φυλάνε  από ληστές και τις άλλες μισές ζω σε μια περιοχή με αγροτόσπιτα -ούτε καν σε χωριό- που οι κάτοικοι φυλάνε τσίλιες για να γλυτώσουν το κοτέτσι και τα μποστάνια τους από τις αλεπούδες, τα αγριογούρουνα, τα κουνάβια, τα γεράκια και τα άλλα αγρίμια. Ξέρω
πολύ καλά ποιοί ψήφισαν ΝΑΙ και ποιοί ΟΧΙ. Ξέρω πολύ καλά  γιατί ψήφισαν έτσι. Ψήφισαν όχι μόνο γιατί δεν αντέχουν άλλη φτωχοποίηση, άλλα μέτρα, χαράτσια, αγωνία, ανασφάλεια κτλ αλλά και γιατί δεν γουστάρουν καμία Μέρκελ, Σόιμπλε, Γιούνγκερ, Λαγκάρντ και σία να τους λέει τι να κάνουν. Ψήφισαν πατριωτικά. Ψήφισαν για να αποδοκιμάσουν όλους όσους κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια και διέλυσαν τη χώρα και το λαό της.  Ψήφισαν γιατί δεν αντέχουν τα τρομοδελτία των οχτώ και μπούχτησαν να τρώνε καθημερινά  στη μάπα αλήτες, ρουφιάνους,  μεγαλοδημοσιογράφους παπαγάλους.  Ψήφισαν γιατί οι περισσότεροι  έστω και δίχως να το ακούνε από πουθενά περιμένουν πως "θα γυρίσουμε στη δραχμή για ιδούμε άσπρη μέρα" παρά το ότι το δίλημμα του δημοψηφίσματος τους έλεγε ευρώ κι από δω ευρώ κι από κει.

Ψήφισαν για αυτά, μα άλλα είδαν πριν καν μετρηθούν τα κουκιά και βγει το ΟΧΙ τους με 62% μπόι.  Είδαν τον Αλέξη να συγκαλεί "συμβούλιο πολιτικών αρχηγών". Τον είδαν να κάθεται ΥΠΟ τον ΠτΔ (καλά αν έχεις αντέξει ως πολίτης αυτής της χώρας με πρωθυπουργό τον επίτιμο  μάλλον αντέχεις και με ΠτΔ τον Πάκη)  παρέα με τους ..ογκόλιθους της πολιτικής σκέψης (ομήγυρη: Σταύρος καναλάτος,    Φώφη ωιμέ συμφορά, Βαγγέλας αλλουβρέχης, Πάνος εθνικάρας και Μήτσος άντε γειά φεύγω) να συνδιαλέγονται περί εθνικής ομοψυχίας.

"Εθνική ομοψυχία" για να πάει στον αγύριστο το ΟΧΙ, αφού οι "πολιτικοί αρχηγοί" (μπρρ) αποφάσισαν και μάλιστα αλληλοδεσμεύτηκαν με τζίφρες και σφραγίδες να εξουσιοδοτήσουν τον Αλέξη ώστε να διαπραγματευτεί "νέα συμφωνία".   Δηλαδή νέο μνημόνιο, βαρύ κι αβάσταχτο ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που ο κόσμος του 62% ΟΧΙ "αποφάσισε".   

Αν έτσι είναι τα πράγματα, αν κάτι πολύ σοβαρό δεν μου διαφεύγει (που το εύχομαι),  τότε προκύπτει ότι ο Αλέξης αντί να αξιοποιήσει την εξουσιοδότηση του 62% επέλεξε να την αντικαταστήσει με  την εξουσιοδότηση των ανυπόληπτων (με βάση το δημοψήφισμα) "πολιτικών αρχηγών"  που παρά τη στήριξή τους από την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία, παρά την ενισχυτική καταιγίδα παραπληροφόρησης από τα τσοντοκάναλα των υπερχρεωμένων ληστοκαναλαρχών δεν κατάφεραν να επηρεάσουν  ούτε το μισό αριθμό των παραδοσιακών τους ψηφοφόρων ώστε να ψηφίσει ΝΑΙ.  

 

Η περίπτωση Βαρουφάκη σαν φαινόμενο διακυβέρνησης

Ως κατά κάποιο τρόπο μελετηρός και σκεπτόμενος άνθρωπος δεν εξάγω κρίσεις για πρόσωπα και συμπεριφορές από το δείχνει το βλακοκούτι μήτε από τα σχόλια του κάθε τυχάρπαστου, αστοιχείωτου και υποταγμένου δημοσιογράφου.  Προσπάθησαν (και φυσικά το ψιλοκατάφεραν) να πλασάρουν στον κόσμο την άποψη ότι πρόκειται για ένα επαγγελματία τζογαδόρο που μάλιστα ως πανεπιστημιακός  είναι της πλάκας  αφού το μόνο που διδάσκει είναι η θεωρία των παιγνίων και πως εν τέλει το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αυτοπροβολή του μέσω της υιοθέτησης ενός αντισυμβατικού προφίλ που "πουλάει". Κάτι σαν ..Ρουβάς δηλαδή.    Κάποιοι άλλοι (λέγε με Τράγκα και σια) προπαγάνδισαν ..μετά βδελυγμίας την άποψη ότι είναι άνθρωπος του Σόρος και εκπροσωπεί συγκεκριμένα συμφέροντα πέραν του ατλαντικού εγκατεστημένα.

Αμφιβάλω αν οι περισσότεροι από δαύτους έχουν διαβάσει όχι σύγγραμμα αλλά έστω κι ένα άρθρο του Βαρουφάκη (είναι γνωστό άλλωστε ότι οι παπαγάλοι και οι πίθηκοι μήτε διαβάζουν μήτε σκέφτονται), ενώ είμαι βέβαιος ότι αγνοούν παντελώς την δραστηριότητά του ως διανοούμενου.

Το ότι η διακυβέρνηση πήγε "πρώτη φορά αριστερά"  (λέμε τώρα) μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία κοινοβουλευτικών εκλογών  ελάχιστα μετέβαλε την ταξική σύνθεση του γκουβέρνου. Δεν πήραν δηλαδή τα κυβερνητικά πόστα εργαζόμενοι, επαγγελματίες, εργάτες, άνεργοι και αγρότες. Τα πόστα ανατέθηκαν σε βουλευτές (η μη) που στο σύνολό τους ανήκουν στη μεσαία η ανώτερη αστική τάξη με τη διαφορά πως η πολιτική τους οπτική είναι αριστερόστροφη, πως αντιλαμβάνονται δηλαδή την άσκηση διακυβέρνησης σαν ένα σύνολο πολιτικών επιλογών που (πολύ χοντρικά) καταλήγει να εξυπηρετεί, στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, τα λαϊκά συμφέροντα και όχι αποκλειστικά τα συμφέροντα των ολίγων, οπτική που καταλήγει να αντιμετωπίζει με ανάλογο τρόπο τα ζητήματα δημοκρατίας.     Από αυτήν την άποψη είναι θετικό πως στην παρούσα κυβέρνηση μετέχει ένας πολύ  μικρός διανοούμενων με την παρουσία του Βαρουφάκη να ξεχωρίζει (ξεχώριζε ακριβέστερα) με γυμνό μάτι.  Η ισχυρή του προσωπικότητα ελάχιστα ενισχύθηκε από το ιδιότυπο σακάκι, τα ανοιχτά πουκάμισα και τη μηχανή. Καθορίστηκε από την (ενοχλητική για πολλούς) συναινετική του αυτοπεποίθηση (υπό κάποια έννοια και μαγκιά) λόγω υψηλού επιπέδου γνώσεων και προφανούς συνθετικής / δημιουργικής σκέψης που πήγαινε πολύ πιο πέρα από την τεχνική γνώση των προβεβλημένων οικονομολόγων και μελλοντιστών πολιτικών κάθε προέλευσης.  Εν τέλει εκτιμώ ότι η αποδόμηση (στα όρια ευτελισμού) των λεγόμενων θεσμών και των εκπροσώπων τους, η ένθεση του ελληνικού ζητήματος στο κέντρο της διεθνούς πολιτικής σκηνής και, καταληκτικά, η διαμόρφωση της ελληνικής κοινής γνώμης κατά τρόπο που να εκφράζεται σε τέτοια ψηλά ποσοστά με ΟΧΙ κατά της πρότασης των "θεσμών" οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δική του παρουσία και επιρροή  όχι μόνο τους τελευταίους πέντε μήνες αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης. 

Η αποστράτευσή του  είτε γιατί το ζήτησαν οι ευρωκράτες, είτε γιατί κάποιοι στο εσωτερικό της  "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνησης θεώρησαν  ότι δεν εφαρμόζει την γραμμή αλλά ορισμένως αυτονομείται, είτε γιατί ο ίδιος βλέποντας που πάει (που το πάνε δηλαδή) το πράγμα επέλεξε να μη βάλει την υπογραφή του κάτω από μια επώδυνη συμφωνία καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα που άλλο δεν είναι από το ότι η άσκηση διακυβέρνησης δεν είναι συμβατή  με την αριστερή διανόηση.  Εννοείται πως  ανάλογα με ποιά από τις παραπάνω εκδοχές ισχύει,  ή και κάποια άλλη ενδεχομένως , ανοίγει ένα ξεχωριστό ζήτημα..

 

Κουλουβάχατου συνέχεια

Κι ενώ η "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση ερμήνευσε το μήνυμα του δημοψηφίσματος ως εντολή απόλυσης του Βαρουφάκη από την κυβέρνηση και οδηγία διαπραγμάτευσης του τύπου δύο βήματα μπρος και δεκαδύο  πίσω, οι γαλάζιοι βαρόνοι το ερμήνευσαν ως εντολή απόλυσης του Αντώνη και τον έστειλαν στα αζήτητα. Ο άλλος ο Βαγγέλης ο ευτραφής, αυτός ο επίσης κολοσσός πολιτικής σκέψης φρόντισε έγκαιρα να παραιτηθεί πριν του δώσουν τα παπούτσια στο χέρι (πονηρός γαρ) εμφανώς ωθώντας ως διάδοχό του μια νέα αρχηγό με βαρύ όνομα και ταχύτατη πολιτική σκέψη (όπως το  βλήμα)

Τα δημόσια οικονομικά έχουν καταρρεύσει.  Η στάση πληρωμών σε φόρους και εισφορές είναι απλώς 100%.  Όμως ο αρμόδιος υφυπουργός των οικονομικών δήλωσε ότι "βρέθηκαν 200 εκατομμύρια για να πληρωθεί το πρώτο 15ήμερο των υπαλλήλων του δημόσιου τομέα".

Τα οικονομικά του ιδιωτικού τομέα έχουν επίσης καταρρεύσει αλλά  εδώ κανείς δεν βρέθηκε να δηλώσει ότι έχουν βρεθεί τα εκατομμύρια  για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα του προηγούμενου μήνα, απλώς γιατί από τις 30 του μήνα που έσκασε το βαρελότο κανείς δεν πληρώνει κανένα, καμία επιταγή δεν πληρώθηκε, κανένα τιμολόγιο δεν εξοφλήθηκε, κάτι φραγκοδίφραγκα σε μετρητά κινήθηκαν μόνο για συναλλαγές προσυμφωνημένες και για αγορές σε στοιχειώδη αγαθά.

Τα οικονομικά των νοικοκυριών σε απόλυτο κόκκινο αφού εισόδημα δεν μπήκε και ούτε προβλέπεται να μπει.

Τα νοσοκομεία στην εντατική.

Χιλιάδες μετανάστες ψωμολυσσάνε αφού κονδύλια για τη σίτισή τους υπάρχουν στα χαρτιά αλλά όχι σε χαρτονομίσματα.

Η Δικαιοσύνη τελεί σε αναστολή όσο (τουλάχιστον) οι τράπεζες είναι σε καθεστώς αργίας (και καθώς φαίνεται θα πάει πολύ μακριά αυτή βαλίτσα).

Τα σπίτια όσων είχαν πέντε φράγκα γέμισαν με απίθανες ποσότητες αλευριού, ζάχαρης και ζυμαρικών ενώ οι φιλάνθρωποι βαρόνοι ξεπουλάνε στα ατέλειωτα συσσίτια.

Η Μύκονος στέλνει περήφανο χαιρετισμό στην Ελλάδα και ο Ερντογάν παρομοίως από διάφορες μεριές του Αιγαίου, ενώ,

ο κυρ Μανώλης ο Γλέζος επιμένει (και καλά κάνει) να μιλάει στους απόγονους των Ούννων και των Βίκινγκς με φιλοσοφικά αποφθέγματα αρχαιοελληνικής και λατινικής σοφίας.

 

Τι μπορεί να ξημερώνει;

Μια συμφωνία με τους εταίρους - δανειστές - τοκογλύφους. Ένας "έντιμος συμβιβασμός" με τους έντιμους, προφανώς, εισβολείς / κατακτητές ώστε να πιάσουν τόπο οι φιλότιμες προσπάθειες των εγχώριων συνεργατών και υποτακτικών τους.   Ίσως, αλλά δεν το βλέπω. Μα και να γίνει θα προβλέπει φόρους πάνω στους φόρους που κανένας πια δεν μπορεί να πληρώσει. Κάτι σαν να λέμε ξαφνικός  θάνατος για πολλούς.

Ή μια συμφωνία προσωρινή και στο  περίπου ώστε το μαρτύριο της σταγόνας να πάει σε μάκρος. Περισσότερο πιθανό μοιάζει. Αργός θάνατος για πολύ περισσότερους.

Μπορεί κι ένα συμφωνημένο "Grexit" . Φαίνεται πιο βολικό για τους απέναντι, έστω και σε χρόνο ..πλάγιο δεύτερο. Τουτέστιν μια συμφωνία όπου θα αναγνωρίζεται το χρέος σε ευρώ και θα διευθετείται σε χρονικό βάθος γενεών με ταυτόχρονη επιβολή τοπικού νομίσματος τον έλεγχο (κυκλοφορία, ισοτιμία)  του οποίου  θα έχουν οι δανειστές. Μοιάζει ως το περισσότερο πιθανό γιατί έτσι θεσμοθετείται η υποταγή της χώρας για τρείς γενιές  μπροστά, ενώ ανοίγουν οι τράπεζες και αρχίζει να κινείται η οικονομία με οριζόντια γενικευμένη φτωχοποίηση.

Όποια λύση κι αν δοθεί δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως η γενική υποτίμηση σε ύψος περίπου 50% αποτελεί πραγματική και μη αναστρέψιμη κατάσταση.  Εάν δεν κάνω κάποιο σημαντικό λάθος σε αυτή την εκτίμηση, τότε τα επόμενα 4-5 χρόνια θα είναι εξαιρετικά ζόρικα για το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας,  γιατί στο δικό μου τουλάχιστον το μυαλό είναι σφηνωμένο το συμπέρασμα ότι πραγματική ανάκαμψη (οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική) δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο μέσα από στροφή στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.  Και τέτοια στροφή με  5,5  εκατομμύρια κατοίκους (δηλαδή με πάνω από το 50% του λεγόμενου ενεργού πληθυσμού) συγκεντρωμένους στους αστικούς ιστούς Αθήνας και Θεσσαλονίκης  είναι πολύ δύσκολο να συμβεί. Φυσικά  εκτός τούτου υπάρχουν πολλοί ανασχετικοί παράγοντες ακόμα.

Τίποτα δεν θα είναι εφεξής εύκολο για τους πολλούς. Και ακόμα χειρότερα: επειδή δεν υπάρχει και από πουθενά δεν φαίνεται πως θα υπάρξει ένα "εθνικό σχέδιο" ανάπτυξης,  ό,τι κι αν γίνει ακόμα και προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι όχι μόνο ασύντακτο αλλά θα έχει να  αντιμετωπίσει μια ισχυρή, ανάλγητη και αντιπαραγωγική γραφειοκρατία. Μια γραφειοκρατία δηλαδή που υπηρετεί και δίνει λογαριασμό σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα που -καθόλου δεν θα μου κάνει εντύπωση-  θα σχηματίζει κυβερνήσεις και θα επανδρώνει μηχανισμούς όχι κάθε τετραετία αλλά κάθε που θα αλλάζει το φεγγάρι.  Μπορεί πολύ δύσκολα, αργά και βασανιστικά να χορτάσουν  τα στομάχια (κυριολεκτικά και μεταφορικά) του πολύ κόσμου αλλά σίγουρα θα χορτάσουμε "εθνική ενότητα" και "κυβερνήσεις σωτηρίας". 

Υπερβολές;   Εκατό φορές μακάρι, μα για την ώρα άλλο τι δε βλέπω.

Και πως δηλαδή να δω κάτι διαφορετικό όταν πριν λίγο σε ένα διάλειμμα για ενημέρωση είδα,

τον Ευκλείδη να δηλώνει πως "η ευρωζώνη επέδειξε την πολιτική βούληση να δώσει στην Ελλάδα μια νέα ευκαιρία" (δηλαδή Ευκλείδη σαν να λέμε όλοι μαζί τα φάγαμε  σε αυτή την Ελλάδα;)  και παραδίπλα τη Φώφη να δηλώνει ότι "ο πρωθυπουργός έχει εντολή από τον ελληνικό λαό και τους πολικούς αρχηγούς όχι για ρήξη με την ΕΕ αλλά συμφωνία.." (απίθανη ταύτιση).  Κανείς ωστόσο δεν απάντησε σε αυτόν τον κακομούτσουνο γερμανό ονόματι Σούλτς (ή κάπως έτσι) που με αυτοκρατορικό ύφος δήλωσε "ετοιμαζόμαστε για ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα, δεν θα αφήσουμε τους ανθρώπους εκεί να πεινάσουν"

 

Άντε καληνύχτα..