40 μέρες αργότερα…

Ο σοφός λαός
Εκλογές έγιναν, κυβέρνηση (λέμε τώρα) σχηματίστηκε, η απέξω τρόικα ξανάρχεται και η ζωή τραβάει την ανηφόρα δίχως σημαίες και ταμπούρλα. Ο σοφός λαός «διόρθωσε την ψήφο του» (…) και απεφάνθη (όσοι απεφάνθησαν τέλος πάντων) ότι δεν του φτάνει μια τρόικα εισαγόμενη αλλά χρειάζεται και μια εγχώρια, για να σιγουρέψει πιθανώς ότι η χώρα θα μείνει στο ευρώ παρότι αυτό αποδήμησε οριστικά τόσο από τα ταμεία της όσο και από την τσέπη του. Τα 18 μπλε προεκλογικά σημεία όπως και τα 6 πράσινα προεκλογικά σημεία σκόρπισαν στα 4 σημεία του ορίζοντα ενώ ο Φανούρης της απαγκίστρωσης μεταλλάχτηκε σε αγγελιοφόρο παραπάνω δόσεων αποπληρωμής χαρατσιών ώστε «να διευκολυνθούν τα χαμηλά εισοδήματα» (sic). Οι άλλοι, οι απέναντι δήθεν, υπόσχονται στην εγχώρια τρόικα ότι «θα την ταράξουν στη νομιμότητα» (αφόρητη δόση κοινοβουλευτισμού).

Πριν 40 μέρες σημείωνα ότι «δεν περιμένω καμιά σημαντική μεταβολή προς όφελος του λαού και της χώρας από τις μεθαυριανές εκλογές. Κυβέρνηση θα σχηματιστεί βεβαίως αλλά είτε είναι με άξονα τη ΝΔ είτε με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ (χλωμό το βλέπω) είτε με ετερόκλητες συμμαχίες η επόμενη μέρα δεν θα είναι καλύτερη για τη χώρα και το λαό. Οι όρκοι πίστης στην Ευρωπαϊκή ιδέα, την ΕΕ και το ευρώ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας.»


Κυβέρνηση λοιπόν με "νωπή λαϊκή εντολή", μια τρόικα πολιτικών αρχηγών που συναποφασίζουν υποτίθεται όχι όμως για κυβερνητικά μέτρα αλλά για εισηγήσεις που θα υποβάλλουν στην πραγματική κυβέρνηση -την τρόικα της ΕΕ, ΕΚΤ & ΔΝΤ- για να λάβουν την έγκριση ή απόρριψή τους. Ίσως για πρώτη φορά το ερώτημα «ποιός κυβερνά αυτόν το τόπο;» έχει σαφή και προφανή απάντηση. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτά έχει αυτή η δημοκρατία. Το 65% των πολιτών έκρινε ότι για κάποιους λόγους (που εγώ δεν καταλαβαίνω εισέτι) το μέλλον του εξαρτάται από τις κοινοβουλευτικές εκλογές και άσκησε το «υπέρτατο δημοκρατικό του δικαίωμα». Το 80% λοιπόν του 65% επέλεξε «Ευρώπη». Επέλεξε ευρώ. Οπότε η καλή μας πλην πτωχεύσασα δημοκρατία διαθέτει όχι μόνο κυβέρνηση αλλά και αξιωματική (και όχι μόνο) αντιπολίτευση που ομνύουν στην ιερότητα του ευρωνομίσματος. Διαθέτει άρα, κατά την ταπεινή μου άποψη, την τέλεια προϋπόθεση ώστε το ευρώ ως νόμισμα να καταστεί για τον πολύ κόσμο -και φυσικά για τον κόσμο που έκανε πριν 40 μέρες αυτήν την επιλογή- είδος συλλεκτικό αν όχι φωτογραφία σε κορνίζα. Υπερβολές θα μου πεις. Κάτσε και θα δεις σου απαντάω, αν και καλύτερο βλέπω να μην κάτσεις αλλά να κάνεις κάτι όσο ακόμα είναι καιρός... Μα μέμφεσαι το λαό, θα μου πεις. Και γιατί δηλαδή να μην τον μέμφομαι; Δεν θα με ψηφίσει ή μπας και θα μου κάνει μήνυση; Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα; Όχι βέβαια. Το πρόβλημα είναι πως θα τη βγάλουμε, πως θα επιβιώσουμε δηλαδή γιατί αν περιμένεις σωτηρία από τους σωτήρες ταμάμ που σωθήκαμε όλοι μαζί...


Μα όλοι ψέματα λένε; Δεν υπάρχει λύση;

Έλα ντε. Καταρχήν να σου πω ότι δεν είναι δική μου δουλειά να βρω τη λύση. Δεν έχω τα προσόντα δηλαδή γι αυτό και δεν βιοπορίζομαι ως πολιτικός αλλά ως μεταφορέας και αγρότης. Δεν παριστάνω τον ανήξερο. Το παλεύω όπως μπορώ για να καταλάβω όσο καλύτερα γίνεται τι τρέχει με το έλλειμμα, το χρέος, τα μνημόνια, τις συμβάσεις , τα ΕΣΠΑ και τα άλλα κόλπα αλλά μπροστά σε αυτούς τους ογκόλιθους πολιτικής και οικονομικής σκέψης τύπου τροικάνων (μέσα & έξω) κι όλου του σιναφιού τους τι μπορώ να κάνω; Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ανθρωποφάγου ηλιθιότητάς τους με την αριστερά υψωμένη και τον μέσο δάκτυλο σε διάταση.

Ωστόσο ξέρω καλή αριθμητική. Κάνω λογαριασμούς με το μυαλό στα γρήγορα και δίχως calculator. Ε, λοιπόν αυτός ο λογαριασμός που όλοι ετούτοι υποτίθεται ότι παλεύουν να φέρουν σε τάξη δεν βγαίνει με τίποτα. Και εδώ που τα λέμε ποτέ και σε κανένα δεν βγήκε ο λογαριασμός τού πως να ξεπληρώσει ένα τοκογλύφο . Γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Οι τοκογλύφοι καθυπόταξαν τον δανεισμένο (τη χώρα και το λαό της) κι έχουν στήσει μηχανισμούς εισπρακτόρων που τον απειλούν και τον ξεζουμίζουν. Έχουν πάρει πέντε φορές τα λεφτά που δάνεισαν αλλά ο δανεισμένος χρωστάει όλο και περισσότερα. Κι αυτή η φάμπρικα δεν έχει τέλος. Έτσι απλά και χοντρά.

Ξαναλέω, δεν παριστάνω τον ανήξερο. Τα είπα και τα έγραψα (καθότι τα scripta manent) τα προηγούμενα πριν συμβούν και τα επόμενα πριν έρθουν. Ε και λοιπόν; Όταν κανείς ακόμα δεν μίλαγε για κρίση έγραψα μέχρι και πόσο θα πάει ο μισθός, το μεροκάματο και το επίδομα ανεργίας στο μέλλον. Τότε κανείς σχεδόν δεν τα πήρε στα σοβαρά, αλλά συνέβη αυτό ακριβώς και μάλιστα στις τιμές που είχα προβλέψει. Όταν κάθε τι ελληνικό θεωρούνταν ως κατώτερης ποιότητας και δίχως προοπτική, προσπάθησα στήνοντας το ebloko.gr σαν μέσο δωρεάν μαζικής διαφήμισης των ελληνικών προϊόντων να δείξω την αιτία και τη λύση του προβλήματος της υπερχρέωσης της χώρας και του λαού της. Ελάχιστοι πάλι το πήραν στα σοβαρά αλλά τρία χρόνια αργότερα όλοι οι οικονομισάριοι στριμώχνονται για το ποιός θα φωνάξει δυνατότερα υπέρ των ελληνικών προϊόντων για το καλό της πατρίδας (δηλαδή της τσέπης τους). Όλα τα αρπαχτικά εγχώρια και πολυεθνικά φόρεσαν ξαφνικά γαλανόλευκο καπέλο. Εξήγησα όπου μπορούσα από το 2004 και δώθε πως το 2013 (ναι από το 2004 για το 2013) η αξία γης θα βρεθεί στο κατώτερο σημείο της με συνέπεια να σαρωθούν οι μικροϊδιοκτησίες και να δημιουργηθούν τα νέα τσιφλίκια. Δεν με πίστεψε κανείς τότε αλλά ήδη αυτό συνέβη ενώ σε λίγο θα πάρει και τυπική μορφή... Τον καιρό της φούσκας του ΧΑΑ αντί να παίζω χαρτιά ευκαιρίας διαμόρφωνα χωράφια και φύτευα δέντρα. Μάλιστα φύτευα ελιές Καλαμών (δηλαδή μια άριστη επιτραπέζια ποικιλία) και συνιστούσα σε όποιον ελαιοπαραγωγό μπορούσα να κάνει το ίδιο προσπαθώντας να του εξηγήσω ότι το ελαιόλαδο θα πάει περίπατο. Δεν με πήραν στα σοβαρά. Κάποιοι με χλεύασαν κιόλας ως πολύξερο Αθηναίο, αλλά σήμερα που το ελαιόλαδο πήγε στα τάρταρα σπεύδουν να κάνουν το ίδιο (αλλά δεν προλαβαίνουν πλέον), ενώ κάποιοι με ρωτάνε «που το ήξερες;»... Έλα ντε ! Που το ήξερα; Μήτε μυαλό ξουράφι διαθέτω, μήτε διπλώματα από το Χάρβαρντ έχω και φυσικά η Πυθία δεν ήταν πρόγονός μου. Απλώς έτυχε να μη χάφτω αμάσητα όσα σερβίρει η τετράγωνη έγχρωμη θεία Λένα και να περνάω από δεκαπέντε κόσκινα τα «θα» του πολιτικού συστήματος, χώρια που είχα μια σχεδόν έμφυτη καχυποψία για τις προθέσεις του, λόγω του ότι, έτυχε πάλι, να βρεθώ από τα γεννοφάσκια μου στην απέναντι μεριά της κρατικής εξουσίας που έμεινε ίδια τουλάχιστον στα τελευταία 50 χρόνια που θυμάμαι. Αλλά αυτό δεν θα έφτανε αν δεν ήμουν αναγκασμένος να δουλεύω δωδεκάωρα για τον επιούσιο πάνω από 40 χρόνια δίχως αργίες, άδειες, οχτάωρα και τέτοια. Κάτι δηλαδή σα σύγχρονος σκλάβος («εργασιομανής» λένε οι γραμματιζούμενοι ντενεκέδες) που έτυχε να ξεκουράζεται με διάβασμα και διαλογισμό. Γι αυτό και συνεχίζει να με εντυπωσιάζει (αν και το έχω εξονυχιστικά εξηγημένο) κατά κάποιο τρόπο το γεγονός ότι οι άνθρωποι της εργασίας επιλέγουν (πάντα και χωρίς εξαίρεση) τεμπέληδες να τους εκπροσωπούν. Όχι δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου κάποια εξαίρεση γιατί στους τεμπέληδες συμπεριλαμβάνω και τους χαραμοφάηδες (που στην πραγματικότητα δεν δουλεύουν αλλά δουλεύουν το κόσμο). Εννοείται πως οι εκπρόσωποι αυτοί δεν προέρχονται ούτε κατ’ εξαίρεση από χώρους χειρωνακτικής εργασίας καθόσον η χειρωνακτική εργασία αφορά, λέει, ανθρώπους ακατάλληλους για τα κοινά. Σου λέω λοιπόν ότι χαρακτηρίζω αυτή τη δημοκρατία σαν τηλεοπτική γιατί αυτό το μέσο μαζικής ενημέρωσης έγινε ακαταμάχητο όπλο στα χέρια των διεθνών και εγχώριων ολιγαρχών. Μέσω της παροχής απίστευτα μεγάλης ποσότητας πληροφορίας κατάφερε να απευθύνεται σε αυτό που λέμε κατώτερα ένστικτα και να διαμορφώνει καταναλωτικά πρότυπα (είτε ως προς την επιλογή σαμπουάν μαλλιών είτε ως προς την επιλογή πολιτικών λύσεων και πολιτικών προσώπων) απολύτως ελεγχόμενα. Σου λέω λοιπόν ότι δεν φταίει η έλλειψη πληροφόρησης ούτε η έλλειψη επιστημοσύνης αλλά απλώς η έλλειψη κοινής λογικής και κοινωνικής ευαισθησίας (δηλαδή πραγματικής παιδείας). Από δω και κάτω λόγος δεν μου πέφτει.

Λύση; Σε ποιο πρόβλημα και για ποιούς; Μα είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι θα λύσουν τα προβλήματά του εκείνοι που τα δημιούργησαν; Εκείνοι που στηρίζουν την εξουσία τους πάνω στη διαχείριση αυτών των προβλημάτων και πλουτίζουν δημιουργώντας συνθήκες φτώχειας για το 70% του κόσμου; Και όμως είναι. Αυτό προκύπτει αψευδώς από τις επιλογές του «εκλογικού σώματος» αλλά ακόμα περισσότερο από τη γενικευμένη επικράτηση ακραίων ατομικών συμπεριφορών έναντι οποιασδήποτε συμπεριφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης. Όχι, δεν βλέπω καμία λύση στα προβλήματα των πολλών να έρχεται από τους σωτήρες δηλαδή από εκείνους που τα δημιούργησαν και που από αυτά θησαυρίζουν. Κι όσο οι πολλοί τέτοιες λύσεις περιμένουν τόσο θα πέφτει σκοτάδι.

Στα χρόνια σου φουκαρά, λέγε τι βλέπεις;

Βλέπω τηλεόραση

Βλέπω τις ουρές στα συσσίτια, στα επιδόματα φτώχειας, στα νοσοκομεία, στα φαρμακεία, βλέπω τις ουρές των απελπισμένων γενικώς να μεγαλώνουν. Ξυπολησιά και πείνα.

Βλέπω το ευρώ εφιαλτική ανάμνηση, φόρους κεφαλικούς και κυνηγούς κεφαλών

Βλέπω τις παραλίες της Μυκόνου και τα σαλέ της Αράχοβας τίγκα από "in" κόσμο. Επιχειρηματίες, μοντέλα, μπαλαδόροι, ηθοποιοί δήθεν, να στριμώχνονται για ένα πλάνο στην τηλεόραση, για μια φωτογραφία στις life style στήλες

Βλέπω ανθρώπους να πηδάνε από τα παράθυρα, να περνάνε στο λαιμό τους αγχόνες και να τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα

Βλέπω τους τοκογλύφους να παίρνουν σπίτια με αντάλλαγμα λίγα τρόφιμα

Βλέπω τις αίθουσες τέχνης και τα μέγαρα μουσικής γεμάτα βραδινές τουαλέτες και φράκα απαίδευτων μεγαλοαστών και νεόπλουτων μαυραγοριτών

Βλέπω ατέλειωτες ουρές στους καταλόγους ανεργίας και στα γραφεία μετανάστευσης

Βλέπω στα φιλανθρωπικά γκαλά τους επώνυμους ληστές να μοιράζουν ανθρωπιά επί πληρωμή

Βλέπω ουρές στα εκλογικά τμήματα για να επιλέξουν τους καλύτερους δήμιους

Βλέπω προγράμματα «βοήθειας» και «ανάπτυξης» να μοιράζουν τζάμπα χρήμα - λεία σε διαπλεκόμενες ύαινες

Βλέπω παιδιά να λιποθυμάνε από την πείνα, άστεγους να τσακώνονται για τη μοιρασιά των σκουπιδιών και γερόντους να κλαίνε

Βλέπω επιδείξεις μόδας σε γυαλιστερές πασαρέλες και ατέλειωτη γυφτογκλαμουριά

Βλέπω αποστεωμένους ποιητές και λογοτέχνες

Βλέπω καζίνα, πουτανιά, πρέζα, λαχεία και ποδόσφαιρο

Βλέπω αοιδούς μπουζουκομάγαζων, μπαλαδόρους, μοντέλα και πρωταθλητές σε ρόλο εθνοπατέρων

Βλέπω τους ρασοφόρους με τις φουσκωμένες κοιλιές να μοιράζουν βοήθεια, δεήσεις και συγχωροχάρτια. Να συνιστούν νηστεία στους πεινασμένους

Βλέπω τα σώματα ασφαλείας να φυλάνε τους ισχυρούς από τη μήνι των ανίσχυρων και τις ορδές των πεινασμένων μεταναστών να κάνουν γιουρούσια όπου υπάρχει φαΐ

Βλέπω το Σάυλωκ παρέα με τους δικαστές να κυνηγάει τον Γιάννη Αγιάννη

Βλέπω τα εργοστάσια να κλείνουν, τη γη να ερημώνει, τα μαγαζιά να βάζουν λουκέτο

Βλέπω τα δάση να καίγονται, τις λίμνες να στερεύουν και τα ποτάμια να γίνονται οχετοί λυμάτων

Βλέπω πανάκριβες φανταχτερές λιμουζίνες, στριμωξίδι στα λεωφορεία και ποδαρόδρομο

Βλέπω τους βιομήχανους να ζητάνε κι άλλες θυσίες, τους εμπόρους να ανεβάζουν τις τιμές και τους χορτάτους να μιλάνε στους πεινασμένους για τις καλύτερες στιγμές που θάρθουν στο μέλλον

Βλέπω μπουκαδόρους στα μανάβικα και στους φούρνους

Βλέπω θωρακισμένες περιοχές πλουσίων με βίλες και πισίνες και παραδίπλα μαχαλάδες εξαθλιωμένων

Βλέπω το φορατζή να γδέρνει το χασάπη

Βλέπω κυβερνήσεις να πέφτουν και κυβερνήσεις να ανεβαίνουν

Βλέπω το μουσουλμανικό τόξο να αμολάει βέλη φαρμακερά

Βλέπω τον κόσμο να σκοτώνεται και τους πολιτικούς να τσακώνονται και να θρηνούν δήθεν, πάνω στο αίμα του

Βλέπω τα άσπρα κολάρα να εκφωνούν πανηγυρικούς κάθε μέρα σαν τη σημερινή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας

Βλέπω σύννεφα καπνού πάνω από το Αιγαίο και τη Μεσόγειο

Βλέπω το κάθε ανθρωπάκι να ελπίζει ότι θα τη βολέψει -έστω πατώντας πάνω σε πτώματα- και να ψάχνει υλικό για τα όνειρά του στις βιτρίνες, στις σαπουνόπερες και στις αγαπησιάρικες τουρκοσειρές

Βλέπω τη στρατιά των σωτήρων να μεγαλώνει

Βλέπω τηλεόραση (ψηφιακή)

Και μετά, λέγε τι βλέπεις;

Βλέπω την Ελλάδα με διαφορετικά ονόματα και χρώματα στο χάρτη... Θράκες κατά Μακεδόνων, Κρήτες κατά Πελοποννησίων ...

Αλλά πάλι λέω, πριν τα δούμε όλα τούτα κι άλλα πολλά, ίσως κάτι μπορούμε να κάνουμε μπας και χαλάσουμε ένα τέτοιο μέλλον. Ας το επιχειρήσουμε τουλάχιστον. Εγώ το λέω ebloko, ο καθένας ας το πει όπως θέλει, αρκεί κάτι να αρχίσει να κινείται κόντρα στο ρεύμα του εκφοβισμού, της εξαθλίωσης και της αποβλάκωσης. Λίγες μετράω τις πιθανότητες αλλά, σε τελευταία ανάλυση, καλύτερα ζωντανοί πολεμιστές παρά χασομέρηδες κι άκλαυτα θύματα.