Με το χατζάρι ανά χείρας

Ότι κάνω δυο δουλειές το φανέρωσα από την πρώτη μέρα, το δήλωσα στην πρώτη ανάρτηση αυτού του μπλοκ, «για το ζην ασκώ επαγγελματική δραστηριότητα μεταφορέα και για το ευ ζην αγροτική» (μάλλον γι’ αυτό δεν έχω ακόμα πεινάσει). Σήμερα λοιπόν ασκώντας την βιοποριστική μου ιδιότητα όφειλα να κάνω μια περίπου δεσμευτική εισήγηση ως προς την «λήψη μέτρων» (sic) με σκοπό την διατήρηση εν ζωή του επιχειρηματικού σχήματος από το οποίο εξαρτάται το μεροκάματο περίπου 1500 ανθρώπων. Με απλές κουβέντες, όφειλα να πάρω τη χατζάρα και να ορμήξω κατά μισθών και επιχειρηματικών δαπανών γενικώς, προκειμένου να μη πάει αύτανδρα άπατο το μαγαζί. Η εισήγηση έγινε σε ένα τραπέζι με περίπου 30 συνομιλητές. Είχε και τίτλο μάλιστα! «Κανόνες επιβίωσης στις συνθήκες της νέας Κατοχής».

Έτσι, ως καπιταλιστής, πλουτοκράτης ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, έκανα τη σκατοδουλειά μέσα σε δυόμισι ώρες. Η εισήγησή μου –γραπτή όπως πάντα – είχε δυο μέρη, δηλαδή το γενικό - «περιβάλλον» - και το ειδικό - «διά ταύτα»-. Το γενικό λοιπόν μέρος το αναρτώ εδώ για την ελάχιστη περίπτωση να ενδιαφέρει και κάποιον που δεν υφίσταται τις συνέπειες του ειδικού (της λυπητερής δηλαδή). Έπεται αυτολεξεί.

-Χτες και σήμερα ψηφίζονται στη λεγόμενη Βουλή των Ελλήνων οι αποκαλούμενοι εφαρμοστικοί του μνημονίου νόμοι. Οι νόμοι αυτοί οριστικοποιούν, μεταξύ άλλων, το τέλος εποχής σε ό,τι αφορά αμοιβή εργασίας, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εργατικό δίκαιο και ασφαλιστικές καλύψεις (ιατροφαρμακευτική κάλυψη, συντάξεις, κοινωνικές παροχές).

Ψηφίζονται, ενώ την ίδια στιγμή η πραγματική ανεργία είναι πάνω από 25%, τα συσσίτια γενικεύονται, τα κοινωνικά παντοπωλεία ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και οι νεοάστεγοι μετριούνται σε χιλιάδες. Ταυτόχρονα οι αλυσίδες των πολυεθνικών μεγαλομπακάληδων είναι έτοιμες να ανακοινώσουν μειώσεις τιμών (ενώ θα πουλάνε πιο ακριβά) και καμπάνιες στήριξης των ελληνικών προϊόντων (ενώ θα προωθούν τα εισαγόμενα).

Ψηφίζονται, ενώ κατά χιλιάδες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο και όσες υπάρχουν ακόμη ασφυκτιούν από αναδουλειά, ενώ βρίσκονται κάτω από δαμόκλειο σπάθη του κράτους – νταβατζή, που στο όνομα δήθεν πάταξης της φοροδιαφυγής τις απειλεί με κλείσιμο και ποινικές διώξεις.

Ψηφίζονται, ενώ πέρασε στα ψιλά ότι προ ημερών η ΕΕ (και η «Ελλάδα» ασφαλώς) συνυπέγραψαν την «συμφωνία του Μαρόκου», που στην ουσία θεσμοθετεί την «ελεύθερη» διακίνηση αγροτικών προϊόντων (εισαγωγή δηλαδή) από 5-6 χώρες της Μεσογείου (και όχι μόνο από το Μαρόκο). Συμφωνία που στέλνει άναυλη στον άλλο κόσμο την εγχώρια αγροτική παραγωγή, αλλά και στερεί αναγκαία τρόφιμα από τους λαούς αυτών των χωρών. (Ότι τα μανάβικα θα γεμίσουν με ντομάτες και κολοκυθάκια «Μαρόκου» το θεωρώ αναπόδραστη συνέπεια).

Ψηφίζονται και τα καθεστωτικά μίντια παίζουν πρώτη είδηση το πόσοι διαγραφέντες θα κάνουν κωλοτούμπα, για να ξαναμπούν στα κομματικά μαντριά και δεύτερη είδηση τον προβοκατόρικο ακτιβισμό «πάρτε κυρίες μου πατάτες» (κατά Πιερία μεριά).

Όχι, ούτε η Βουλή είναι περικυκλωμένη, ούτε κάπου κάποια εκδήλωση διαμαρτυρίας γίνεται, ούτε φύλλο δεν κουνιέται. Και πώς δηλαδή να κουνηθεί όταν η ραχοκοκαλιά αυτού που ορίζεται ως «εργατική τάξη» αποτελείται από 1 εκατομμύριο οικονομικών μεταναστών και σ’ αυτό που ορίζεται ως «αγροτικό στρώμα» περιλαμβάνονται επίσης καμιά 500αριά χιλιάδες μετανάστες;

-Την ίδια στιγμή:

Α. Οι λεγόμενες ανώτατες συνδικαλιστικές οργανώσεις («κοινωνικοί εταίροι» κατά την μοντέρνα διάλεκτο) πραγματοποιούν εικονική στάση εργασίας 12.00 – 15.00 και συναυλία (sic) στο Σύνταγμα με αφορμή λέει την Ευρωπαϊκή ημέρα δράσης των ευρωπαϊκών συνδικάτων.

Β. Το κομματικό τσίρκο το χαβά του –Ο Ευάγγελος δηλώνει πως παραιτείται από σωτήρας ΥΠΟ για να αναβαθμιστεί σε σωτήρα αρχηγό και ο Αντρέας προτείνει διαρκή συγκυβέρνηση έστω και σε δεύτερο ρόλο -Ο Αντώνης ανακάλυψε ξαφνικά ότι για όλα φταίει η Αριστερά και αναπτύσσει εμφυλιοπολεμική ρητορική -Η Αλέκα μιλάει σε κομματικό ακροατήριο, όπου μεταξύ άλλων διευκρινίζει (προς ποιους άραγε) ότι η κατηγορία πως το ΚΚΕ ευνοεί την εξαθλίωση προκειμένου να εισπράξει κομματικά οφέλη είναι ανυπόστατη υποστηρίζοντας συνάμα ότι η λαϊκή εξουσία είναι νομοτέλεια (ναι, έρχεται οσονούπω) - Ο Αλέκος ανά τας Ευρώπας ψάχνει την άκρη του νήματος της «Ευρώπης των λαών» στην Ευρωπαϊκή Αριστερά -Ο Φώτης στενοχωριέται που η Γερμανική Αριστερά με το επιχείρημα πως «ούτε ένα σεντς δεν θα πάει στον Ελληνικό λαό» καταψήφισε τη πρόταση για συμμετοχή της Γερμανίας στην «βοήθεια» -Ο Γιώργος και ο Γιωργάκης κάπου βόσκουν ξεχασμένοι.

Γ. Ο Θόδωρος ο «μαζί τα φάγαμε» ειρωνεύεται όσους δεν κατάλαβαν ότι η ΚΑΠ από το 83 και δώθε συνιστούσε ξεκάθαρη απώλεια της Εθνικής κυριαρχίας και δηλώνει οπαδός των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης.

Δ. Στα τηλεοπτικά πάνελ έριχναν τα χαρτιά για να ανακαλύψουν τον βουλευτή που έβγαλε 1 εκατομμύριο στο εξωτερικό, που τελικά δεν ήταν βουλευτής αλλά σύζυγος βουλευτίνας, που με τη σειρά της κατακεραυνώνει τους πάντες, «δεν θα ανεχτώ άλλη σπίλωση», ενώ ο Πάκης αθωώνει τον, σε δυο βάρκες καθήμενο, εισαγγελέα που «δεν οφείλει να σκέφτεται πολιτικά».

Ε. Στο ελληνικό κοινοβούλιο έκανε ομιλία κάποιος Σουλτς –πρόεδρος λέει του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου- που έχυσε μαύρο δάκρυ για το 40% των νέων Ελλήνων που είναι άνεργοι, ενώ προ ολίγων ωρών είχε για τον ίδιο λόγο συγκλάψει με τον πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας.

Με αυτά και τα άλλα,

-Τα μέτρα πέρασαν για πλάκα. Αλλά δεν έχει καθόλου πλάκα, δυστυχία έχει. Τώρα στρώνουν το έδαφος για το επόμενο πακέτο που με επίσημο τρόπο αναγγέλλουν πως θα αφιχθεί τον Ιούνιο.

-Αν ερμηνεύσει κανείς το κοινό μοιρολόι των προέδρων (του εγχώριου και του Γερμανού) και το συνδυάσει με την περί ανάσχεσης της ανεργίας ρητορική του Αντώνη (που βλέπει τον εαυτό του επόμενο πρωθυπουργό), σίγουρα μπορεί να περιμένει ότι, για παράδειγμα, ένα μέτρο που θα δίνει τη δυνατότητα «απασχόλησης» σε νέους και «ειδικές ομάδες» ανέργων για 400 € (το πολύ), με τις ασφαλιστικές εισφορές 100% επιδοτούμενες, μοιάζει περίπου βέβαιο και αναπόδραστα θα συνεπάγεται την γενικευμένη επικράτηση μισθών 400 €.

-Αν ερμηνεύσει κανείς το ότι η έναρξη υποβολής των φορολογικών δηλώσεων πάει για μετά τις εκλογές (μετά τον Ιούνιο πρακτικά) τι άλλο μπορεί να καταλάβει εκτός από το ότι η ήδη άγρια φορολογία θα γίνει σφαγιαστική;

----
Πριν από δυο χρόνια προσπάθησα «δημοσίως» και εγγράφως να τεκμηριώσω την άποψη ότι το σχέδιο Καλλικράτης δεν στόχευε στον εκσυγχρονισμό της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά, μεσομακροπρόθεσμα, στη διάλυση της Ελλάδας (ως ανεξάρτητης χώρας) μέσω ντε φάκτο τεμαχισμού της σε αυτονομημένες διοικητικές περιοχές που σταδιακά θα αποκτήσουν εντελώς ανισομερή οικονομική ανάπτυξη.

Σε ανύποπτο χρόνο βγήκε ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης και δήλωσε ότι η Θράκη έχει όλες τις προϋποθέσεις, ώστε να υπάρξει ως αυτόνομο κράτος. Σε ανύποπτο επίσης χρόνο εξαγοράστηκαν κλεισμένα εργοστάσια με τελευταίο αυτό της ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη. Στο μεταξύ ο μειονοτικός πληθυσμός κινεί σε σημαντικό βαθμό την τοπική οικονομία και κοινωνία, και η δημιουργία «ειδικών φορολογικών ζωνών» έχει ήδη περάσει ως αναπτυξιακή λογική για το αμέσως επόμενο διάστημα. Η δική μου ερμηνεία λοιπόν είναι πως η πρώτη αυτονόμηση –αυτή της Θράκης- είναι ήδη σε εξέλιξη και, το χειρότερο, θα επικροτηθεί από τον ντόπιο πληθυσμό μπροστά στην προοπτική βελτίωσης του βιοτικού του επιπέδου.

Πριν επίσης δύο χρόνια, πάλι «δημοσίως» και εγγράφως διατύπωσα δίχως επιφυλάξεις την πρόβλεψη ότι στόχος είναι ο μισθός να πάει στα 600 €, το μεροκάματο στα 25 € και οι συντάξεις να μετατραπούν σε κοινωνικό βοήθημα 400 €. Τότε ίσα που είχε αρχίσει να παίζεται το έργο «οι τεμπέληδες, διεφθαρμένοι και χαραμοφάηδες δημόσιοι υπάλληλοι» με πολλούς, πάμπολλους φανατικούς θεατές. Κάποιοι μου αντέτειναν ότι αυτά που εκτιμώ (εκτιμούσα) είναι απλώς αποκυήματα φαντασίας γιατί σε μια τέτοια προοπτική θάρθουν τα πάνω κάτω, θα γίνει γενικός ξεσηκωμός και άλλα τέτοια επαναστατικά. Όμως ήρθαν και μάλιστα με «πράξη νομοθετικού περιεχομένου» που παραπέμπει σε δικτατορία δίχως να κουνηθεί φύλλο. Και δεν είναι 600 € είναι αρκετά παρακάτω.

Αυτά τα θλιβερά συμβαίνουν και άλλα πολλά θλιβερότερα έπονται. Για το πώς είναι σχεδιασμένα δεν έχω επιφυλάξεις. Για το ότι με νύχια και με δόντια θα επιδιωχτεί η υλοποίησή τους επίσης δεν αμφιβάλλω. Για το αν τελικά θα υλοποιηθούν, κρατάω έτσι κι αλλιώς επιφυλάξεις που για την ώρα πάντως δεν μπορώ να τις στοιχειοθετήσω. Και για όποιον συμμερίζεται κατά κάποιο τρόπο αυτήν την ζοφερή προοπτική θα ήθελα να σημειώσω ότι, κατά την άποψή μου πάντα, αν περιμένει κάποια όχι ανατροπή αλλά απλώς ανάσχεση αυτής της πορείας μέσω εκλογών (δηλαδή μέσω μιας κυβέρνησης που θα αποστασιοποιείται από μνημόνια και τέτοια) θα βαρεθεί να περιμένει.

Όχι, δεν την έχω τη λύση. Δηλαδή νομίζω πως την έχω κατά κάποιο τρόπο, αλλά να, διαθέτω λιγότερη από την χρειαζούμενη αφέλεια, ώστε να τη διατυπώσω. Δεν νομιμοποιούμαι δηλαδή, γιατί καμιά λύση υπέρ των πολλών δεν μπορεί να είναι πειστική, όταν διατυπώνεται από ένα καπιταλιστή της πλάκας, από έναν πλουτοκράτη γιαλαντζί. Άστο καλύτερα. Απλώς καταλαβαίνω ότι με επετειακές απεργίες, με συνδικαλιστικά και πολιτικά γκρουπούσκουλα, με κοινωνικούς εταίρους (ένθεν κακείθεν) χαριεντιζόμενους, με ακτιβισμούς, πιασάρικα συνθήματα, καταλήψεις (όχι χωραφιών βεβαίως), δεξιές και αριστερές πολυκατοικίες, δημοσκοπήσεις, εκλογές, οικολογίες – μπουρδολογίες, ελληνότροπες φανφάρες, θεολογικές φιλανθρωπίες της αρπαχτής και τέτοια κόλπα, η μόνη προδιαγραφόμενη λύση μπορεί να αφορά μόνο τα συμφέροντα της εγχώριας και διεθνούς ολιγαρχίας, άντε και της διαπλεκόμενης μεγαλοαστικής τάξης το πολύ. Αλλά πάλι λέω, δεν μπορεί οι νεώτεροι θα την βρουν τη λύση, πού θα πάει..

Επιστροφή στα άρθρα