Η λέξη ΕΛΛΑΔΑ «πουλάει». Γιούρια λοιπόν κοπρόσκυλα, πλιάτσικο !

Ο παντελονάτος πατριωτισμός είναι παλιά εκδοχή «πατριωτισμού» που συνήθως πάει χέρι χέρι με την εθνικιστική του εκδοχή. Απαντάται συνήθως με ένα κράμα ηλίθιας ρητορικής, που δεν καταφέρνει ωστόσο ούτε τη βλακεία των φορέων της να κρύψει ούτε και την ιδιοτέλεια των προσώπων ή θεσμών που την πατρονάρουν, ενώ στις μέρες μας, πλην των άλλων, διέπει ατομικές ή συλλογικές ενέργειες περίπου ακτιβιστικές, που κινούνται (αν δεν υπερβαίνουν κιόλας σε κάποιες περιπτώσεις) στα όρια του φασισμού και του εθνικισμού.

«Η Ελλάδα της ευημερίας και της προόδου αντικατοπτρίζεται στο δυναμικό Ελληνικό Χρηματιστήριο». Έτσι έλεγαν οι παντελονάτοι πατριώτες πριν από 10 χρόνια και κατάφεραν να ληστέψουν μέχρι και τις οικονομίες της γιαγιάς, που τις βάσταγε ως τότε κρυμμένες στο μαξιλάρι.

«Η Ελλάδα διοργανώνει τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες! Η Ελλάδα είναι υπερήφανη που οι Ολυμπιακοί αγώνες επιστρέφουν στον τόπο που γεννήθηκαν». Σημαίες, χαρές, πανηγύρια, σημαιάκια, καπελάκια, εθελοντές μωρόχαυλοι, ντόπες, και στο παρασκήνιο μίζες, εργολάβοι, c4i, ζέπελιν, ρουφιανιά επίσημη, καλατράβες, ολυμπιακά έργα, χοντρές κονόμες από όλες μπάντες, και μετά ο λογαριασμός στους «πατριώτες» και τα ακίνητα στους καλογέρους ή στα αζήτητα.

Ύστερα ήρθε «η σωτηρία της Ελλάδας», «το πρώτο πακέτο διάσωσης», «το δεύτερο πακέτο διάσωσης», «τα μνημόνια», «ψηφίζω με πόνο ψυχής τα μέτρα για να μη χρεοκοπήσει η πατρίδα», «οι κακοί Μερκοζί, Σόιμπλε και Σία» και άλλα τέτοια που χρησιμοποιούνται από τους ίδιους παντελονάτους πατριώτες, για να εισπράξουν ό,τι απέμεινε από τη ληστεία του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών αγώνων, των «δημοσίων» έργων, των «εξοπλιστικών προγραμμάτων» και από τις μπίζνες της μίζας γενικώς.

Ένα αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο έργο, που δημιουργεί το καλύτερο περιβάλλον για πλιάτσικο στις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων, που δεν μπόρεσαν επαρκώς να καταλάβουν την καλοστημένη απάτη.

Τώρα οι εφεδρείες του συστήματος επιχειρούν να οργανωθούν κάτω από λογότυπα και ακρωνύμια (κόμματα δήθεν και κινήσεις πρωτοβουλίας πατριωτικού χαρακτήρα) του τύπου «Νέα Ελλάδα», ΠΑΤΡ.ΙΔ.Α, ΕΛ.ΛΑ.ΔΑ και άλλα τέτοια πιασάρικα. Όπου να ΄ναι θα σκάσουν μύτη τα «τσαρούχια» και η «φουστανέλα». Μοιάζει με αστείο ίσως, αλλά δεν είναι, αφού με τέτοια τερτίπια παγιδεύονται πολλοί άνθρωποι, εκτονώνεται ο λαϊκός θυμός, αλλά και δημιουργούνται στέρεες προϋποθέσεις καλλιέργειας εθνικιστικού κλίματος και μισαλλοδοξίας.

Δίπλα, έχουν πιάσει στασίδι οι καθαρόαιμοι οικονομισάριοι. Εκείνοι δηλαδή που εντελώς απροκάλυπτα σπονσοράρουν καμπάνιες περί δήθεν μποϋκοτάζ εισαγόμενων προϊόντων, στήνοντας παράλληλα τα μαγαζιά τους και την πραμάτειά τους με δήθεν προφίλ ελληνικό. Ναι, ξαφνικά οι πολυεθνικές (με ελληνικές βεβαίως επωνυμίες) έβαλαν στα μαγαζιά τους ελληνική σημαία και τρέχουν διαφημιστικά προγράμματα προβολής των ελληνικών προϊόντων (που δήθεν πουλάνε). Τέτοιος πατριωτισμός! Ξωπίσω ο ξοφλημένος έμπορας βαφτίζει το μαγαζάκι του ελληνικό και ως τέτοιο το προβάλλει (νομίζει ότι δικαιούται επειδή απλώς ο ίδιος έχει ελληνική ταυτότητα), ενώ πουλάει κινέζικα, γερμανικά και άλλης προέλευσης προϊόντα. Για να δέσει καλά το γλυκό (και ίσως επειδή τα μίντια έχουν πέσει σε ανυποληψία και δεν πείθουν επαρκώς) ξεφυτρώνουν κάθε μέρα δεκάδες blogs και sites με τη γαλανόλευκη επ΄ώμου πλασάροντας (πουλώντας) ελληνικά προϊόντα. Τα «μεγάλα» δήθεν ειδησεογραφικά sites που στήθηκαν από κιτρινιάρηδες μεγαλοδημοσιογράφους πουλάνε φούμαρα περί ανεξάρτητης και έγκυρης ενημέρωσης δίπλα από «προσφορές» εισαγόμενων ειδών πλατιάς κατανάλωσης και μισοκρυμμένα ή ολοφάνερα ηλεκτρονικά μαγαζιά (αρπαχτές) που τώρα επικεντρώνουν σε ελληνικά προϊόντα, για να στηρίξουν δήθεν τα ελληνικά προϊόντα (τουτέστιν την τσέπη τους). Ίδιο και χειρότερο τσίρκο στο φατσοβιβλίο. Πατριωτισμός της κονόμας με τη σέσουλα. Μπούρδα με το τσουβάλι. Θεομπαίχτες του κερατά.

Κι αν για τα θέματα της μεγάλης πολιτικής και της μεγάλης κομπίνας θα μπορούσα να ακούσω (όχι απαραιτήτως και να δεχτώ) κάποιες ενστάσεις, καμία ένσταση δεν μπορώ να ακούσω για όλους αυτούς τους αγιογδύτες που είδαν υπό τις παρούσες συνθήκες μια καλή ευκαιρία να κονομήσουν πουλώντας ελληνικά προϊόντα (σα φύτρες μαυραγοριτών μου μοιάζουν). Να κονομήσουν δηλαδή με τον ιδρώτα των Ελλήνων παραγωγών όλοι εκείνοι που μέχρι χτες είτε σφύριζαν αδιάφορα, είτε πούλαγαν εισαγόμενα γκουρμέ και μοντελάκια, είτε ως γιάπηδες της συμφοράς έβλεπαν αφ΄ υψηλού τα τεκταινόμενα στην παραγωγή και την αγορά (σύμβουλοι επιχειρήσεων δήθεν).

Την ίδια στιγμή πολιτικοί κομπιναδόροι και έμπορες αρπαχτικά, οργανώνουν ήδη «εκθέσεις» ελληνικών προϊόντων και ημερίδες «προώθησης» ελληνικών προϊόντων. Λεφτά υπάρχουν (πάντοτε υπήρχαν) για τέτοιες κομπίνες. Ο κόσμος πεινάει, οι παραγωγοί υποφέρουν, οι αγρότες μοιράζουν πατάτες και ο κόσμος στήνεται στην ουρά, η μπίζνα των συσσιτίων θεριεύει και τα λαμόγια παντός καιρού στήνουν ημερίδες στο Ζάππειο και σε χλιδάτα ξενοδοχεία για την προώθηση (και καλά) των ελληνικών προϊόντων. Κοράκια από κούνια ορμάνε ξεδιάντροπα πάνω στους παραγωγούς και ευτελίζουν κάθε έννοια πατριωτισμού.

Είναι κιόλας τόσο αναιδείς (και ηλίθιοι εννοείται) που σε τρεις μέχρι τώρα περιπτώσεις με προσκάλεσαν για …ομιλητή. Προφανώς δεν μπορούν να αγνοήσουν πλέον το ebloκo.gr και επιχειρούν επιθέσεις φιλίας, ενώ καθόλου δεν αποκλείω και την εκδοχή να πιστεύουν ότι μπορούν να εξαγοράσουν οποιαδήποτε συνείδηση προσφέροντας δέκα λεπτά δημοσιότητας και μάλιστα σε ένα πάνελ με καθωσπρέπει εκπροσώπους της (βρόμικης) «καλής» κοινωνίας. Στη μια κιόλας περίπτωση με είχαν αναγγείλει ομιλητή (εν αγνοία μου εννοείται) με θέμα «ηλεκτρονική διακίνηση ελληνικών προϊόντων». Τόσο βέβαιοι ήταν ότι κανείς δεν τους λέει όχι (αφού όπως λέμε «είναι πολλά τα λεφτά»). Όταν λοιπόν μιλώντας με τον διοργανωτή του είπα κοφτά ότι «δεν γίνομαι ομοτράπεζος με λαμόγια, κλέφτες, πολιτικούς, αρμόδιους φορείς και τρωκτικά του δημοσίου», μου αντέτεινε βλακωδέστατα ότι επιμένει και θα ήθελε την παρουσία μου για να υπάρχει … αντίλογος (ότι έφαγε το ακουστικό στη μούρη γαλλιστί είναι προφανές). Ναι, ήθελε και «αντίλογο» ο παπάρας, γιατί προφανώς έχει μπλέξει τη δημοκρατία με το εμπόριο και τα ψηλά καπέλα κι αδυνατεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν και κάποιοι που τους έχουν ολότελα χεσμένους και στέκονται απέναντι δίχως να το παζαρεύουν. Μιλάμε δηλαδή για κομπιναδόρους που μπροστά στην κονόμα δεν λένε όχι ακόμα και στο μπινελίκι.

Εν πάση περιπτώσει έχω βεβαιωθεί ότι οι περισσότεροι από δαύτους έχουν βρει κακό μπελά με το ebloko.gr και το χειρότερο γι’ αυτούς είναι πως δεν μπορούν να το αγνοήσουν, αλλά και δεν μπορούν να το αντιγράψουν (απλώς γιατί δεν συμφέρει και γιατί το καλύτερο κακέκτυπο πάλι θα βρομάει από μακριά). Ανάμεσα στα άλλα λοιπόν κάθισα κι συνέταξα ένα «μονόφυλλο» με τίτλο «Το «καλό» ΕΛΛΗΝΙΚΟ ελαιόλαδο» που θα το βρίσκουν πλέον συχνά μπροστά τους. Το φυλλάδιο αναφέρεται στο κορυφαίο ελληνικό προϊόν (δικαίως νομίζω ότι αναφέρεται και ως «εθνικό» προϊόν), το προϊόν δηλαδή που ισχυρίζομαι ότι ως ελαιοπαραγωγός το ξέρω αρκετά καλά. Διατύπωσα λοιπόν τον πρώτο όρο αξιολόγησης του «καλού» ελαιολάδου με τρόπο εντελώς πραγματικό αλλά συγχρόνως και προβοκατόρικο για όλους αυτούς τους χάχες. Με τρόπο δηλαδή που θα μπορούσε να ισχύει για όλα τα ελληνικά προϊόντα και που είναι απολύτως ευθυγραμμισμένος με το ουσιώδες σκεπτικό του ebloko.gr. Έ, και τι έγινε λοιπόν; θα πει κανείς. Δεν λέω πως έγινε τίποτα σπουδαίο. Λέω απλώς ότι με τον τρόπο του ο καθένας μπορεί τουλάχιστον να κρατηθεί μακριά από αυτή την αξιακή κουρελαρία, από αυτό το σμήνος των αρπακτικών, που μεταλλάσσεται όπως φυσάει ο άνεμος. Και λέω πιο συγκεκριμένα ότι σήμερα μπορεί κανείς να κρατηθεί μακριά από αυτούς τους «πατριώτες» της κονόμας και να αγοράσει τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ απευθείας από τους παραγωγούς.

Ίσως αξίζει τον κόπο να ρίξει κανείς μια ματιά στο παρακάτω «φυλλάδιο» κοιτάζοντας λίγο πιο προσεκτικά το σημείο 1.

Το «καλό» Ελληνικό ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Το «εθνικό» αγροτικό προϊόν συνεχίζει να παράγεται σε άριστη ποιότητα και να διατίθεται στους Έλληνες καταναλωτές σε προσιτή (υπό προϋποθέσεις) τιμή .

Πoιό λοιπόν είναι το «καλό» ελαιόλαδο και πώς θα το ξεχωρίσω;

Έπονται μερικοί βασικοί και ολότελα πρακτικοί κανόνες, διατυπωμένοι ιεραρχικά και με τη σημείωση ότι για να ισχύει ο δεύτερος πρέπει να ισχύει ο πρώτος κ.ο.κ. . Μιλάμε πάντα για το ελληνικό «εξαιρετικό παρθένο» ελαιόλαδο.

1. Άριστη αγορά θεωρείται εκείνη για την οποία έχω βεβαιωθεί ότι ΟΛΑ τα χρήματα που πληρώνω παραμένουν στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι προσέχω α. από ποιόν αγοράζω, καθόσον υπάρχουν πωλητές (εταιρείες τυποποίησης, μπακάλικα κτλ.) που κρύβουν τα μη ελληνικά συμφέροντά τους κάτω από ελκυστικές ελληνικές επωνυμίες, β. μετά την επαλήθευση της προηγούμενης συνθήκης θα πρέπει να σιγουρευτώ πως και τα υλικά τυποποίησης (μπουκάλια, δοχεία, ετικέτες κτλ.) είναι κατασκευασμένα στην Ελλάδα και γ. αφού εκπληρώνονται οι δύο προηγούμενες συνθήκες θα πρέπει να σιγουρευτώ ότι το προϊόν που ετοιμάζομαι να αγοράσω δεν έχει υποστεί τηλεοπτική (τουλάχιστον) διαφήμιση (τουτέστιν, αν αγοράσω κάτι που διαφημίζεται στην τηλεόραση πληρώνω στην τιμή του προϊόντος και κοπανιστό αέρα εις υγεία εμού του κορόιδου).
2. Δεν αγοράζω ποτέ ελαιόλαδο συσκευασμένο στον παραδοσιακό 16λιτρο (περίπου) τενεκέ, γιατί απλώς πετάω τα λεφτά μου, αγοράζοντας ένα προϊόν που, ακόμα και άριστο να είναι (που δεν είναι), σε λίγο καιρό θα έχει γίνει σκάρτο. Το ότι ξέρω τον παραγωγό δεν προσφέρει τίποτα θετικό σε μια τέτοια αγορά.
3. Αγοράζω μόνο τυποποιημένο ελαιόλαδο, εφόσον είναι συσκευασμένο σε μπουκάλι γυάλινο ή PET (πλαστικό τροφίμων) ή σε λευκοσιδηρά δοχεία ή σε ειδικούς ασκούς, και πάντοτε σε χωρητικότητες το πολύ πέντε λίτρων.
4. Προτιμώ να κάνω τις αγορές μου από ελαιοπαραγωγούς (δηλαδή αγρότες μεμονωμένους ή συνεταιρισμένους και ελαιοτριβείς), γιατί οι ελαιοπαραγωγοί, επειδή σέβονται το προϊόν του ιδρώτα τους, βάζουν με καμάρι τα στοιχεία τους πάνω στις συσκευασίες, ώστε να μπορώ να επικοινωνήσω απευθείας μαζί τους, αν κάτι δεν μου άρεσε, αν θέλω κάποια παραπάνω πληροφορία κτλ.
5. Πέραν της ένδειξης οξύτητας, της ένδειξης «εξαιρετικό παρθένο» και κάποιων άλλων σημάνσεων, η αναγραφή ποιοτικών δεικτών, κατά τρόπο που να συνάγεται ότι το προϊόν έχει υποστεί ποιοτικό έλεγχο, είναι σημάδι θετικό (συνήθως, υπεροξείδια, Κ, και κηροί).
6. Εφόσον έκανα την αγορά, αν κατά τη δοκιμή διαπιστώσω ότι το προϊόν είναι διαυγές και ότι μου δίνει μια γεύση που θα μπορούσα να την περιγράψω σαν φρουτώδη, πικρή ή πικάντικη κι ένα άρωμα που μου θυμίζει τη μυρωδιά των φύλλων της ελιάς, όταν τα τρίβω στην παλάμη μου, τότε έχω κάνει μια κατ΄αρχάς άριστη αγορά.
7. Η αγορά μου, ωστόσο, θα μείνει μόνο κατ΄αρχάς άριστη (και όχι συνολικά), εάν πληρώσω για κάθε λίτρο λάδι πάνω από 5,5 € για συσκευασίες ενός λίτρου και πάνω από 5,0 ευρώ (ανά λίτρο) για συσκευασίες μέχρι πέντε λίτρα.
Δεν υπάρχουν εξωτικά και ειδικά ελαιόλαδα που δικαιολογούν τιμές μεγαλύτερες. Μεγαλύτερες τιμές δικαιολογούνται μόνο στην περίπτωση αγοράς κάποιας κατηγορίας (συνήθως μικρές παραγωγές) με ιδιαίτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν, για παράδειγμα, το πραγματικό αγουρέλαιο και το (δυσεύρετο) λάδι αγριελιάς.
8. Για να διατηρήσω σε άριστη κατάσταση το άριστο ελαιόλαδο που αγόρασα, πρέπει να το κρατήσω σε θερμοκρασία κάτω από 20 βαθμούς και να μη το δει ποτέ φως. Καλό είναι να θυμάμαι ότι ελαιόλαδο είναι «ζωντανό» προϊόν, οπότε το χρώμα και η γεύση του με τον καιρό αλλοιώνονται. Προτιμώ λοιπόν τις μικρότερες συσκευασίες, ώστε να καταναλώνεται γρήγορα το περιεχόμενό τους, και προσέχω κάθε φορά που ανοίγω μια συσκευασία να την ξανακλείνω καλά, μέχρις ότου τελειώσει το περιεχόμενό της, οπότε επιβάλλεται να την πετάξω…