Βασίλη, ξέρω πως είμαι με τους νικημένους, αλλά ακόμα το παλεύω

Λίγο η ζαλάδα από τις κατακεφαλιές της καθημερινότητας, λίγο η συσκευασία της ελιάς Καλαμών (καμιά 20αριά χιλιάδες βάζα), λίγο τα εποχικά φυτέματα και οι συντηρητικές καλλιέργειες, με απομάκρυναν κοντά ένα δίμηνο από το πληκτρολόγιο. Αν και τα ερεθίσματα πολλά, ο χρόνος λίγος αλλά και, κυρίως, η διάθεση απούσα. Άλλωστε ούτε εξ επαγγέλματος αρθρογραφώ ούτε για προσωπική εκτόνωση. Γράφω μόνο για να υποστηρίξω ό,τι το εγχείρημα του ebloko.gr πρεσβεύει, με την ελπίδα πως κάποιοι από όσους διαβάζουν αυτά τα σύντομα άρθρα θα αισθανθούν σαν να τα έγραψαν οι ίδιοι. Διευκρινίζω ως προς το «η διάθεση απούσα» πως δεν αποφάσισα να καταθέσω το όπλο του λόγου, αλλά να περιορίσω τη χρήση του και τούτο διότι τους τελευταίους μήνες κροταλίζουν ακατάπαυστα όλο και περισσότερα όπλα λόγου σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κι είναι τόσα πολλά, που σκεπάζουν, εξαφανίζουν κάθε διαφορετικό ήχο. Όλα βροντερά (σαν τρανταχτές πορδές μου φαίνονται) που στοχεύουν είτε στον «μνημονιακό» είτε στον «αντιμνημονιακό» στόχο, δηλαδή στον είτε έτσι είτε αλλιώς ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΣΤΟΧΟ.

Αυτή η συγχορδία των ήχων από τα λογο-όπλα των καθεστωτικών μισθοφόρων φαίνεται πως έχει καταφέρει να καθηλώσει τον μέσο άνθρωπο (μαζί και μένα) στη θέση του παρατηρητή των «οικονομικών» εξελίξεων παρά το γεγονός ότι αυτές οι εξελίξεις παίζουν ταμπούρλο στην πλάτη και την τσέπη του. Η καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου σχεδόν καθορίζεται από ένα τρομο-δελτίο «οικονομικών» ειδήσεων που έχει μονίμως ως κεντρικό θέμα το ότι «η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία», «όλοι φταίμε», «οι αγορές δεν μας δέχονται», «τα σπρέντς σκαρφάλωσαν στα ύψη», «η τρόικα απαιτεί», «η πέμπτη δόση είναι αμφίβολη», «φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων», «νέοι φόροι», «νέες περικοπές» και άλλα τέτοια χαρμόσυνα. Οι Ευρωπαίοι αρχιμαφιόζοι τύπου Γιούνγκερ, Τρισέ, Καν (πάει αυτός), Ρεν, Μέρκελ και Σία βάλλουν κατά της Ελλάδας γενικώς, προσβάλλοντας βάναυσα τον ελληνικό λαό, και οι εγχώριοι φίλοι τους απλώς κάνουν υποκλίσεις συμφωνίας, εισπράττοντας τα εύσημα των αρχιμαφιόζων. Την ίδια στιγμή μερικές εκατοντάδες καθεστωτικοί κονδυλοφόροι (δημοσιογράφοι και καλά) παρέα με μερικούς «οικονομολόγους» (που μέχρι χτες δεν τους αναγνώριζε ούτε ο γείτονάς τους) έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση των μνημονιακών ή των αντιμνημονιακών επιχειρημάτων επιδιδόμενοι σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα, που έχει στο κέντρο της την παραδοχή της άποψης ότι άλλη λύση πλην της εξάρτησης από τους τοκογλύφους δανειστές δεν υπάρχει. Ο καυγάς γίνεται για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα το δανεισμό… Ε, στις συνθήκες αυτές μάλλον καλύτερο είναι να βγάζει κανείς το σκασμό και να ασχολείται περισσότερο με ελιές, κηπευτικά, συσκευαστήρια και αγροτοδουλειές ή με ό,τι μπορεί τέλος πάντων. Άλλωστε όλα αυτά τα κοπρόσκυλα πρέπει να τραφούν κιόλας (είναι και απαιτητικά ανάθεμα τα), οπότε κάποιοι πρέπει να δουλεύουμε για δύο και για τρεις, πρώτα για θρέψουμε αυτά τα κοπρόσκυλα και με ό,τι περισσέψει (αν δεν μας τα φάνε όλα) να θρέψουμε τα παιδιά μας, τους ανήμπορους και τους εαυτούς μας.

Σαν ελάχιστη τιμή στους Έλληνες παραγωγούς που προβάλλονται στο ebloko.gr έστειλα στον καθένα μια φιάλη λάδι παραγωγής μου και με αυτό ως αφορμή έλαβα δεκάδες μηνύματα με θετικές αναφορές για το εγχείρημα του ebloko.gr, με θετικές υποδείξεις, ερωτηματικά κτλ. Μέσα σε αυτά τα μηνύματα περιλαμβάνεται και αυτό του Βασίλη Δ., που αμέσως παρακάτω παραθέτω αυτούσιο και που (μαζί με μερικά άλλα συν τις παραινέσεις κάποιων συνοδοιπόρων) σχεδόν με υποχρεώνει να ξαναγεμίσω το όπλο του λόγου, με επίγνωση του γεγονότος ότι υπό τις παρούσες συνθήκες έχει βεληνεκές και αποτελεσματικότητα μπροστόγιομης καριοφίλας, αν όχι σφεντόνας.

Το μήνυμα του Βασίλη Δ.

…. είμαι παραγωγός ... και …. … Προσφάτως ήρθαν σε επαφή μαζί μου οι συνεργάτες σας και χθές (.../5/2011) τα προϊόντα μας "ανέβηκαν" στο e-bloko.

Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το ελαιόλαδο-δώρο το οποίο μου παρέδωσαν οι συνεργάτες σας!
Οι συνεργάτες σας επίσης μου παρέδωσαν την επιστολή σας προς τους παραγωγούς την οποία και διάβασα με προσοχή. Επίσης διάβασα τα σχόλιά σας στο "Μπλοκ του e-bloko" και αυτά στάθηκαν η αφορμή για να σας στείλω το παρόν μήνυμα.

Σας συγχαίρω λοιπόν για το θαρραλέο και ειλικρινή λόγο σας και τη στάση σας απέναντι στα τεκταινόμενα εντός και εκτός της χώρας μας. Ειλικρινά εξεπλάγην, επειδή αντιλαμβάνομαι πως μια τέτοια στάση έχει πάντοτε κόστος, ειδικά στο χώρο που δραστηριοποιείστε. Το γεγονός ότι επιλέξατε όχι μόνο να μην "χαϊδέψετε" τα αυτιά των "καθεστωτικών" ενόχων αλλά ούτε και να συναινέσετε δια της σιωπής σας, σας τιμά ιδιαιτέρως και θέλω ειλικρινά να σας εκφράσω την εκτίμησή μου.

Εύχομαι σε εσάς (αλλά και σε όλους τους Έλληνες παραγωγούς που συμμετέχουν στο εγχείρημά σας) καλή επιτυχία στις προσπάθειές σας. Για το καλό όλων μας...

Με εκτίμηση,

Βασίλης Δ.

Κάτι σαν «δημόσια» απάντηση

Φίλε Βασίλη,

Έχω ένα θέμα όταν με αποκαλούν «κύριο» και μου απευθύνονται στον πληθυντικό, αλλά δέχομαι πως αυτό είναι ένα προσωπικό κουσούρι …

Η αλήθεια είναι πως η επιστολή μου προς τους συναδέλφους παραγωγούς γράφτηκε με κύριο σκοπό να υπενθυμίσει ότι «δεν αρκεί το ebloko.gr να είναι με τους παραγωγούς. Πρέπει και οι παραγωγοί να είναι … με τους παραγωγούς!» (…) Παρεμπιπτόντως, τώρα που ξανακοίταξα αυτήν την επιστολή είδα ότι ίσως δεν είναι περιττή η ανάρτησή της στο «μπλοκ του ebloko», οπότε και την προσθέτω στο τέλος αυτού του σημειώματος.

Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι «μέσα στα πράγματα», γιατί καταλαβαίνεις σωστά πως μια τέτοια στάση έχει πάντοτε κόστος. Αλλά τι σημαίνει, εν προκειμένω, «κόστος»; Σημαίνει αποκλεισμό από κρατικό χρήμα, δηλαδή χαριστικές δουλειές του δημοσίου, επιδοτήσεις, «αναπτυξιακά» προγράμματα, λοβιτούρες και τζάμπα χρήμα γενικώς. Αυτό σε μια ανταγωνιστική αγορά (που κατά κανόνα παίζει αλλιώς) συνεπάγεται μειονεξία. Σημαίνει εχθρική συμπεριφορά, έστω και μέσω της επιλεκτικής και σχολαστικής εφαρμογής του γράμματος του νόμου από τις δημόσιες αρχές, κυρίως τις εισπρακτικές που, επίσης κατά κανόνα (πιθανώς να υπάρχει κάποια εξαίρεση, πιθανώς λέω) έχουν μια οθωμανικού αντίληψη περί τα συναλλακτικά ήθη με τους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις (…). Παρά ταύτα έστω και με πολλά ζόρια επιβίωσα μέχρι σήμερα. Για αύριο απλώς το παλεύω (όπως και πολλοί άλλοι) δίχως να σκέφτομαι πως πρέπει να σκύψω το κεφάλι στα κοπρόσκυλα και με επίγνωση των κινδύνων, γιατί ασφαλώς δεν μου διαφεύγει η διάθεση και η δυνατότητά τους να πολτοποιήσουν κάτι κεφάλια σαν κι αυτό της αφεντιάς μου.

Όσο για τα αυτιά των καθεστωτικών που λες, τι να χαϊδέψεις από δαύτα; Αυτά ακούνε μόνο his master's voice. Μακριά κι αλάργα δηλαδή. Μ΄ άλλα λόγια, συμπεριλαμβάνομαι σε εκείνους που μπορεί να τακιμιάσουν ακόμα και με το διάολο, αλλά ποτέ με τα κοπρόσκυλα της «δημοκρατικής» μας ολιγαρχίας και τους υπηρέτες τους. Γιατί μου φαίνεται τίμιο να είναι κανείς ζορισμένος με τους πολλούς (τους νικημένους δηλαδή, που πάντως το παλεύουν) και να μπορεί να τους κοιτάζει στα μάτια, παρά με τους κλέφτες και τους δοσίλογους, μπας και γλείψει κάνα κόκαλο από τα αποφάγια τους.


(και) η επιστολή προς τους συναδέλφους παραγωγούς

Φίλε και συνάδελφε παραγωγέ,

κρατάς στα χέρια σου μικρό δείγμα της δουλειάς μου ως αγρότη ελαιοπαραγωγού. Στην ετικέτα και στο συνοδευτικό φύλλο σημειώνω όσα μου φαίνονται πιο σημαντικά για το συγκεκριμένο προϊόν. Δεν το έκανα τυχαία ούτε για να «πουλήσω μούρη». Το έκανα επειδή είμαι από καιρό απολύτως πεπεισμένος ότι το σύνολο των καταναλωτών δεν έχει ούτε καν τις στοιχειωδώς απαραίτητες γνώσεις, προκειμένου να διακρίνει την ποιότητα των προϊόντων που καταναλώνει και εν προκειμένω του λαδιού. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως ένα μεγάλο μέρος καταναλωτών νομίζει κιόλας ότι ξέρει, αφού έχει πέσει θύμα των «εκπαιδευτικών» τηλεοπτικών διαφημίσεων που, τουλάχιστον κάποιες φορές, πλασάρουν προϊόντα επιπέδου σκυλοτροφής ή εισαγόμενες κατασκευαστικές σαβούρες σαν πρώτης ποιότητας. Ελπίζω πως στο κοντινό μέλλον οι άνθρωποι του ebloko.gr θα καταφέρουν σε συνεργασία με τους ανά προϊόν παραγωγούς να συντάξουν και να δημοσιεύσουν ανάλογα και καλύτερα ενημερωτικά σημειώματα για πολλά ακόμα ελληνικά προϊόντα.

Η μέχρι σήμερα εμπειρία του ebloko.gr δικαιώνει το σκεπτικό του εγχειρήματος, αφού όλο και περισσότεροι Έλληνες παραγωγοί ζητούν να αναρτηθούν, ενώ θετικότατα σχόλια έρχονται από πλήθος καταναλωτών. Νομίζω πως, ιδιαίτερα στις παρούσες συνθήκες οικονομικής ύφεσης, είμαστε υποχρεωμένοι αφενός μεν ως παραγωγοί να βελτιώσουμε την ποιότητα των προϊόντων μας και να αυξήσουμε την ποσότητά τους, αφετέρου δε ως καταναλωτές όχι απλώς να προτιμάμε τα ντόπια προϊόντα, αλλά σχεδόν να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν εισαγόμενα. Ήδη όλοι μας, είτε ως παραγωγοί είτε ως καταναλωτές, πληρώνουμε τις δραματικές συνέπειες της μείωσης της εγχώριας παραγωγής, της αποβιομηχάνισης και των αθρόων εισαγωγών. Φοβάμαι πως, αν εμείς οι ίδιοι δεν ορίσουμε την τύχη μας με τις επιλογές μας, καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να το κάνει με ευνοϊκό για μας τρόπο (στα λόγια ίσως). Τουλάχιστον μέχρι στιγμής αυτό φαίνεται να ισχύει. Και δεν νομίζω πως απαιτείται να είναι κανείς καταρτισμένος οικονομολόγος, για να αντιληφθεί ότι η σημερινή κρίση προήλθε εξαιτίας του αφανισμού της εγχώριας παραγωγής και ότι κατά συνέπεια δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί παρά μόνο με την επαναδημιουργία του εγχώριου παραγωγικού ιστού.

Με φόρους επί φόρων, με ΦΠΑ 23%, με εισπρακτικά μέτρα, μείωση εισοδημάτων, πτώση της κατανάλωσης, αναιδέστατη/ ανάλγητη γραφειοκρατία και μέτρα που αυξάνουν το κόστος παραγωγής, ενώ ουσιαστικά αποκλείουν τους παραγωγούς από τη λιανική πώληση, νομίζω πως τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει. Βλέπω, εγχώριους και μη, πολιτικούς, διάφορους ανεπάγγελτους σουλατσαδόρους, πανεπιστημιακούς καθηγητάδες, μεγαλοδημοσιογράφους και δήθεν οικονομικούς αναλυτές (που μέχρι χτες δεν τους ήξερε παρά μόνο η μάνα τους), να επιδίδονται σε αναλύσεις επί αναλύσεων για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Μας έχουν πρήξει τον εγκέφαλο με τα ράλι των σπρεντς, τις αγορές, τις υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης, τους μηχανισμούς διάσωσης, τις διαρθρωτικές αλλαγές, την αγιοσύνη του ευρώ και τα τέτοια, ενώ το σύμπαν βουλιάζει (μαζί του και μείς). Αλλά ως ελαιοπαραγωγός δεν άκουσα κάποιον από δαύτους να επιχειρήσει την εξήγηση του εξής «φαινομένου»: Το 1992 η τιμή παραγωγού (για το ελαιόλαδο) ήταν πάνω από 800 δραχμές δηλαδή περίπου 2,5 ευρώ. Την ίδια χρονική στιγμή η διεθνής τιμή του πετρελαίου ήταν 100 δολάρια το βαρέλι και η τιμή της βενζίνης ήταν 130 δραχμές, δηλαδή περίπου 40 λεπτά του ευρώ. Μετά από 18 χρόνια (σήμερα) η διεθνής τιμή του πετρελαίου είναι επίσης 100 δολάρια το βαρέλι. Όμως η τιμή παραγωγού (για το ελαιόλαδο) έχει μειωθεί στα 2,15 € (δηλαδή στις 730 δραχμές από 800+), ενώ η τιμή της βενζίνης (που και ο ελαιοπαραγωγός πληρώνει για να κάνει τη δουλειά του) έχει αυξηθεί στο 1,7 € (δηλαδή στις 600 δραχμές από 130). Μήπως κάπου εδώ βρίσκεται ο μίτος του νήματος του κουβαριού της κρίσης; Μήπως οι διαπρεπέστατοι αναλυτές και Σία γνωρίζουν μεν αλχημεία, αλλά αγνοούν την απλή αριθμητική; Ή κάτι άλλο παίζει;

Οι άνθρωποι του ebloko.gr έχουν δεχτεί δεκάδες μηνύματα από αναρτημένους παραγωγούς που εκφράζουν την ικανοποίησή τους εξαιτίας του γεγονότος ότι είδαν τις πωλήσεις τους να ανεβαίνουν σημαντικά μετά την προβολή τους στην ιστοσελίδα του ebloko.gr. Δεν αναφέρομαι στις πωλήσεις που έγιναν μέσα από παραγγελίες στο site, γιατί αυτές αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος (άλλωστε μόνο για το 20% περίπου των προβαλλόμενων προϊόντων υπάρχει αυτή η δυνατότητα). Αναφέρομαι στις απευθείας πωλήσεις που έκαναν ανταποκρινόμενοι σε παραγγελίες είτε καταναλωτών είτε μεταπωλητών, που τους βρήκαν μέσα από το ebloko.gr. Γιατί αυτό που πάνω από όλα μας ενδιαφέρει είναι να πουλιούνται τα ελληνικά προϊόντα και δευτερευόντως το κανάλι πώλησής τους. Προκειμένου να διευκολυνθεί η με αυτόν τον τρόπο πώλησή τους έχει ήδη καταρτιστεί συμφωνία με τη Γενική Ταχυδρομική (χορηγό του ebloko.gr) με βάση την οποία μπορείς να στείλεις τα προϊόντα σου σε όλη την Ελλάδα με τιμές ίσως χαμηλότερες ακόμα και από εκείνες που συνήθως χρεώνουν τα πρακτορεία μεταφορών.

Η εμπειρία που μέχρι σήμερα έχω αποκομίσει και με δεδομένο ότι το ebloko.gr, του οποίου έχω την πατρότητα, επιχειρεί να στήσει ένα ηλεκτρονικό μπλόκο στα εισαγόμενα προϊόντα (εφόσον αντίστοιχά τους παράγονται στην Ελλάδα), στην παραπλανητική διαφήμιση και στα ψηλά καπέλα (γενικώς), με κάνει επίσης να λέω ότι δεν αρκεί το ebloko.gr να είναι με τους παραγωγούς. Πρέπει και οι παραγωγοί να είναι … με τους παραγωγούς ! Η ανάπτυξη της ελληνικής παραγωγής, η ανασυγκρότηση του εγχώριου παραγωγικού ιστού μόνο δική μας υπόθεση μπορεί να είναι. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από πουθενά.

Εκ του περισσού ίσως, αλλά δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω ότι τουλάχιστον εμείς οι παραγωγοί οφείλουμε συνειδητά να προτιμάμε τα ελληνικά προϊόντα και τα ελληνικά μαγαζιά. Τίποτα εισαγόμενο, ούτε μια δεκάρα για εισαγόμενα προϊόντα, εφόσον αντίστοιχά τους παράγονται ή κατασκευάζονται από Έλληνες παραγωγούς, οικοτεχνίες, συνεταιρισμούς, βιοτεχνίες και βιομηχανίες.

Αθήνα, Απρίλης 2011
Τάκης Π. Βαρζακάκος
Διαχειριστής της ιστοσελίδας www.ebloko.gr
(email: varzakakos@ebloko.gr)