25η Μαρτίου (2011)

Ουδέποτε συμμερίστηκα το αναγκαίο των αρχιερατικών δοξολογιών και των με στρατιωτικό βήμα πειθαρχημένων παρελάσεων κατά τις λεγόμενες εθνικές επετείους. Και δεν νομίζω ότι αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι βίωσα, ως με το ζόρι παρελαύνων έφηβος, τις επετείους της εθνοσωτηρίου των χουντοφασιστών συνταγματαρχών (21 Απριλίου). Είχα πάντα την υποψία ότι όλοι εκείνοι οι επίσημοι που στήνονται πάνω στις εξέδρες και καμαρώνουν σα γύφτικα σκεπάρνια όταν εισπράττουν τα βλέμματα της «κεφαλή δεξιά» θεωρούσαν εαυτούς ως μέλη της ανώτερης κοινωνικής ελίτ και κυρίως ως εξέχοντες πατριώτες. Από την άλλη πάλι πάντα είχα και μια δεύτερη υποψία, ότι δηλαδή αυτές οι επέτειοι παρέπεμπαν μεν σε υπαρκτά ιστορικά γεγονότα που είχαν φτάσει όμως σε μας τους νεώτερους ιστορημένα κατά πως βόλευε κάθε φορά την εγχώρια άρχουσα τάξη, δηλαδή την τάξη που διαχειρίστηκε τις νίκες και εν προκειμένω, σε ό,τι αφορά την επέτειο της 25ης Μαρτίου, τη νίκη – σύσταση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (ανεξάρτητου από την οθωμανική αυτοκρατορία και μόνο).

Σήμερα, στην έκτη δεκαετία του βίου μου, δεν διατηρώ πλέον ούτε επιφυλάξεις ούτε υποψίες ως προς αυτά. Βεβαιότητες έχω μόνο και κάποιους προβληματισμούς. Όταν, για παράδειγμα, ακούω μετά από κάθε παρέλαση τους αρμόδιους άρχοντες να εξαίρουν κορδωμένοι το μαχητικό φρόνημα των ενόπλων δυνάμεων ή την αγέρωχη παρουσία της μαθητιώσας νεολαίας, με βεβαιότητα γνωρίζω ότι το σύνολο των στρατευμένων που μόλις παρέλασε έχει ρίξει το γαμοσταυρίδι της ζωής του κατά τη διάρκεια μιας κοπιώδους και άνευ αξίας προετοιμασίας για αυτήν την παρέλαση, ενώ η μαθητιώσα νεολαία απλώς δεν μπόρεσε να αποφύγει αυτή τη συνήθη αγγαρεία και την αντιμετώπισε με νεανικό χαβαλέ. Ομοίως, έχω πλέον τη βεβαιότητα πως διδαχτήκαμε την ιστορία αυτής της περιόδου πράγματι κατά πως εξυπηρετούσε τους άρχοντες του τόπου, κάτι που και σήμερα εξακολουθεί να συμβαίνει. Οι παλαιότεροι μάθαμε εκτενώς για τους ηρωισμούς του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, για παράδειγμα, αλλά δεν μάθαμε την μετέπειτα τύχη τους. Ούτε για τον κατατρεγμό και τον εξευτελισμό του Κολοκοτρώνη από τους προσκυνημένους ούτε για τη δολοφονία του Καραϊσκάκη από την ίδια φάρα. Οι νεότεροι δεν μαθαίνουν ούτε καν αυτά. Συνοπτικά διδάσκονται πέντε πράγματα, ίσα για να μη τους μείνει στο μυαλό τίποτα. Έτσι οι 11 στους 10 αν ακούσουν την ημερομηνία 3η Σεπτεμβρίου μπορεί πιθανόν να θυμηθούν ένα δρόμο της πόλης τους αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αναγνωρίζουν στην ημερομηνία αυτή την οργάνωση το 1843 της πρώτης πολιτικής διαδήλωσης με τη συμμετοχή των καπεταναίων του 21 και με αίτημα (προς το παλάτι και τον ξενόφερτο μονάρχη) την κατάρτιση Συντάγματος που, πλην των άλλων, θα μετέτρεπε το πολίτευμα από απόλυτη μοναρχία σε συνταγματική.

Αυτή η εσκεμμένη συσκότιση ως προς τη διδασκαλία της ιστορίας της συγκεκριμένης περιόδου αποδεικνύεται ατυχώς σήμερα χειρότερη από πλήρη τύφλα, αφού επιτρέπει διαρκείς αναθεωρήσεις και παραχαράξεις κατά πως βολεύει την άρχουσα πολιτική και οικονομική τάξη ή κάποια μερίδα της. Έτσι με περισσή ευκολία βγαίνει ένας τουρκοφάγος επίδοξος πρωθυπουργός της χώρας και δηλώνει στο ενθουσιασμένο ακροατήριό του (!) ότι τη δεύτερη κυβέρνησή του θα την ορκίσει στην Αγιά Σοφιά !!!. Με την ίδια ευκολία βγαίνουν κάποιοι τουρκολάγνοι ιστορικοί που ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν βαλθεί να πείσουν ότι ενέσκηψε όλεθρος στους γραικούς εξαιτίας του ότι κατσαπλιάδες και λήσταρχοι (τύπου Κολοκοτρώνη) πήραν τα όπλα το 21 και τους χάλασαν την ηρεμία και την ευημερία που απολάμβαναν ως υπήκοοι της μεγάλης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τίποτα από αυτά δεν είναι βεβαίως τυχαίο και ασφαλώς δεν πρόκειται για εκδοχές αφελών και ημιμαθών. Το αντίθετο. Οι εκδοχές αυτές είναι εξαιρετικά μελετημένες ώστε να εξυπηρετούν καθεμία με το δικό της τρόπο συγκεκριμένα συμφέροντα σε βάθος χρόνου. Πιθανολογώ μάλιστα ότι τόσο οι αλυτρωτικές εκδοχές όσο και οι υποτακτικά φιλικές βλέπουν τον ίδιο στόχο...

Ωστόσο δεν είναι ούτε των προθέσεών μου ούτε βεβαίως των δυνατοτήτων μου η διατύπωση ιστορικών συμπερασμάτων. Η αναφορά αυτού του σημειώματος στην 25η Μάρτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάνα δυο μήνες τώρα αυτή η ημερομηνία παίζει στα ΜΜΕ σαν κομβική ημερομηνία για το μέλλον της χώρας, σαν ημέρα ορόσημο αφού έχουν τεχνηέντως καλλιεργηθεί προσδοκίες περί αναμενόμενης ελληνικής νίκης στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών. Το πλαίσιο αυτής της νίκης είναι προεξοφλημένο. Αναφέρεται στην εξασφάλιση μεγάλης χρονικής παράτασης (επιμήκυνση) για την εξόφληση του κρατικού χρέους προς τους τοκογλύφους, μείωση των τοκογλυφικών επιτοκίων, αποκλεισμό της εξόδου από την ευρωζώνη και άλλα τέτοια χαρμόσυνα τρόπαια. Μια νίκη δηλαδή δοτή, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των δυναστών του ελληνικού λαού, για την οποία οι καλοπληρωμένοι κυβερνητικοί γιαουρτοφοροσυλλέκτες ετοιμάζουν κατά πως φαίνεται πανηγυρισμούς και φιέστες. Θα πανηγυρίσουν δηλαδή οι άθλιοι για την μακρόχρονη φτώχεια και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, για την υποταγή της χώρας που ήδη έχουν συνομολογήσει. Ας είναι. Διατηρώ την ελπίδα ότι κανένας από αυτούς τους δουλοπρεπείς ανεγκέφαλους δεν θα τολμήσει να διατυπώσει ούτε καθ΄ υπαινιγμό την έστω ημερολογιακή σύμπτωση της «νίκης» - υποδούλωσης της 25ης Μάρτη 2011 με εκείνη της εξέγερσης την 25 Μάρτη 1821. Γιατί μπορεί να μάθαμε λειψά την ιστορία αλλά είναι σίγουρα αληθές πως το ΄21 εκείνοι που δεν είχαν τίποτα άλλο να χάσουν ζώστηκαν άρματα και φυσεκλίκια και πήραν στο κυνήγι κατακτητές και προσκυνημένους…