Είπα να βγάλω το σκασμό πριν από τις μεθαυριανές εκλογές, αλλά μερικοί διαδικτυακοί φίλοι / συνομιλητές κατάφεραν να με βάλουν για τα καλά στη πρίζα οπότε … ξείπα. Έχουμε λοιπόν και λέμε.Λίγο μετά τις βουλευτικές εκλογές του 1985 κατέληξα στην απόφαση να μη συμμετέχω εφεξής σε κανενός είδους εκλογική διαδικασία. Έκτοτε συνεχίζω να τηρώ αυτή τη στάση της πλήρους (πλην ενεργητικής) ΑΠΟΧΗΣ, καθόσον δεν βρήκα έστω και ένα ελάχιστα επαρκή λόγο που θα με οδηγούσε σε αναθεώρησή της. Βεβαίως η προσωπική αυτή στάση ουδέποτε σήμαινε παραίτηση συμμετοχής στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Το αντίθετο. Άλλωστε είναι σαφές ότι και το ebloko.gr συνιστά απόπειρα βαθύτατα πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης, μακριά από πολιτικούς φορείς και ΜΜΕ.
Γιατί το 1985 αποφάσισα να ΑΠΕΧΩ εφεξής από τις εκλογικές διαδικασίες της αστικής μας δημοκρατίας; Γιατί στερέωσα την άποψή μου ως προς τις καταστροφικές συνέπειες που μεσο - μακροπρόθεσμα θα προέκυπταν για τον ελληνικό λαό και την χώρα από την ένταξη στην ΕΟΚ (νυν ΕΕ) και κυρίως γιατί δεν μου έμεινε καμία αμφιβολία πως ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτικό σύστημα είχε μονοσήμαντο προσανατολισμό αυτήν την ένταξη ακόμα και στις περιπτώσεις πολιτικών φορέων που μιλούσαν για "απόκρουση" των συνεπειών της ένταξης. Για όσους θυμούνται, είχε προηγηθεί η περίοδος του "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" που μάλλον έκλεισε οριστικά το 1985 με τη δήλωση του τότε πρωθυπουργού Α.Π. "η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ για να μείνει". Επιπρόσθετα δεν μου έμεινε καμιά αμφιβολία ότι ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτικό σύστημα (εδώ αναφέρομαι περιοριστικά στα πολιτικά κόμματα που είχαν κοινοβουλευτική ή ευρωκοινοβουλευτική εκπροσώπηση) άμεσα ή έμμεσα συμμετείχε (ή διεκδικούσε [!] συμμετοχή) στη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, δηλαδή του τζάμπα χρήματος που τα λεγόμενα "διαρθρωτικά" ταμεία της ΕΟΚ προόριζαν για την "ανάπτυξη" της Ελλάδας. Τζάμπα και πολύ χρήμα.
Είναι αλήθεια ότι για να καταλήξω σ’ αυτό το συμπέρασμα -πολιτική συμπεριφορά- έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο η αγροτική μου καταγωγή και ή (τότε επιδερμική) σχέση μου με τη γεωργική παραγωγή. Είδα όμως αυτό που φαινόταν με γυμνό μάτι, ότι δηλαδή οι "ενισχύσεις" και οι "επιδοτήσεις" οδηγούσαν αργά αλλά με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού την γεωργική παραγωγή σε αφανισμό. Οδηγούσαν τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους στα καφενεία και τα "πολιτιστικά κέντρα" ευχαριστημένους με τις τσέπες γεμάτες. Ε, δε θέλει και πολύ μυαλό, για να καταλάβεις τι θα γίνει την επόμενη μέρα.
Ο όρος "επιδότηση" ταυτίστηκε στον εγκέφαλό μου με τον όρο "καταστροφή". Ταυτίστηκε μάλιστα με τόσο απόλυτο τρόπο που μέχρι σήμερα όχι δεν επεδίωξα αλλά ούτε καν έλαβα ένα ευρώ από πράξη επιδότησης στην οποιαδήποτε δραστηριότητά μου. Δεν πήρα ποτέ "επιδότηση" προϊόντος ως παραγωγός, όπως δεν πήρα ποτέ ούτε καν "επιδοτούμενο" (από τον ΟΑΕΔ) εργαζόμενο ως επιχειρηματίας. Εννοείται επίσης πως δεν εντάχθηκα σε κανένα "πρόγραμμα" ανάπτυξης - αν και ουκ ολίγες φορές μου τα πρόσφεραν έτοιμα στο πιάτο- δεν πήρα δουλειές από το δημόσιο, δεν συναλλάχτηκα με το γκουβέρνο και όσες φορές χρειάστηκε κινήθηκα στα όρια της νομιμότητας. Παρά ταύτα επέζησα και τα βράδια κοιμάμαι ήσυχος.
Οικονομική κρίση, χρέος, ύφεση, φτώχεια. Σιγά την έκπληξη !
Έτυχε να έχω αρθρογραφήσει σχετικά -και εδώ στο ebloko.gr- οπότε θεωρώ άνευ αξίας μια επανάληψη. Θα επαναλάβω μόνο τούτο: Όταν το Νοέμβρη του 2009 (αν θυμάμαι καλά) διατύπωσα την εκτίμηση ότι ο μισθός θα πάει στα 600 €, το μεροκάματο στα 25 €, η σύνταξη θα γίνει "βοήθημα" κτλ. κυριολεκτικά σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις λοιδορήθηκα με το στιβαρό δήθεν αντεπιχείρημα "τι είναι αυτά που λες; θα γίνει λαϊκή εξέγερση!". Αν πω τώρα πως αυτή η λοιδορία προέρχεται από διακεκριμένους διανοούμενους του αριστερού - επαναστατικού χώρου ίσως έχει κάποια μικρή σημασία (αν και εξέφραζαν μόνο τον εαυτό τους). Απάντησα "δημόσια" δυο φορές επιχειρώντας να τεκμηριώσω την άποψη πως "και αυτά τα μέτρα θα περάσουν και τα επόμενα". Και φυσικά δεν απαντούσα στους κυβερνητικούς υπό τον παπατράπεζα εταίρους. Μήπως στο μεταξύ άλλαξε κάτι; Νομίζω πως όχι, παρότι συνηθίζω να λέω πως εδώ είναι Βαλκάνια.
Όχι η κρίση του 2010 δεν έπεσε σαν εξ ουρανού κεραμίδα. Δεν ήταν κάτι το αναπάντεχο. Ήταν με μαθηματική ακρίβεια προβλέψιμη. Προετοιμάστηκε μεθοδικά και υλοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο από τα δύο κυβερνητικά κόμματα, αν και άριστα εν προκειμένω μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διεκδικήσει. Υλοποιήθηκε με την συμμετοχή, συνεργασία ή ανοχή ολόκληρου του πολιτικού συστήματος και δεν κάνω αυτή τη διατύπωση αφοριστικά αλλά μετά λόγου γνώσεως. Ερωτήσεις και ενστάσεις του τύπου "εμείς δεν κυβερνήσαμε" θεωρώ πως μπορούν να απευθύνονται μόνο σε αφελή ακροατήρια και εκ του πονηρού... Μήτε καντάρι ευθυνών με νοιάζει να βαστάξω μήτε το αλάθητο διεκδικώ. Λέω εκείνα που ξέρω και εκείνα που καταλαβαίνω. Έχω άλλωστε εκτενώς υποστηρίξει την άποψη ότι η κρίση δεν είναι πρωτίστως οικονομική αλλά πολιτική και πως τελικός στόχος είναι η διάλυση της Ελλάδας (ως χώρας) εις τα εξ ων συνετέθη, αν και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι ελάχιστοι συμμερίζονται μια τέτοια εκτίμηση. Τώρα το πως κατάφεραν οι εταίροι του δικομματισμού και τα ξέφτια τους να συγκεντρώνουν μέχρι πρόπερσι εκλογικά ποσοστά πάνω από 80% και να κάνουν παιχνίδι ανενόχλητοι, θα μας το πει ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν ιστορήσει την πρώτη τριακονταετία με έγχρωμη ιδιωτική τηλεόραση, δηλαδή την πρώτη φάση του πολιτικού συστήματος κοινοβουλευτικής τηλεοπτικής δημοκρατίας.
Η πολιτική κουρελού σε έκδοση κοινοβουλευτικών εκλογών 2012 απλωμένη πάνω σε ένα διαλυμένο κοινωνικό ιστό.
Από άποψη αρχής δεν αναφέρομαι ούτε κατ΄ εξαίρεση σε επωνυμίες πολιτικών σχηματισμών και ονόματα πολιτικών. Προτιμώ πάντοτε την φωτογραφική - περιγραφική απεικόνισή τους. Όχι για να μην τσαντίσω κανέναν από δαύτους, αλλά γιατί μου φαίνεται πως τους αποδίδω αξία που δεν έχουν. Ωστόσο ενόψει κοινοβουλευτικών εκλογών θα κάνω μια εξαίρεση.
→ Σε πάνω από 200.000 υπολογίζεται ο αριθμός των παιδιών που υποσιτίζονται. Μιλάμε για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας και υποσιτισμός σημαίνει ΠΕΙΝΑ.
→ Οι άστεγοι μετριούνται ήδη σε δεκάδες χιλιάδες. Μιλάμε για ανθρώπους που μέχρι χτες ζούσαν μια φυσιολογική ζωή εργαζόμενοι και ξαφνικά βρέθηκαν άνεργοι, ξεκρέμαστοι στη μέση του πουθενά. Οι άστεγοι ΠΕΙΝΑΝΕ.
→ Οι άνεργοι είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους. Οι άνεργοι ΠΕΙΝΑΝΕ.
→ Οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αναγκάζονται να ζήσουν (;) με μισθούς κομμένους στη μέση. Τώρα ΠΕΙΝΑΝΕ και όσοι εργάζονται.
→ οι συνταξιούχοι και οι ανήμποροι αντιμετωπίζονται σαν βάρος (και δεν πεθαίνουν κιόλας γρήγορα, καθώς είπε ο μέγας Αχαιός συνταγματολόγος - παπαρολόγος). Οι συνταξιούχοι ΠΕΙΝΑΝΕ.
→ οι νέοι έχουν μια μικρή πιθανότητα να βρουν κάποια δουλειά με μηνιάτικο 400 €. Οι νέοι ΠΕΙΝΑΝΕ.
→ οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι σε απόγνωση. Τα χωράφια ρημάζουν και τα ζώα ατάιστα. Οι παραγωγοί βλέπουν ορατό το φάσμα της ΠΕΙΝΑΣ.
Η μπίζνα της φιλανθρωπίας σε πρωτοφανείς δόξες. Εκκλησίες, δήμοι, "φιλανθρωπικά" ιδρύματα και "φιλάνθρωποι" κάθε φάρας έχουν δουλειές με φούντες και τρελές κονόμες. Έρχονται ξωπίσω και τα συσσίτια της Άννας στα χωρίς βιβλία σχολεία (άλλες τρελές κονόμες, αλλά άμα πεινάς δεν δίνεις σημασία).
Δίπλα από την μπίζνα της φιλανθρωπίας στήθηκε από τους ίδιους φορείς το δήθεν αυτοοργανωμένο "κίνημα της πατάτας". Αλλά καθώς φάνηκε είναι δύσκολοι οι καιροί για τέτοια κινήματα. Πήγαν να μπουν χοντρά στο παιχνίδι κυρίως κάποιοι τοπικοί άρχοντες αλλά γρήγορα ο κόσμος κατάλαβε την αρπαχτή και το κίνημα έμεινε στα όρια του κουνήματος. Κρίμα βέβαια, γιατί ένα τέτοιο κίνημα θα μπορούσε να εισφέρει εξαιρετικά θετικό αποτέλεσμα, αν ήταν γνήσιο και όχι στημένο (αν όχι και προβοκατόρικο σε πολλές περιπτώσεις).
→ Οι κοινωνικές υπηρεσίες υγείας υπό κατάρρευση, τα φάρμακα φαρμάκι και η δωρεάν παιδεία υπόθεση προηγούμενης εποχής.
→ Φόροι ανυπόφοροι, φόροι στα πάντα και η ακρίβεια να καλπάζει. Το ρεύμα και το νερό είδη πολυτελείας. Οι δρόμοι "εθνικοί" μεν, ιδιωτικοί δε.
→ Κάτι χιλιάδες μαγαζιά έχουν βάλει ήδη λουκέτο παρασέρνοντας στην ανεργία και την μιζέρια δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους αλλά και τους ίδιους τους (τέως) μαγαζάτορες σε πολλές περιπτώσεις.
→ Η «βαριά βιομηχανία» παραβάρυνε και δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Κάτι ο κοινωνικός τουρισμός που απεβίωσε αιφνιδίως, κάτι η ακρίβεια και τα παιχνίδια των διεθνών τουριστικών πρακτόρων, βοήθησαν λίγο και οι γείτονες απέναντι, οπότε το όνειρο της αρπαχτής με 10 νοικιαζόμενα δωμάτια, με αγροτουριστικά καταλύματα ή αυτόνομες μικρομεσαίες μονάδες έσβησε άδοξα. Έσβησαν μαζί και καμιά 200αριά χιλιάδες θέσεις εργασίας, έστω εποχιακές.
→ Το σκηνικό ολοκληρώνεται με την παρουσία κάνα δυο εκατομμυρίων λαθραίων οικονομικών μεταναστών (κανείς δεν ξέρει πόσοι είναι ακριβώς), που δεν είχαν και ούτε απέκτησαν στον ήλιο μοίρα. Άνθρωποι απελπισμένοι που ήρθαν στην Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη ή ένα δρόμο που θα τους οδηγούσε σε μια χώρα του ευρωπαϊκού ονείρου. Παγιδεύτηκαν στη μιζέρια, συνέτειναν καθοριστικά στην αλλοίωση του αστικού (και όχι μόνο) κοινωνικού ιστού, επάνδρωσαν κυκλώματα λαθρεμπορίας, ναρκωτικών και εγκληματικών συμμοριών. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος και οι λαθρομετανάστες ΠΕΙΝΑΝΕ.
Και τώρα εκλογές λοιπόν
Πάνω σε αυτό το σκηνικό στήνονται οι κάλπες κοινοβουλευτικών εκλογών. Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό οι κομματικοί σχηματισμοί ζητούν την ψήφο του λαού ο καθένας με τα δικά του επιχειρήματα και τις δικές του υποσχέσεις ή στόχους.
Ας επιχειρήσω λοιπόν για μια και μοναδική φορά να γράψω δυο κουβέντες για τον καθένα τους, λέγοντας προκαταβολικά ότι δεν είμαι με κανένα (
Νομίζω λοιπόν ότι οι μεθαυριανές εκλογές προέκυψαν ως αναγκαίο κακό, αφού εκτιμήθηκε ως σοβαρός ο κίνδυνος αφενός μεν της περαιτέρω αποδυνάμωσης των κυβερνητικών εταίρων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) αφετέρου δε της ανάπτυξης ανεξέλεγκτων φαινομένων κοινωνικής αντίδρασης. Έχω επίσης την άποψη ότι τα μεγάλα αφεντικά έπαιξαν την πιθανότητα μετάθεσης των εκλογών για το τέλος της τετραετίας, αλλά δεν τους βγήκε. Μέχρι που έφτιαξαν διακομματική ομάδα βουλευτών προκειμένου να μαζέψει υπογραφές από βουλευτές όλων των κομμάτων κάτω από το αίτημα να γίνουν εκλογές στο τέλος της τετραετίας, για να μη διαταραχτεί δήθεν η πορεία σωτηρίας της χώρας. Μάζεψαν μόνο 38 και ούτε που μαθεύτηκαν τα ονόματα των όσων υπέγραψαν.
Καθόλου τυχαίο δεν θεωρώ επίσης το περιστατικό που κατέληξε σε βαρύτατο τραυματισμό φωτορεπόρτερ στις 5 Απρίλη κι ενώ η ημερομηνία διεξαγωγής εκλογών έπαιζε την κολοκυθιά. Το όλο σκηνικό παραπέμπει, τηρουμένων των αναλογιών, σε μια νέα υπόθεση δολοφονίας Λαμπράκη. Δεν έχω κάποιο παραπάνω στοιχείο, αλλά δεν μπορώ να μη σκέφτομαι ότι η δολοφονία ενός ανθρώπου με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά μπορεί να αποτελούσε επιλεγμένο παρακρατικό στόχο με σκοπό τη δημιουργία κλίματος που θα επέτρεπε τη μετάθεση των εκλογών για πολύ αργότερα. Ευτυχώς (για τον άνθρωπο πάνω από όλα) η απόπειρα αυτή απέτυχε.
Μα, όλοι είναι ίδιοι;
Όχι βέβαια. Είναι ολόιδιοι. Σαν σταγόνες νερού από την ίδια βρύση που στάζουν στον ίδιο κουβά μου κάνουν. Για φορείς (κόμματα) μιλάω πάντα, γιατί ως προς τους ανθρώπους που τα στελεχώνουν πολλά και διαφορετικά μπορεί πράγματι να ισχύουν, τουλάχιστον ως προς τις προθέσεις.
ΟΛΟΙ συμφωνούν ότι το πολιτικό σύστημα είναι ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ, αλλά όλοι προσάπτουν αυτήν την κατηγορία στους υπόλοιπους. Μήπως εκείνοι που δεν κυβέρνησαν εξαιρούνται; Λέω μήπως, μετά λόγου γνώσεως.
ΟΛΟΙ συμφωνούν ότι η ψήφος αποτελεί το υπέρτατο καθήκον κάθε πολίτη (πελάτη) ή τουλάχιστον ΟΛΟΙ καλούν τον κόσμο να προσέλθει να ψηφίσει (έστω και λευκό). ΟΛΟΙ ξορκίζουν την ΑΠΟΧΗ. Μήπως κάποιος είπε κάτι διαφορετικό; Μήπως λέω, μετά λόγου γνώσεως.
ΟΛΟΙ συμφωνούν (σιωπηρά έστω ή ψιθυρίζοντας και καλά κάποιες ενστάσεις) με το όριο του 3% προκειμένου ένας κομματικός σχηματισμός να "μπαίνει" στη Βουλή. Μήπως κάποιος είπε κάτι διαφορετικό; Μήπως λέω, μετά λόγου γνώσεως.
ΟΛΟΙ θέλουν κρατική επιδότηση (δηλαδή λεφτά από μάς) για τις προεκλογικές και τις μετεκλογικές τους δαπάνες. Μήπως κάποιος είπε κάτι διαφορετικό; Μήπως λέω, μετά λόγου γνώσεως.
ΟΛΟΙ θέλουν δωρεάν (sic) τηλεοπτική προβολή που βέβαια είναι δωρεάν για αυτούς αλλά χρυσοπληρωμένη από μας. Μήπως κάποιος είπε κάτι διαφορετικό; Μήπως, λέω πάλι.
Μα γιατί τέτοια σύμπνοια; Απλό είναι. Άμα το μαγαζί ξεμείνει από πελάτες κλείνει. Για φαντάσου λοιπόν τι θα γινόταν με μια ΑΠΟΧΗ (λέμε τώρα) 70% ή 80% ; Όχι ένα τέτοιο απίθανο ενδεχόμενο δεν προκαλεί σ’ εμένα κάποιο τρόμο (το αντίθετο μάλιστα), αλλά μάλλον προκαλεί θανατηφόρα ανατριχίλα σε όσους ΒΙΟΠΟΡΙΖΟΝΤΑΙ από την ψήφο του ελληνικού λαού. Βέβαια σε μια τέτοια (εντελώς απίθανη επαναλαμβάνω) περίπτωση το μαγαζί δεν θα έκλεινε, αλλά θα έπρεπε να κάνει πλήρη ανακαίνιση, ώστε να γίνει πάλι ελκυστικό για το 70 - 80 % των πελατών που του γύρισαν την πλάτη... Κι είναι ζήτημα αν θα τα κατάφερνε, γιατί τότε οι τέως πελάτες θα είχαν, θεωρητικά τουλάχιστον, όλες τις προϋποθέσεις να αυτοοργανωθούν και να αυτοεξυπηρετηθούν.
Κατά τα άλλα όμως διαφέρουν. Έχουν διαφορετική πραμάτεια ονείρων ο καθένας ή τουλάχιστον διαφορετικό περιτύλιγμα.
•ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Η παλιά αντιπαλότητα, το πλασματικό δίπολο, ο λεγόμενος δικομματισμός παρέδωσε το πνεύμα. Ψηφίζοντας τον ένα παίρνεις τον άλλον δώρο και μαζί παίρνεις την προίκα της (με το αζημίωτο βεβαίως) ενυπόγραφης πολιτικής υποταγής τους στους διεθνείς τοκογλύφους. Σύμπαντες ακραιφνείς οπαδοί της «ελεύθερης» και «αυτορυθμιζόμενης» αγοράς με ιδιαίτερη ωστόσο προσήλωση στην συντήρηση του δαιδαλώδους κράτους – λάφυρου. Ψηφίζοντάς τους μπορείς να είσαι βέβαιος ότι θα πεινάσεις στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας (δηλαδή της σωτηρίας των συμφερόντων της εγχώριας και διεθνούς ολιγαρχίας).
Αθροιστικά τους βλέπω να κινούνται σε ποσοστά κοντά στο 40% και βέβαια με πολλές πιθανότητες να σχηματίσουν κυβέρνηση που θα συνεχίσει το πρόγραμμα «σωτηρίας» της χώρας και αφανισμού των κατοίκων της.
• ΚΚΕ. Τι έχεις Γιάννη; Ό,τι είχα πάντα. Συνεχίζει να εισπράττει τα εύσημα του «σοβαρού ιδεολογικού αντιπάλου» από το καθεστώς και να αποτελεί συστημική συνιστώσα ενός συστήματος που θεωρητικά το μάχεται. Λαϊκή εξουσία. Εντάξει. Αλλά δίχως το λαό πώς γίνεται; Και πώς θα ωριμάσουν εκείνες οι έρμες οι υποκειμενικές συνθήκες (αφού οι αντικειμενικές είναι ώριμες); Μήπως καταγγέλλοντας πρώτα τους λοιπούς αυτοπροσδιοριζόμενους αριστερούς και χαρακτηρίζοντας συλλήβδην πλουτοκράτες όσους έτυχε να είναι επαγγελματίες και να χρησιμοποιούν μισθωτή εργασία; Περί πολιτικής συμμαχιών; Τίποτα; Μπερδεμένα πράματα, που μάλλον μπερδεύονται ακόμα περισσότερο από την πιθανολογούμενη απώλεια της τρίτης κοινοβουλευτικής θέσης και μάλιστα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
•ΣΥΡΙΖΑ. Καλό το παραμύθι της «Ευρώπης των λαών» αλλά παραμύθι. Ελκυστική πολιτική αφήγηση για μικρομεσαίους, μισθωτούς και νεολαία. Δυναμικός αρχηγός που «γράφει» και στο βάθος το όραμα ενός δυνατού σοσιαλδημοκρατικού σχήματος με φιλοδοξίες διακυβέρνησης. Άλλωστε θεωρώ εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο να καταστεί η διαχείριση της γενικευμένης ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης τα αμέσως επόμενα χρόνια υπόθεση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία έμεινε ορφανή μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, οπότε ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις…
• ΔΗΜΑΡ. Άλλο και τούτο πάλι. Ο αυτοπροσδιορισμός «δημοκρατική» θέλει βεβαίως να δηλώσει τον διαχωρισμό της από την ΜΗ δημοκρατική, δεν εξηγείται αλλιώς. Κάτι σαν αερόσακος στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ μου κάνει. Μια «αριστερή» συστημική εφεδρεία πολλαπλών χρήσεων (αν δεν ξεφουσκώσει).
• ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Βρε, καλώς τους. Ελκυστική ρητορεία με κορώνες επαναστατικές και καταγωγή διακεκριμένη. «Είμαστε όλοι Έλληνες»! Σε τέτοιες βαθύτατα στοχαστικές πολιτικές αρλούμπες υποκλίνομαι και βγάζω το σκασμό, απλώς επειδή μένω άναυδος. Μια «δεξιά» συστημική εφεδρεία με πιθανώς μεγάλες προοπτικές.
• ΛΑΟΣ. Κάποιος κάπου κάποτε.
• ΔΗΣΥ. Κάποια κάπου κάποτε.
• Διάφοροι άλλοι. Καμιά 20αριά ακόμη κόμματα – εκλογικοί συνδυασμοί – διεκδικούν μεθαύριο την προτίμηση των ψηφοφόρων, κρυφοκοιτάζοντας τα βουλευτικά έδρανα. Δικαίωμά τους είναι να εκτίθενται και να παραμένουν εκτεθειμένοι. Άλλωστε η αστική δημοκρατία φροντίζει ως προς τη διαδικασία εκλογών κοινοβουλευτικών εκπροσώπων να διασφαλίζει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης μέσα από εκλογικούς νόμους και συναφείς υποστηρικτικές διαδικασίες, που ευνοούν τα κόμματα της επιλογής της (μπόνους εδρών, όριο εισόδου, χρόνος προβολής, δαπάνες κτλ.) και ταυτόχρονα να επιβεβαιώνει τη δημοκρατικότητά της, παρέχοντας τη δυνατότητα συμμετοχής σε μερικές ακόμα δεκάδες εκλογικά σχήματα. Από τα σχήματα αυτά, με τη δική μου τουλάχιστον οπτική, διακριτά φαίνονται αυτά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Στην «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» διακρίνω ένα σχήμα επαναστατικής αριστεράς με αξιόλογες θεωρητικές – πολιτικές προσεγγίσεις, αλλά φυσικά δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχει να ανακατεύεται σε κοινοβουλευτικές εκλογές αστικού τύπου.
Τώρα ως προς τη «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» εγώ τουλάχιστον δεν δηλώνω κάποια έκπληξη από το γεγονός ότι δημοσκοπικά τουλάχιστον φέρεται να λαμβάνει υψηλά ποσοστά και να καταλαμβάνει μεθαύριο θριαμβευτικά κάποια κοινοβουλευτικά έδρανα. (
Η επόμενη μέρα
Νομίζω πως το σύστημα τα πήγε προεκλογικά μια χαρά γιατί κατάφερε να πείσει τον κόσμο πως μέσα από ένα αναμορφωμένο εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί σε κάτι καλύτερο να ελπίζει. Φρόντισε μάλιστα να δώσει πολλές εναλλακτικές λύσεις εκλογικής προτίμησης. Έτσι εκτιμώ ότι το ποσοστό αποχής θα είναι σχετικά μικρό, ίσως μικρότερο παρά ποτέ. Υπό αυτή την έννοια το πολιτικό σύστημα δεν θα νιώσει αμφισβήτηση αλλά επιβεβαίωση. Η αστική δημοκρατία θα «θριαμβεύσει», αφού για πρώτη φορά τόσα πολλά κόμματα θα βρεθούν στο κοινοβούλιό της. Οι νικητές πολλοί και χαμένος ο συνήθης ύποπτος, δηλαδή ο πολύς κόσμος.
Με κάποιο τρόπο θα σχηματιστεί κυβέρνηση τέτοια που θα συνεχίζει το πρόγραμμα «σωτηρίας» της πατρίδας (και αφανισμού των κατοίκων της), έστω κι αν χρειαστούν νέες εκλογές (ενδεχόμενο πάντως που εκτιμώ ως ελάχιστα πιθανό). Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν πρόκειται να γίνει κάποια αλλαγή, που έστω να ανακουφίζει κατά κάποιον τρόπο όσους έχουν ήδη πληγεί από αυτό το πρόγραμμα «σωτηρίας» (μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, PSI και τέτοια). Ούτε η ανεργία θα ανακοπεί, ούτε οι αμοιβές θα ανέβουν. Αντίθετα θα έρθουν νέα πακέτα μέτρων, δηλαδή μειώσεις αμοιβών, νέα υπερφορόλογηση, απολύσεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κλείσιμο επιχειρήσεων, ακρίβεια και ιδιωτικοποιήσεις. Ύφεση ακόμα μεγαλύτερη και γενικευμένα συσσίτια που θα υποστηρίζονται κιόλας από κονδύλια ΕΣΠΑ (!).
Το σύστημα θα συνεχίσει να παίζει επικοινωνιακά, είτε περνώντας χειροπέδες σε μερικούς Άκηδες ακόμα, είτε σε επώνυμους φορόπληκτους, είτε οργανώνοντας στρατόπεδα λαθρομεταναστών και φιέστες δήθεν ανακούφισης των αδύναμων λαϊκών στρωμάτων, την ίδια ώρα που στην πραγματική ζωή η παραοικονομία (φοροδιαφυγή) και η εξαθλίωση μισθωτών και μικρομεσαίων θα γιγαντώνονται, ενώ ο τζόγος, τα ναρκωτικά και η πορνεία θα διαλύουν ό,τι απέμεινε από τον κοινωνικό ιστό. Έχει δρόμο ακόμα αυτή η φάμπρικα.
Μα, θα πει κάποιος, αποκλείεις να έρθουν έτσι τα πράγματα που οι αντιμνημονιακές και οι αριστερές πολιτικές δυνάμεις να πάρουν το πάνω χέρι, έτσι ώστε να ανατραπεί η σημερινή καταστροφική για τη χώρα και το λαό πορεία; Φυσικά και το αποκλείω. Όχι γιατί αποκλείω το ενδεχόμενο κοινοβουλευτικής επικράτησης αυτών των δυνάμεων, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι το παρόν σύστημα οργανωμένων συμφερόντων διαθέτει σοβαρές εφεδρείες και υπολογίσιμο πολιτικό οπλοστάσιο, ενώ απέναντί του έχει ανοργάνωτα ασκέρια που για πολλά χρόνια φρόντισε να τα εκπαιδεύσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να υιοθετήσουν ένα άκρως βολικό (για το ίδιο το σύστημα) καταναλωτικό πρότυπο, αποκόβοντάς τα συνάμα από τη δημιουργική γνώση ιστορίας, γλώσσας και πολιτισμού. Ας βρει λοιπόν κάποιος δέκα εικοσάρηδες ψηφοφόρους και ας τους ρωτήσει πότε και πως θεσμοθετήθηκε το εργασιακό οχτάωρο. Ή ας τους ρωτήσει ποιος ήταν ο Παλαμάς και ο Γληνός. Ή πότε και πώς καθορίστηκαν τα γεωγραφικά όρια της πατρίδας τους στη σημερινή τους μορφή. Από τις απαντήσεις τους θα καταλάβει ότι μάλλον δεν πέφτω έξω στις παραπάνω εκτιμήσεις.
Για όποιον ωστόσο επιμένει ότι και πάρα ταύτα ένα τέτοιο ενδεχόμενο κάτι μπορεί να αλλάξει, θα περιοριστώ να πω ότι φτάνει ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, αρκεί δηλαδή μια καλοστημένη προβοκάτσια, ώστε όλοι να λουφάξουν και να επιβληθεί εκ των πραγμάτων κυβερνητική λύση «έκτακτης ανάγκης», «εθνικής σωτηρίας», κτλ. δίχως ουσιώδεις αντιδράσεις. Εμ, δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα… Εύκολα λέγονται από το μπαλκόνι και την έγχρωμη παραμυθατζού αλλά στην πράξη τα ζόρια είναι μεγάλα.
Από Δευτέρα η ζωή επιστρέφει χωρίς ψευδαισθήσεις. Με τρόικα, Μέρκελ, Λαγκάρντ, Σόιμπλε και σια. Με εκβιασμούς χρεοκοπίας και λήψη νέων μέτρων. Με το πακέτο πλήρες. Κατά τα άλλα η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία μας θα έχει για μια ακόμα φορά θριαμβεύσει και το πακέτο «σωτηρίας» θα υποστηρίζεται από «νωπή λαϊκή εντολή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.