Φιλανθρωπία, …το αντίδοτο στη φτώχεια!

Αποτελεί γενική πεποίθηση πως οι λεγόμενοι μηχανισμοί εμπορίου, είτε εισαγόμενων είτε ντόπιων προϊόντων, ευθύνονται για τη διαμόρφωση υψηλών τιμών καταναλωτή.

Πολύς λόγος γίνεται κάθε τόσο από πολλούς και από διάφορα μέσα για υποτιθέμενα (αλλά πάντα ανώνυμα και ασύλληπτα ) καρτέλ στον τομέα των τροφίμων και όχι μόνο. Στην πιάτσα πάντως είναι γνωστά και συζητιούνται ονόματα και επωνυμίες, αλλά μέχρι εκεί. Κανένας δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει επώνυμα. Ούτε για το γάλα ούτε για το λάδι ούτε για τα όσπρια ούτε για κανένα προϊόν. Ο λόγος δεν είναι άλλος από τον έντονο, αν και συνήθως απροσδιόριστο, φόβο πως αν μιλήσω μπορεί να μου συμβεί κάποιο κακό ή ατύχημα, αν και ο πιο συνήθης φόβος είναι αυτός του εισαγγελέα, καθότι η ρήση ενός μεγάλου (…) πολιτικού άνδρα της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας «όποιος έχει στοιχεία να τα προσκομίσει στον εισαγγελέα» έχει δημιουργήσει σχολή βιομηχανίας διώξεων των θυμάτων αντί των θυτών. Έτσι μπορεί πράγματι από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί κανείς φορτωμένος με αγωγές εκατομμυρίων, μηνύσεις περί συκοφαντικής δυσφήμησης και άλλα τέτοια καλούδια, οπότε βγάζουν όλοι το σκασμό και οι ληστές συνεχίζουν ακάθεκτοι να κάνουν γιουρούσια. Και όχι μόνο κάνουν γιουρούσια, αλλά οργανώνονται πίσω από ανώνυμα δημοσιεύματα (τελευταία και από blogs), ώστε να φτιάχνουν το προφίλ τους με δήθεν κοινωνικές προσφορές, φιλανθρωπίες και άλλες τέτοιες προβιές.

Ένας ανάλογος φόβος είναι επίσης εξαιρετικά διαδεδομένος στους παραγωγούς. Η προσπάθεια των ανθρώπων του ebloko.gr για ανεύρεση και προβολή παραγωγών από διάφορους κλάδους ουκ ολίγες φορές σκόνταψε πάνω σε έναν πολύ συγκεκριμένο και εντελώς πραγματικό φόβο. Στον φόβο που εκφράστηκε από μεγάλο αριθμό παραγωγών ότι στην περίπτωση που αναρτήσουν τα προϊόντα τους με τιμές πώλησης από τους ίδιους θα αντιμετωπίσουν εχθρική στάση από τους εμπόρους – περιφερειακούς νταβατζήδες από τους οποίους έχουν κατ΄ανάγκη εξαρτήσει την πώληση των προϊόντων τους. Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη νταβατζής τυχαία ούτε για εντυπωσιασμό. Τη χρησιμοποιώ κυριολεκτικά, γιατί αφορά κυκλώματα που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενα το όπλο του αποκλεισμού των παραγωγών από την αγορά. Μάλιστα αυτή η φάμπρικα δουλεύει απρόσκοπτα, αφού θεωρητικά και με βάση τις κείμενες διατάξεις όλοι είναι ελεύθεροι να τυποποιήσουν και να διαθέσουν τα προϊόντα τους κάτω από προϋποθέσεις (ελεύθερη οικονομία γαρ), αλλά είναι κοινό μυστικό πως τα κυκλώματα εμπορίας έχουν εγκαταστήσει πρακτικές μαφίας, ώστε να μπορούν να κοντύνουν (αν όχι να συντρίψουν) οποιονδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει την μοναδικότητά τους. Μάλλον παρενέργεια αυτής της πραγματικότητας πρέπει να αποτελεί το γεγονός πως (σε κάποιες λίγες περιπτώσεις που κατέγραψαν οι άνθρωποι του ebloko.gr), όταν δοθεί η δυνατότητα στον παραγωγό να πουλήσει το προϊόν του απευθείας, εν προκειμένω μέσω του ebloko.gr, τείνει και ο ίδιος να διαμορφώσει συμπεριφορά (και τιμή) ανάλογη με αυτή του νταβατζή του. Εννοείται βέβαια ότι στο ebloko.gr τέτοιες συμπεριφορές δεν περνάνε ούτε …κατά λάθος.

Από την άλλη μεριά οι πολιτικοί ταγοί του τόπου περιορίζονται σε μεγαλόστομες αναφορές και ανέξοδα αναθέματα για τις διαφορές τιμών ανάμεσα στο χωράφι και το ράφι. Η πολιτική τους εξαντλείται μέχρι του σημείου επιδίωξης «συμφωνίας κυρίων» (σιγά τον πολυέλαιο...) με τους μεγαλομπακάληδες για δήθεν συγκράτηση των τιμών, οι οποίες όμως επιμένουν να ανεβαίνουν, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αφορούν τρόφιμα ποιότητας σκυλοτροφών. Τους μεγαλομπακάληδες που ήδη άρχισαν να συσκέπτονται για το πώς θα αντιμετωπίσουν τα …νέα ήθη που εισάγει το ebloko.gr…

Ξωπίσω και τα ΜΜΕ. Έχουν σταθερή προτίμηση στο θέμα «ακρίβεια», γιατί συγκινεί και άρα πουλάει (διαφήμιση), ιδιαίτερα μάλιστα όταν το μειξάρουν με εικόνες ανθρώπων που έχουν περιέλθει σε έσχατη φτώχεια και αναζητούν τροφή στους κάδους των σκουπιδιών. Τα ΜΜΕ που «συνεντευξιάζονται» με τους «παράγοντες της αγοράς», που συκοφαντούν τους αγώνες των παραγωγών και που έκαναν γαργάρα την είδηση για τη λειτουργία του ebloko.gr, παρά το γεγονός ότι έλαβαν πιστοποιούμενη ενημέρωση, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις έλαβαν και δείγματα πακέτων (όχι, δεν αποτελεί έκπληξη αυτή η γαργάρα).

Δεν αποτελεί έκπληξη γιατί η σταδιακή φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού πληθυσμού αποτελεί για τους αετονύχηδες και τα κρατικοδίαιτα τρωκτικά μια ακόμα καλή ευκαιρία για αρπαχτές, ενώ τα ΜΜΕ προβάλλοντας το θέμα της φτώχειας εκμεταλλεύονται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ανάδειξης του δήθεν φιλολαϊκού τους προφίλ. Έχει ήδη ξεκινήσει ένας άτυπος ανταγωνισμός «πρωτοβουλιών κατά της φτώχειας» από διάφορα ΜΜΕ. Το ένα βαφτίζει την καμπάνια του «όλοι μαζί μπορούμε», το άλλο «συμμαχία κατά της ακρίβειας», έπεται η «ενωμένοι θα τα καταφέρουμε» και άλλες τέτοιες εμπριμέ καμπάνιες. Προβάλλονται εμπορικές επιχειρήσεις και επαγγελματίες που είτε πουλάνε με κάποια παραπάνω έκπτωση, δηλαδή που κόβουν κάτι από τον κοπανιστό αέρα που συνήθως χρεώνουν, είτε παρέχουν δωρεάν κάποια προϊόντα ή υπηρεσίες που αλλιώς μάλλον θα κατέληγαν στον σκουπιδοτενεκέ (ισχύει βέβαια ότι σε τέτοιες καμπάνιες και πρωτοβουλίες εγκλωβίζονται και άνθρωποι με γνήσια διάθεση). Άλλοι ξεστοκάρουν, άλλοι ξεμπαζώνουν και άλλοι προβάλλουν το ξεστοκάρισμα και το ξεμπάζωμα σαν πράξεις κοινωνικής αλληλεγγύης και κυρίως σαν επιχειρηματικές ενέργειες με κοινωνικό περιεχόμενο που όλοι πρέπει να μιμηθούν. Ιδού λοιπόν το νέο πρότυπο που τα φιλολαϊκά ΜΜΕ προβάλλουν ή σπονσοράρουν ! ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ !!.

Πάνω σε αυτή τη φάμπρικα τής φιλανθρωπίας κάποιοι έχουν κάνει ήδη τους λογαριασμούς τους. Κάποιοι υπολογίζουν από τώρα πόσα μπορεί να κονομήσουν. Φτιάχνουν το φιλανθρωπικό τους προφίλ, ώστε αύριο να μπουν με το σπαθί τους στον κατάλογο επιχειρήσεων –παρόχων ειδών και υπηρεσιών «φιλανθρωπικού» χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι στα ταμεία τους θα εξαργυρώνουν έναντι παροχής υποπροϊόντων τα κουπόνια φτώχειας με τα οποία θα είναι υποχρεωμένοι να αγοράσουν τα εντελώς απαραίτητα οι φτωχοί υπήκοοι της χώρας. Ήδη σε ανύποπτο χρόνο ο υπουργός εργασίας έκανε τη βαρυσήμαντη εξαγγελία πως σε κάποιους μήνες σχεδιάζεται η μηνιαία παροχή κουπονιών αξίας 60- 65 ευρώ «σε ανέργους και άλλες ευπαθείς ομάδες», ώστε με αυτά να αγοράζουν προϊόντα πρώτης ανάγκης από αλυσίδες super market…

Η φτωχοποίηση βαθαίνει προσχεδιασμένα. Η φτώχεια για τους πολλούς γίνεται ευκαιρία αρπαχτής για λίγους και ηθικής (τουλάχιστον) καταξίωσης για όσους τους σπονσοράρουν. Και ας μην αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχουν χρήματα για άσκηση φιλανθρωπικού έργου. Τέτοια χρήματα υπάρχουν πάντα. Πρόκειται για χρήματα που αντιπροσωπεύουν ένα μικρό μέρος από τη ληστεία του μόχθου και της εργασίας των απλών ανθρώπων καθώς και της ληστείας της φύσης. Εκτός κι αν κανείς θεωρεί τυχαίο ή θεόπεμπτο το γεγονός πως η λίστα των φιλανθρώπων (διεθνώς) συμπίπτει με εκείνη των πιο πλούσιων ανθρώπων του πλανήτη. Σήμερα, για παράδειγμα, οι δυο φερόμενοι ως πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα (ο ”Μεξικάνος” Κάρλος Σλιμ και ο “Windows” Μπιλ Γκέιτς) έχουν ιδρύσει ΙΧ φιλανθρωπικά ιδρύματα, στα οποία έχουν μεταβιβάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας τους (υπεράνω εφορίας ασφαλώς) και επιδίδονται σε φιλανθρωπικά προγράμματα επισιτισμού, υγείας κτλ. Μια ελληνική παροιμία φαίνεται να αποδίδει με ακρίβεια το περιεχόμενο της φιλανθρωπίας αυτών και όλων των άλλων κροίσων καθώς και των συνοδοιπόρων τους : «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι» ...