Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

Ένα δίμηνο και πάνω, ολημερίς κι ολονυχτίς δεχόμαστε το ανελέητο σφυροκόπημα της «είδησης» ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από τη ζώνη του Ευρώ. Με δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων, δηλώσεις κοινοτικών αξιωματούχων, σχόλια και αναλύσεις ειδικών. Εντάξει, το εμπεδώσαμε, αλλά, εμένα αυτή η ενορχήστρωση με παραπέμπει, κατά κάποιον τρόπο, στις δηλώσεις και τα σχόλια των αρμόδιων κυβερνητικών, κοινοτικών και ειδικών πριν από δέκα περίπου χρόνια, όταν όλοι διαβεβαίωναν όλους για τις άριστες προοπτικές των χρηματιστηρίων και κατάφεραν έτσι να πείσουν μέχρι και τις γιαγιάδες να βγάλουν το κομπόδεμα απ’ το μαξιλάρι και να το «επενδύσουν» σε χαρτιά. Μετά βέβαια έγινε, κατά τα γνωστά, η ληστεία του αιώνα μέσω χρηματιστηρίων (συμπεριλαμβανομένου του ΧΑΑ σε θέση περίοπτη). Ως μη ειδικός δεν μπορώ βεβαίως να τεκμηριώσω ούτε σενάριο εξόδου ούτε σενάριο παραμονής στη ζώνη του ευρώ, αλλά επειδή με τις «διαβεβαιώσεις» έχω ένα θέμα, μερικές απλές σκέψεις μπορώ να τις κάνω.

Τα τρακτέρ στα μπλόκα, οι αγρότες στην πείνα και η ΚΑΠ στις Βρυξέλλες

Δεν μου πέφτει λόγος για τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Σαν (και) αγρότης με τους αγρότες είμαι, είτε με μπλόκα και κλειστούς δρόμους είτε δίχως μπλόκα. Αλλά οι αγρότες με ποιόν είναι; Και οι αγρότες στα μπλόκα τι καπέλα φοράνε; Σαν γαλαζοπρασινοκόκκινα μου φαίνονται.

Δεν μου πέφτει λόγος να κρίνω τον πολιτικό σχηματισμό που κυβερνούσε μέχρι πριν από λίγο και κείνον που τώρα κυβερνάει. Δεν είχαν λεφτά να δώσουν στους αγρότες γιατί τα ξόδεψαν στα Χρηματιστήρια, στα Ομόλογα, στα Βατοπέδια, στις Μίζες, στις Ζήμενς, στις Βίλες και σε άλλους τομείς ανάπτυξης, οπότε δεν περίσσεψαν για τους αγρότες.

Δεν μου πέφτει πάλι λόγος να κρίνω τους σχηματισμούς που δηλώνουν μονίμως «στο πλευρό της μικρής και μεσαίας αγροτιάς» και που έχουν αναγάγει σε επαναστατικές θέσεις την «τιμή ασφαλείας» και τη «διατίμηση».

Και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ

Ή η υποκουλτούρα της καταγγελίας και τα φαινόμενα του τύπου troktiko.blogspot.com.

Σε προηγούμενο άρθρο («η υποκουλτούρα της καταγγελίας») σημείωνα ότι, «Το παζλ συμπληρώθηκε, ήδη, από το κύριο μέσον της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης το Internet. Παρατηρήστε ότι πρώτα σε επισκεψιμότητα portals είναι όσα έχουν κάνει την ανάρτηση ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ (και δη ανώνυμης) όχι μόνο κύριο πιάτο, αλλά φροντίζουν να είναι συνέχεια φρέσκο πιάτο.»

Συνηθίζω να έχω αρχική σελίδα στον internet explorer τη σελίδα εκείνη που κατά κοινή ομολογία και αποδεκτές μετρήσεις διατηρεί την πρωτιά στο είδος. Όχι βέβαια από κάποιο ανεξήγητο βίτσιο, αλλά για να έχω συνεχή ανανέωση της ένδειξης του βαρόμετρου αυτής της υποκουλτούρας, επειδή τυχαίνει να έχω εκτιμήσει την δραστικότατη επιρροή της στη διαμόρφωση κοινής γνώμης και κυρίως, κοινής συμπεριφοράς.

Η φάμπρικα αυτή δεν μου φαίνεται καθόλου αυθόρμητη μα και καθόλου τυχαία. Νομίζω ότι αφενός μεν λειτουργεί σαν εκτονωτικό και αποπροσανατολιστικό κανάλι για κάποιον που θέλει να κάνει μια οποιαδήποτε ΑΝΩΝΥΜΗ καταγγελία, αφετέρου δε στοχοποιεί κατά τρόπο που οδηγεί είτε φυσικά πρόσωπα είτε επιχειρήσεις να καταφύγουν σε απολογία (κυριολεκτικά).

Δέκα χρόνια πριν,

Την άνοιξη του 2000 στήθηκαν φιέστες και πανηγύρια, γιατί «η Ελλάδα εκπλήρωσε και τα 4 κριτήρια της συνθήκης του Μάαστριχτ και μπήκε με το σπαθί της στην ΟΝΕ». Για να εκπληρωθούν αυτά τα κριτήρια εφαρμόστηκαν προηγουμένως,, επί δέκα χρόνια περίπου, πολιτικές «λιτότητας» και «σφικτής εισοδηματικής πολιτικής». Τέλος εποχής για τη δραχμή, αρχή εποχής για το ευρώ.

Λίγο μετά, κι ενώ ο πολύς κόσμος είχε αρχίσει να νιώθει μόνιμη ανατριχίλα από την ευρω ακρίβεια, άρχισαν να ακούγονται κάτι ψίθυροι για «δημιουργική λογιστική, για πλασματική σύγκλιση» και άλλα τέτοια που περίπου εννοούσαν ότι η Ελλάδα έπιασε κορόιδα του κοινοτικούς κουτόφραγκους και μπήκε στην Ευρωζώνη με μαγειρεμένα στοιχεία. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι κοινοτικοί δεν πιάστηκαν κορόιδα, αλλά έκαναν το κορόιδο, γιατί η ένταξη της Ελλάδας εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα. Γι’ αυτό (επειδή δηλαδή είχαν γνώση) στις εκθέσεις ένταξης (της ΕΚΤ) διατυπώθηκε η σοβαρή, επανειλημμένη και έντονη επισήμανση για «ανάληψη συγκεκριμένων δεσμεύσεων» από την ελληνική πλευρά.

Δέκα χρόνια μετά,

- Οι (ούτως ή άλλως) διεθνείς «επενδυτές» αγόρασαν σε τιμή ευκαιρίας, είτε μέσω χρηματιστηρίου είτε απευθείας, ΟΛΑ τα «χρυσαφικά» και τα «ασημικά» της Ελλάδας «που μπήκε με το σπαθί της στην ΟΝΕ». Μόνο κάτι μπακίρια έχουν ξεμείνει απούλητα.

Ταχυδρομική ΕΥΡΩΣΦΑΛΙΑΡΑ

(08/10/09) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την εθνική της νομοθεσία η οποία προβλέπει την επιβολή πρόσθετων επιβαρύνσεων και υποχρεώσεων σε επιχειρήσεις που προσφέρουν υπηρεσίες ταχυμεταφοράς ή μεταφοράς, δεμάτων και ταχυδρομείου. Η Επιτροπή είναι της άποψης ότι η νομοθεσία αυτή δεν είναι συμβατή με τους κοινοτικούς κανόνες για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Της εν λόγω παραπομπής προηγήθηκε η αποστολή αιτιολογημένης γνώμης, τον Ιανουάριο 2009 ( IP/09/157 ).

Οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 25 χρόνων, όλες δίχως εξαίρεση, έκριναν ότι οι ταχυδρομικές μεταφορές (ταχυμεταφορές) στην Ελλάδα μπορούν να γίνονται χωρίς φορτηγά αυτοκίνητα !!!.

Η υποκουλτούρα της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ

Επειδή δεν μπορεί να πιθανολογηθεί η ύπαρξη τόσο μεγάλης ποσότητας ΒΛΑΚΕΙΑΣ, σε τόσο πολλούς ανθρώπους, με τόσο ψηλά καπέλα και τόσα μεταπτυχιακά στο Χάρβαρντ, ώστε να δικαιολογείται το μέτρο περί αποδείξεων για τον προσδιορισμό του αφορολόγητου εισοδήματος και την «πάταξη της φοροδιαφυγής», είναι απολύτως λογική η υπόθεση πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Προσωπικά, με ενδιαφέρει από ελάχιστα έως καθόλου αν θα ισχύσει το μέτρο, γιατί δεν πρόκειται να μαζέψω καμία απόδειξη. Θα συνεχίσω να πετάω στα σκουπίδια οποιαδήποτε απόδειξη από οποιοδήποτε μαγαζί, όπως θα συνεχίσω να καταβάλω τον οβολό μου στα συχνά-πυκνά διόδια δίχως να περιμένω να πάρω ρέστα και απόδειξη, σε γνώση μου βεβαίως ότι ως φορολογούμενος πολίτης-υποζύγιο θα κληθώ να πληρώσω αυξημένο μπουγιουρντί στην εφορία. Εννοείται ότι δεν συστήνω αυτή τη συμπεριφορά – ούτε κάποια άλλη – γιατί δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Αυτό είναι δουλειά εκείνων που με τον άλφα η τον βήτα τρόπο ανακατώνονται στα κοινά ή ανακατώνουν τα κοινά

B2C α λα ελληνικά = πιλάφι δίχως ρύζι

Μερικές γρήγορες αναζητήσεις στο Internet θα δείξουν αμέσως τι νοείται και τι προωθήθηκε από τους «αρμόδιους» φορείς (συμπεριλαμβανομένων και μερικών ΑΕΙ) ως «ηλεκτρονικό εμπόριο». Θα δει κανείς, για παράδειγμα, πλήθος ημερίδων, συνεδρίων και εργασιών με σχετικό θέμα (με προσκεκλημένους, μπουφέδες και παρελκόμενα). Θα δει προγράμματα (δηλαδή τζάμπα χρήμα) ενταγμένα στο Γ΄ΚΠΣ και «αναπτυξιακές εταιρείες» γραφειοκρατικού τύπου, που δεν αναπτύσσουν τίποτε άλλο εκτός από δραστηριότητες καταβρόχθισης χρημάτων.

Συστηματικά προωθήθηκε η «ιδέα» πως το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι δράση που εντάσσεται στην «κοινωνία της πληροφορίας» και που σχεδόν εξαντλείται (από άποψη υποδομών και τεχνογνωσίας) με την παραγωγή δικτυακών διαδραστικών εφαρμογών, με ψηφιακές καινοτομίες, συστήματα ασφάλειας ηλεκτρονικών συναλλαγών και συστήματα μετρήσεων καταναλωτικής συμπεριφοράς. Στους τομείς αυτούς και μόνο έχουν κατευθυνθεί εκατομμύρια ευρώ με τη μορφή επιδοτήσεων, τζάμπα χρήμα δηλαδή, με στόχο (!) την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου.