Φόρος βλακείας στη φασολάδα

Μόνος μου τα έλεγα και μόνος μου τα άκουγα..

Το άνοιγμα του πρώτου πρατηρίου ελληνικών προϊόντων καθημερινής ανάγκης του ebloko.gr  σε μένα τουλάχιστον έχει προκαλέσει κάποιους καλούς εγκεφαλικούς μπελάδες.  Δίχως να νιώθω πως ξαναγίνεται  η ανακάλυψη της Αμερικής, βλέπω ότι δημιουργείται  μια πρώτης τάξης ευκαιρία, μια μοναδική δυνατότητα, ώστε να ξεδιαλύνουν με απλό και πειστικό τρόπο κάποιες βασικές αιτίες που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη σε ατομικό, οικογενειακό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Να ξεδιαλύνουν κάποια πράγματα που σχετίζονται με το τι παράγουμε, τι καταναλώνουμε, πόσο ακριβά παράγουμε, πόσο ακριβά πληρώνουμε τις αγορές μας, τι εισάγουμε και γιατί, τι είναι εκείνο που στρέφει τη μέση   καταναλωτική συνείδηση να θεωρεί τα εισαγόμενα προϊόντα καλύτερα και φθηνότερα.

Το ότι στην πρώτη σελίδα αυτού του δημόσιου σημειωματάριου έχω βάλει τη σοφή κουβέντα που αποδίδεται στον Αϊνστάιν, «μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες», δεν  σημαίνει απλώς και  μόνο γιατί με εντυπωσιάζει η ακρίβεια και η σαφήνεια του αποφθέγματος, αλλά το έκανα κυρίως γιατί σαν μήνυμα λειτουργεί  (σε μένα τουλάχιστον) ως εξαιρετικό διεγερτικό των εγκεφαλικών κυττάρων. 

Αντιγράφω  (από ένα παρατηρητήριο τιμών): «Για ένα κιλό αλεύρι, η τιμή στην ελληνική αγορά είναι 1,6 ευρώ, ενώ στην Ευρώπη κυμαίνεται από 0,49 έως 1,09 ευρώ. Τα 500 γρ. ψωμί για τοστ πωλούνται προς 2,84 ευρώ στην Ελλάδα, ενώ στο Βέλγιο προς 0,78 ευρώ, στην Αυστρία 0,55 ευρώ, στη Γαλλία 0,99 ευρώ και στην Ισπανία 1,45 ευρώ».

Και παρατηρώ: Θα παραγόταν μια εξαιρετικά ευκρινής και απόλυτα σαφής εικόνα, αν το «παρατηρητήριο τιμών» παρατηρούσε τις απόλυτες και ποσοστιαίες διαφορές τιμών μεταξύ τιμών παραγωγού και τιμών καταναλωτή. Τότε θα μπορούσε πιθανώς εύκολα να οριστεί και το τεκμήριο αισχροκέρδειας και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο στα ραδίκια και στα φάρμακα. Τότε θα είχε νόημα η σύγκριση με τις τιμές Ευρώπης. Τότε οι τιμές καταναλωτή θα υποχωρούσαν δραματικά. Τότε θα φαινόταν ότι οι Έλληνες παραγωγοί δεν παράγουν ακριβότερα από τους άλλους Ευρωπαίους αλλά μάλλον φθηνότερα. Άρα κάτι άλλο τρέχει… Τι άραγε;

Όχι τα παραπάνω δεν είναι σημερινά. Δεν είναι καθόλου φρέσκα. Τα έγραφα εν έτει 2009 όταν «λεφτά υπήρχαν», τότε που  κανείς δεν μίλαγε για κρίση, τρόικες, ΔΝΤ, δανειακές συμβάσεις  και παρόμοιους εφιάλτες.  Μα κι αν τα έγραφα σήμερα, δεν θα άλλαζα ούτε ένα γράμμα. 

Κάτι  μήνες  αργότερα μας προέκυψαν οι «βοήθειες» της τρόικας των τοκογλύφων.  Οι τότε κυβερνώντες (και νυν συγκυβερνώντες) πανηγύριζαν για την επιτυχία τους να βρουν …στήριξη από τους εταίρους τοκογλύφους δανειστές και έτσι να σώσουν τη (χρεοκοπημένη) χώρα από τη  χρεοκοπία.  Τα ΜΜΕ είχαν κάνει καλή δουλειά και συνέχιζαν απτόητα. Οι δημοσκοπήσεις δεν άφηναν καμιά αμφιβολία ότι το πολιτικό δίπολο είχε το πάνω  χέρι. Η σκηνοθεσία του έργου «παραμονή στο ευρώ πάση θυσία» είχε τελειώσει και το έργο άρχιζε να παίζει σε όλα τα κανάλια «έγκυρης» πληροφόρησης.

[ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ] Άντε και του χρόνου ! (όσοι απομείναμε)

Κι αν σου κάτσει;

Να μη χαλάσει το σερί.  Έγραψα πέρσι  http://www.ebloko.blogspot.gr/2012/03/2.html, έγραψα πρόπερσι  http://www.ebloko.blogspot.gr/2011/02/blog-post.html, οπότε ας δούμε πού βρισκόμαστε φέτος. Πού πατάμε δηλαδή  οι ελαιοπαραγωγοί και πού βρισκόμαστε.  

Τέλειωσε και φέτος η συγκομιδή και πριν τελειώσει είχαν ήδη τελειώσει κάμποσοι μικροπαραγωγοί, τουλάχιστον από εκείνους που έχουν την ελαιοκαλλιέργεια / ελαιοπαραγωγή ως  πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος.  Μόνο στα τηλεοπτικά κανάλια υπάρχει η εικονική πραγματικότητα πως φέτος, λόγω της κρίσης, πολλοί στράφηκαν στα χτήματα που είχαν κληρονομήσει και ξεκίνησαν καλλιέργεια ελιάς κτλ . Παρομοίως, μόνο στις τηλεοπτικές ειδήσεις (λέμε τώρα) υπάρχει η … είδηση πως φέτος δουλεύουν  στα χωράφια και ιδίως στη συλλογή της ελιάς  Έλληνες εργάτες.  Γιατί η πραγματικότητα λέει ότι πολλοί μικροπαραγωγοί δεν μάζεψαν φέτος τις ελιές τους, γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν μεροκάματα κι ούτε είχαν τη δυνατότητα να μετακινηθούν προς τα χωράφια τους και να αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη έξοδα συγκομιδής (μιλάω για χιλιάδες μικροπαραγωγούς που δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι στον τόπο που υπάρχουν τα χτήματά τους). Τώρα, όσο για Έλληνες εργάτες καλύτερα να μη το συζητάμε. Αλβανοί βεβαίως, Βούλγαροι επίσης και Ασιάτες εσχάτως. Μεροκάματα από 15 μέχρι 30 ευρώ (μαύρα, κατάμαυρα ασφαλώς).

Κι αν σου κάτσει;  Πού κολλάει ετούτο θα μου πεις.  Έλα, ντε.  Στη χώρα του τζόγου, με την παιδεία της «ευκαιρίας» πάντα κολλάει.  Λαχείο λοιπόν και το λάδι;  Λαχείο, καθόσον η τιμή παραγωγού είχε παραμείνει στα όρια (πραγματικού) κόστους για κάμποσα χρόνια αλλά φέτος έπιασε  …λήγοντα.  Η παραγωγή ελαιολάδου στην Ισπανία μειώθηκε κατά 80 % περίπου, πράγμα που σημαίνει μείωση της συνολικής παραγωγής (στην Ευρώπη) περίπου σε 50% ! Οι έμποροι με τα κλεισμένα  συμβόλαια (Ιταλοί κυρίως) τράβηξαν τα μαλλιά τους στην αρχή κι, όταν τα ξερίζωσαν και δεν έβγαλαν άκρη (λάδι), αναγκάστηκαν να βγουν στους «πωλητές». Στο μεταξύ τα μαντάτα διαδόθηκαν (μέχρι περίπου το τέλος του Νοέμβρη όλοι έκαναν την πάπια), οπότε οι «πωλητές» (ελαιοτριβεία,  ενώσεις αλλά και νταραβεριτζήδες) ανέβασαν τιμές.

O tempora, o mores!

Ζωή σε λόγου μας

Τα κακάρωσε ο γέροντας και όδευσε (τον όδευσαν για την ακρίβεια) στο Α΄ νεκροταφείο. Καλά μέχρι εδώ  κι αφού μάλιστα πήγε  «πλήρης ημερών» ακόμα καλύτερα, τουλάχιστον για όσους τον νοιάζονταν. Ωστόσο, τα διθυραμβικά τελετουργικά, οι εθνικιστικές κορώνες , τα διχαστικά κηρύγματα, οι βολές τύπου «στο γάμο του καραγκιόζη» και άλλα τέτοια ευτράπελα τι ακριβώς εξυπηρέτησαν; Εννοείται πως δεν έχω στην πραγματικότητα τέτοιο ερωτηματικό, αλλά να, «ξεφυλλίζοντας» κάποιες εκατοντάδες "ποσταρίσματα" σε ιντερνετικά στέκια, απλώς βεβαιώθηκα για μια φορά ακόμα όχι μόνο για το πόσο βαθειά είναι η αγραμματοσύνη των (ας πούμε)  σαραντάρηδων και κάτω αλλά κυρίως για το πόσο θολά έχουνε γίνει τα  νερά, έτσι ώστε να ευνοείται το ψάρεμα σε ό,τι  λάχει.

Αν και προσωπικά έχω την άποψη ότι επρόκειτο για έναν ασήμαντο (περίπου) άνθρωπο, ένα μουρόχαυλο στρατοκράτη που  κάτω από συνθήκες «Πολυτεχνείου» είχε την ευκαιρία να εκδηλώσει τα δολοφονικά  του ένστικτα, δεν μένω σε αυτό. Δεν έχει νόημα  το ποια είναι η δική μου άποψη. Άλλωστε μιλάμε για μακαρίτη και «οι νεκροί δεδικαίωνται».  Στο πανηγύρι των ανεγκέφαλων στέκομαι μόνο.  Ένα πανηγύρι που δεν έχω την ελάχιστη αμφιβολία ότι είναι τεχνηέντως στημένο  από επιτήδειους και  σηκώνει πολλή κουβέντα το ποιών και τι συμφέροντα υποστηρίζουν κάτω από τις δήθεν εθνικοπατριωτικές τους κραυγές.

Ο τελετάρχης,  Αμβρόσιος ο θεομπαίχτης

Ο γέροντας τα κακάρωσε αλλά ο τελετάρχης φαίνεται πως είτε κάποια γραμμάτια έχει ανεξόφλητα είτε είναι χωμένος μέχρι τα μπούνια στο φασιστικό σκατό. Οπότε βρήκε τη δική του ευκαιρία να αφοδεύσει δημοσίως κατά πάντων και υπέρ προστατών. Ότι η, συμπαθέστατη  για πολλούς και ιερή για λιγότερους, φάρα των ρασοφόρων  μού είναι ιδιαίτερα απεχθής ουδέποτε το έκρυψα, όπως δεν έκρυψα βεβαίως  πως μού είναι ολότελα αδιάφορες οι κάθε λογής θεολογικού τύπου μεταφυσικές κοσμοαντιλήψεις. Εν πάση περιπτώσει αυτό αποτελεί προσωπική μου πεποίθηση, που όχι μόνο δεν  με εμποδίζει,, αλλά μου επιβάλλει να υπολήπτομαι  πραγματικά  διαφορετικές ή και ολότελα αντίθετες προσεγγίσεις.  Όμως τους θεομπαίχτες κάθε λογής δεν έχω κανένα λόγο να τους σέβομαι.  Ετούτος  λοιπόν ο άγιος πατέρας τον καιρό που εκείνος ο αλησμόνητος χρυσοσυλλέκτης αρχιερέας (μακαρίτης κι αυτός) ο εκ Βόλου και Χρυσοπηγής Χριστόδουλος που «διάβαζε και δεν είχε καταλάβει τι γινόταν επί χούντας» ήταν ήδη αρκετά …διαβασμένος και έκανε καριέρα παπά στη Χωροφυλακή και δη ως  «προϊστάμενος της Θρησκευτικής Υπηρεσίας της Χωροφυλακής», ενώ λίγο αργότερα βρέθηκε αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου προφανώς ως ευδοκίμως τερματίσας την εν τη Χωροφυλακή θητεία  του.