Εδώ ο πάτος, εκεί ο πάτος, πού είναι ο πάτος;Κοντά δυο χρόνια τώρα αναπτύσσονται μακροσκελείς και βαθύτατα στοχαστικές αναλύσεις μιας νέας θεωρίας, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η θεωρία του πάτου, αφού ως πάτος υπονοείται το βαθύτερο σημείο της λεγόμενης οικονομικής κρίσης. Μου φαίνεται κάπως παπατζίδικη αυτή η θεωρία, γιατί κατά την αντίληψή μου τα πράγματα, ως προς τον προσδιορισμό του βαθύτερου σημείου της κρίσης, φαίνονται να είναι εξαιρετικά απλά, γι’ αυτό και έτσι απλά περιέγραψα προ έτους την κατάσταση πάτου (υπενθυμίζω,
http://ebloko.gr/_Greeks :
…η πραγματική ανεργία θα έχει σκαρφαλώσει πάνω από 25% (ένας στους τέσσερις δηλαδή), το μεροκάματο (αν βρίσκεται) θα είναι 25 ευρώ και ο μισθός (αν βρίσκεται) γύρω στα 600 ευρώ. Στην περίπτωση μάλιστα δραχμής το μεροκάματο των 25 δραχμών (υποθέτω την μετάβαση στη δραχμή ως 1 προς 1 με το ευρώ και αυτόματη υποτίμηση κατά 50%), το μεροκάματο που θα πληρώνει ο «επενδυτής» που μόλις χτες μέσω του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων αγόρασε κάποια ελληνική επιχείρηση, θα είναι το ισοδύναμο των 12,5 ευρώ. Σε τέτοιες συνθήκες είναι φανερό ότι η μηχανή της οικονομίας θα πάρει μπροστά, θα παράγει «ανταγωνιστικά», θα τρέφει τους εργάτες της ίσα για να δουλεύουν και άντε φτου κι απ’ την αρχή).
